De orka, het toppredator van de oceaan, heeft een kosmopolitisch verspreidingsgebied over alle wereldzeeën en de meeste zeeën. Hij is het grootste lid van de familie Delphinidae en heeft een zeer kenmerkende zwart-witte kleur. Momenteel is slechts één soort, Orcinus orca, erkend, maar het is waarschijnlijk dat sommige van de genetisch verschillende vormen die in verschillende regio’s worden aangetroffen, verschillende soorten vertegenwoordigen. Hoewel zij als soort generalistisch zijn, hebben verschillende populaties orka’s gewoonlijk gespecialiseerd foerageergedrag en diëten. Deze ecotypes maken vaak gebruik van innovatieve coöperatieve jachttactieken om prooien te vangen. De orka’s leven over het algemeen in stabiele matrilineair gestructureerde groepen waaruit de verspreiding van individuen zeldzaam tot onbestaande kan zijn. De orka’s produceren zeer gestructureerde, stereotiepe geluiden die variëren tussen populaties en vaak ook tussen verschillende moederlijnen. Ooit werden orka’s algemeen beschouwd als gevaarlijk voor de mens of als hinderlijk voor de visserij, en werden ze op grote schaal vervolgd. Tegenwoordig worden ze over het algemeen bewonderd en beschermd, en zijn ze in veel regio’s het middelpunt van het walvistoerisme. De beschikbaarheid van prooien, akoestische verstoring en verontreinigende stoffen worden beschouwd als de belangrijkste antropogene bedreigingen voor de soort.