Voor mijn kankerdiagnose had ik al enkele maanden last van vlagen van extreme vermoeidheid. Toen ik 58 was, schreef ik dit toe aan het normale verouderingsproces, maar op aandringen van mijn vrouw maakte ik een afspraak met onze huisarts. Een eenvoudige bloedtest toonde aan dat mijn hemoglobinegehalte erg laag was. Ik heb bloedarmoede in mijn familie, dus ik was niet zo verbaasd of bezorgd. Na een bloedtransfusie voelde ik me onmiddellijk beter.
Maar de vermoeidheid kwam terug. Na een paar transfusies, werd het duidelijk dat er meer aan de hand was dan we aanvankelijk dachten. Een plaatselijke oncoloog onderzocht mijn geval en ontdekte snel de oorzaak van mijn vermoeidheid – maagkanker. Om te zeggen dat ik stomverbaasd was, zou een understatement zijn. Mijn wereld leek plotseling op te houden.
Het vinden van MD Anderson’s Gastrointestinal Cancer Center
Nadat ik van mijn diagnose had gehoord, belden twee familievrienden die onlangs geliefden aan kanker hadden verloren, mijn vrouw. Hun advies? Ga naar MD Anderson. Beiden waren onvermurwbaar dat als zij alles over konden doen, zij zich daar zouden laten behandelen. Mijn vrouw deed wat onderzoek dat het advies van onze vrienden bevestigde: MD Anderson was het best beoordeelde kankerziekenhuis van het land en had een speciaal Gastro-intestinaal Centrum.
We maakten een afspraak. Nadat een reeks tests mijn oorspronkelijke diagnose bevestigde, werd ik doorverwezen naar gastro-intestinaal chirurg Keith Fournier, M.D. Openhartig, informatief en geruststellend, Dr. Fournier was iemand waarvan ik onmiddellijk wist dat we hem konden vertrouwen. Ik herinner me nog levendig dat hij me vertelde dat ik niet naar overlevingskansen moest kijken. Hij verzekerde ons dat iedereen anders was en dat hij me hier doorheen kon helpen.
Het ondergaan van een totale gastrectomie bij MD Anderson
Treurig genoeg had ik de overlevingskansen al opgezocht. Daarom koos ik voor de meest agressieve behandeling die beschikbaar was: een operatie waarbij mijn maag werd verwijderd, een totale gastrectomie, gevolgd door chemotherapie.
Dr. Fournier vertelde me dat het leren wennen aan een leven zonder maag slechts een ongemak zou zijn. De operatie, het herstel en de daaropvolgende chemotherapie bleken precies dat te zijn – ongemakkelijk voor een korte tijd, maar levensreddend.
Ik kreeg te horen dat als ik twee jaar zonder terugkeer zou kunnen leven, ik een kans van 80-85% zou hebben om nooit meer maagkanker te hebben. Het is nu drie jaar geleden, en ik ben nog steeds ziektevrij.
Het leven na de behandeling van maagkanker
Veel mensen vragen me hoe het is om zonder maag te leven. Net als andere overlevenden van maagkanker voel ik me ongemakkelijk als ik te veel eet, en soms heb ik last van zure reflux. Maar verder heb ik geleerd een normaal leven te leiden.
Omgaan met kanker en de behandeling ervan is heel persoonlijk. Als vrijwilliger bij myCancerConnection, MD Anderson’s één-op-één ondersteuningsprogramma voor patiënten en verzorgers, hoop ik dat mijn ervaring anderen kan helpen. Maar zoals ik de patiënten met wie ik spreek altijd vertel, wat voor mij werkte, werkt misschien niet voor hen. Dus, doe je onderzoek en beslis wat het beste is voor jou. Voel je niet onder druk gezet door de verhalen of statistieken van anderen.
Voor iedereen die door kanker en een extreme operatie gaat, zoek iemand om mee te praten die dat ook heeft meegemaakt. U hoeft dit niet alleen te doorstaan.
Om in contact te komen met andere kankerpatiënten en verzorgers via myCancerConnection, belt u 800-345-6324 of bezoekt u myCancerConnection online.
Geef een antwoord