Hoewel lintwormen zelden een ernstig gezondheidsrisico vormen, kunnen ze problemen veroorzaken zoals irritatie en jeuk wanneer ze uit het achtereind van uw pup komen (om nog maar te zwijgen over hoe smerig ze zijn!). Het is belangrijk om te begrijpen hoe uw pup lintwormen oploopt om te weten hoe u van de parasiet afkomt en de terugkeer ervan kunt voorkomen.

Wat zijn lintwormen?

Lintwormen zijn lintvormige platwormparasieten die leven in de darmen van honden, katten en andere dieren. Er zijn verschillende soorten, maar Dipylidium caninum en Taenia soorten komen het meest voor.

De kop van de lintworm wordt de scolex of houvast genoemd. Hij is voorzien van haken en zuignappen waarmee hij aan de wand van de dunne darm wordt verankerd. Lintwormen hebben geen mond. Lintwormen hebben niet eens een spijsverteringsstelsel. In plaats daarvan nemen ze voedingsstoffen op via hun lichaamssegmenten.

Deze segmenten, proglottiden genoemd, zijn als een ketting aan elkaar verbonden. De parasiet kweekt voortdurend nieuwe segmenten die bij de nek worden toegevoegd. Volwassen wormen blijven segmenten toevoegen zolang ze leven, soms bereiken ze angstaanjagende lengtes (van 15 centimeter tot 20 meter!). Ze kunnen uit honderden segmenten bestaan. Elk proglottide bevat zowel mannelijke als vrouwelijke voortplantingsorganen. Wanneer ze volgroeid zijn, produceert het segment honderden of zelfs duizenden eitjes. De segmenten die het verst van de scolex verwijderd zijn, zijn het meest rijp en zodra ze “rijp” zijn, worden ze uit het lichaam van de worm geworpen en komen ze in de uitwerpselen van de pup of hond terecht, waar ze door een tussengastheer kunnen worden opgegeten.

Aangewassen wormen moeten een ontwikkelingsperiode in een tussengastheer doorbrengen voordat ze uw hond kunnen besmetten. Voor Dipylidium caninum is dit de vlo, terwijl Taenia-soorten tijd nodig hebben in een ander gewerveld dier – vaak knaagdieren, konijnen en dergelijke.

Als uw puppy vlooien heeft, heeft hij waarschijnlijk ook Dipylidium lintwormen. Lintwormeitjes worden opgegeten door de vlooienlarven, die zich vervolgens ontwikkelen als de vlo zelf volwassen wordt. Wanneer een huisdier knabbelt om die jeuk te verlichten, slikt het vaak de vlo in en infecteert zichzelf met lintworm.

Dieren die mogen jagen, lopen het grootste risico op Taenia-lintwormen.

Symptomen van lintwormen bij honden

Eenmaal buiten het lichaam, kunnen de segmenten zich gedurende een periode onafhankelijk bewegen als kleine inchwormen, maar wanneer ze droog zijn, zien ze eruit als rijstkorrels. Besmette pups hebben meestal segmenten die vastzitten aan het haar rond de anale streek of in hun bedding. Uiteindelijk drogen de segmenten uit en scheuren, waardoor de eitjes die erin zitten in de omgeving vrijkomen. Lintwormeitjes worden sporadisch doorgegeven en uitgescheiden. Een veterinair onderzoek van de ontlasting van de pup op eitjes kan vaak geen uitsluitsel geven. Het wordt als diagnostisch beschouwd als de segmenten op het huisdier worden aangetroffen.

Lintwormen zijn zelden een medisch probleem en worden meestal beschouwd als een onaangename ergernis. De bewegende proglottiden kunnen de anale regio irriteren, wat honden en puppy’s ertoe kan aanzetten om zichzelf overmatig te likken of hun achterste tegen de vloer of grond te “schrapen”. In zeldzame gevallen kunnen puppy’s een maag-darminfectie ontwikkelen als gevolg van de aanwezigheid van grote aantallen wormen.

Behandeling en preventie van lintwormen

Er zijn verschillende veilige en zeer effectieve behandelingen voor lintwormen, die kunnen worden toegediend in de vorm van een pil, injectie, of spot-on. Sommige moeten worden voorgeschreven door een dierenarts, terwijl anderen zijn verkrijgbaar over de toonbank. Met een behandeling met één dosis verdwijnen de lintwormen, maar honden kunnen onmiddellijk opnieuw besmet raken. Het onder controle houden van vlooien en het voorkomen van de jacht zijn de beste manieren om een lintworminfectie te voorkomen.

Risico voor de menselijke gezondheid

Er is een risico voor de menselijke gezondheid verbonden aan sommige lintwormen die honden kunnen treffen. Mensen (meestal kinderen) kunnen Dipylidium lintwormen oplopen door het eten van een besmette vlo. Echinococcus granulosis lintwormen komen niet vaak voor bij honden, maar kunnen wel mensen infecteren in Alaska en het zuidwesten van de Verenigde Staten, waarbij cysten worden gevormd in de lever, longen en soms andere organen. Echinococcus multilocularis komt voor in het noord-centrum van de Verenigde Staten en Alaska. Hoewel infecties bij de mens zeldzaam zijn, kunnen ze dodelijk zijn door de vorming van destructieve tumoren in de lever. Neem contact op met uw dierenarts om te zien of deze soorten lintwormen een risico vormen in uw regio.