kapsels Of het nu sierlijk of eenvoudig is, kapsels zijn in bijna elke samenleving van de oudheid tot nu toegepast. In 400 v. Chr. verfden sommige Griekse vrouwen hun haar; in de Romeinse periode waren verven en bleken heel gewoon. Japanse vrouwen gebruikten lak (een voorloper van de hedendaagse haarlak) om hun uitgebreide kapsels te beschermen. Ongeacht de stijl zijn er groepen mensen geweest die hun brood verdienden en hun reputatie opbouwden met het knippen, scheren, krullen en stylen van het haar.
Hairdressing is een beroep dat zowel mannelijke als vrouwelijke beoefenaars aantrok. Terwijl in vroegere perioden mannelijke kappers (vaak barbiers genoemd) vooral met mannelijk haar werkten en vrouwen met vrouwelijk haar, is dat onderscheid in de moderne tijd minder rigide geworden. Het is echter nog steeds zeldzaam kappers te vinden die bereid zijn bij het stylen van het haar de raciale grenzen te overschrijden. Kapperszaken en schoonheidssalons behoren nog steeds tot de meest gesegregeerde openbare ruimten. Niettemin wordt een eerste bezoek aan de kapper, ongeacht ras of geslacht van de deelnemer, vaak gezien als een overgangsritueel. De eerste knipbeurt van een jongen is een gebeurtenis, een niet-biologische markering van de overgang van baby- naar kindertijd. Het eerste uitstapje van een meisje naar de kapper markeert haar overgang van kindertijd naar jonge vrouwelijkheid. Voor beiden is de plaats waar ze de kapper ontmoeten de inleiding tot wat een belangrijk sociaal gebied in hun leven kan worden. Kapperszaken en schoonheidssalons zijn van oudsher een primaire plaats voor genderspecifieke interactie, ondersteuning en verzorging.
Vóór de eerste decennia van de twintigste eeuw waren de beroepskeuzes voor alle vrouwen beperkt, maar dat gold in het bijzonder voor arme en migrantenvrouwen en vrouwen uit etnische minderheden. Het kappersvak was voor dergelijke vrouwen een bijzonder aantrekkelijke carrièreoptie, omdat het zo gemakkelijk is een eigen zaak op te zetten. Een reputatie als gegeerd kapster kon leiden tot een carrière die desgewenst thuis kon worden uitgeoefend of, als de middelen het toelieten, in een meer openbare omgeving zoals een winkel. In beide gevallen kon het kappersvak een gezin onderhouden met een aanzienlijk hoger inkomen dan huishoudelijk werk, fabriekswerk of werk in de landbouw. Voor het kappersvak was geen universitaire opleiding vereist en men kon een zekere controle uitoefenen over de werkuren – waardoor het een ideaal beroep werd voor vrouwen met kleine kinderen.
Beginnend met de ruwe krultang die de vrouwen van het oude Rome gebruikten om hun uitgebreide kapsels te creëren, werd het kappersvak geassocieerd met een verscheidenheid aan technologische attributen, gaande van eenvoudige kammen en haarspelden om het haar op zijn plaats te houden tot complexe elektrische toestellen om het haar te drogen en te verzorgen. Bovendien werden chemische processen gebruikt om het haar te kleuren, te golven, te krullen, recht te trekken en te verzorgen. Tegen de twintigste eeuw was het kappersvak zelf en de vervaardiging van materialen en apparatuur uitgegroeid tot een beroep en een praktische kunst van grote omvang.

Noliwe Rooks

Zie ook lichaamsversiering.