Een groot aantal studies ondersteunt de conclusie dat mensen zich tegen bedreigingen verdedigen door ze mentaal te isoleren. Van onderdrukkers is aangetoond dat ze informatie op een gehaaste, oppervlakkige of minimale manier verwerken. Wanneer zij negatieve informatie krijgen, zullen zij vaak spontaan blije gedachten of gevoelens opwekken, waardoor de impact ervan wordt geminimaliseerd. Depressieve mensen verwerken informatie veel grondiger, of het nu goed of slecht is. Dit hoge niveau van verwerking ontwikkelt sterke associatieve banden met soortgelijke informatie. Wanneer een depressief persoon een schadelijke cognitie probeert te vermijden, denkt hij vaak aan een andere negatief beïnvloedende gedachte. Bewijs uit menselijke en dierlijke studies toont aan dat isolatie gevoeligheid voor sociale bedreigingen opwekt en motiveert tot het vernieuwen van sociale connecties.

Eén studie toonde aan dat mensen tevreden zouden blijven met hun prestaties in het aangezicht van negatieve feedback zolang ze de feedback geïsoleerd konden houden van prestatienormen. De onderzoekers presenteerden de normen ofwel vóór de prestatie, ofwel na de prestatie maar vóór de feedback, ofwel na zowel de prestatie als de feedback. De mensen die de normen vroeg kregen, herinnerden zich ze even goed als de anderen, maar negeerden ze gewoon. Ze slaagden erin hun feedback te isoleren van de normen en zo de bedreiging voor hun eigenwaarde te minimaliseren. Degenen die de normen later ontvingen, waren minder tevreden met hun prestaties, niet in staat om hun gebrek aan succes in vergelijking met de norm te vermijden. Deze vorm van isolement wordt trivialisering genoemd.

Een andere opmerkelijke vorm van isolement wordt “temporal bracketing” genoemd, waarbij iemands mislukking of tekortkoming in het verleden wordt begraven, waardoor de impact ervan op het huidige zelf effectief wordt weggenomen. Dit soort scheiding van het verleden kan worden gezien in religieuze bekerings- of “wedergeboorte”-ervaringen, in bepaalde herstelprogramma’s voor drugsverslaafden, en in het weggooien van delinquente dossiers in het rechtssysteem. Deze sociaal geaccepteerde praktijken maken isolatie sociaal toelaatbaar, althans in bepaalde gevallen; en deze gedragingen schijnen een deel van de stress van gebeurtenissen uit het verleden te verlichten. Mensen met een laag gevoel van eigenwaarde maken bij het beschrijven van mislukkingen in het verleden vaak gebruik van “temporal bracketing”. Door zichzelf te isoleren van welke misstap dan ook, beweren ze dat het niets te maken heeft met hun huidige toestand of relaties met mensen.

EffectEdit

Habituele onderdrukkers hebben aantoonbaar minder ongelukkige herinneringen dan andere mensen, maar het verschil zit in de secundaire associaties. Onderzoek van onderdrukkers concludeerde dat zij even sterk negatief reageerden op nare herinneringen, maar dat die herinneringen minder andere negatieve gevoelens opriepen dan bij niet-onderdrukkers. De uitdrukking, “architectuur van minder complexe emoties” werd gecreëerd om dit fenomeen te beschrijven. Onderdrukkers hebben net als ieder ander slechte herinneringen, maar hebben er minder last van omdat ze relatief geïsoleerd zijn in het geheugen. De meest recente onderzoekers zijn het erover eens dat isolatie een van de meest effectieve en belangrijke verdedigingsmechanismen is tegen schadelijke cognities. Het is een coping mechanisme dat geen werkelijkheidswaan vereist, wat het aannemelijker maakt dan sommige alternatieven (ontkenning, sublimatie, projectie, enz.). Verder onderzoek zal nodig zijn om verklaringen van isolatie als volledig concreet te kunnen beschouwen.