Korte beschrijving van de criminologie

Criminologie staat bekend als de studie van het menselijk gedrag en de misdaad, waarbij het de reden bestudeert waarom een persoon een misdaad pleegt of zich inlaat met dit soort misdrijven. Het is een studie van de sociologie die zich bezighoudt met het bestuderen van menselijke handelingen en gedrag.
Het richt zich ook op het gedrag van een persoon of hoe een persoon reageert of handelt op een bepaalde manier in verschillende situaties.
Door deze studie van crimineel gedrag kan men komen met de ideeën of veel betere straffen om de misdaad of de gepleegde verboden handeling te voorkomen.
Er zijn veel criminologie theorieën die de nadruk leggen op het leggen van een verband tussen criminaliteit en een individu.
De verschillende theorieën geloofden ook dat een persoon altijd een bewuste geest heeft voor het plegen van een misdrijf.Dat wil zeggen een crimineel of een nog te bewijzen crimineel voordat hij een onrechtmatige daad pleegt analyseert elk aspect van een situatie. De persoon voordat hij een onrechtmatige daad pleegt maakt de beslissing om de misdaad te plegen of niet.
De huidige wet is slechts een instrument van de passies van sommigen, of is ontstaan uit een toevallige en tijdelijke behoefte.
Zoals in de oudheid van de Romeinse tijd tot de Middeleeuwen, straffen voor kleine misdrijven en ook ernstige misdrijven waren te zwaar, dat was niet eerlijk en rechtvaardig, marteling was gebruikelijk tijdens een groot deel van de oude geschiedenis.

Beccaria’s Gedachten

Cesare de Beccaria (1738-1794) was een Italiaanse jurist, politicus, advocaat, filosoof die ook bekend stond als de Founding Fathers van de Verenigde Staten.
Hij schreef ook een proefschrift over misdaden en straffen waarin hij de doodstraf en de doodstraf ontmoedigde.
Cesare Beccaria was samen met de Britse filosoof JEREMY BENTHAM, de belangrijkste pleitbezorger van de klassieke school van de criminologie. Beccaria’s essay over misdaden en straffen, dat in 1764 werd gepubliceerd, heeft geholpen en een grote invloed gehad op de continentale Europese en Anglo-Amerikaanse jurisprudentie.
Uit wat tot nu toe is aangetoond, kan men een algemene stelling afleiden van aanzienlijk nut, hoewel nauwelijks in overeenstemming met het gebruik, de gebruikelijke wetgever van naties; het is deze: opdat straffen niet in alle gevallen een daad van geweld van één of velen tegen een particulier burger zouden zijn, moeten zij in wezen openbaar, prompt, noodzakelijk, het minst mogelijke in de gegeven omstandigheden, evenredig aan de misdaden, door de wet gedicteerd zijn.

Beccaria was niet erg ingenomen met de slechte en hardvochtige gerechtelijke en strafsystemen van de Europeanen, die geloofden in het afdwingen van bekentenissen door middel van foltering. Hij was vooral geïnteresseerd in het veranderen of hervormen van de wrede, onnodige en onvoorspelbare aard van de straffen, en was ook van mening dat deze een zeer geringe betekenis hadden in de lijn van straffen. Beccaria slaagde er uiteindelijk in om het folter systeem af te schaffen, Laat de straffen overeenkomen met de misdaad
Beccaria stelde de volgende punten voor voor een betere werking van het strafrechtelijk systeem, zij waren:
Â- De ernst van de misdaad moet worden bepaald door de schade die het toebrengt aan de samenleving en worden gebaseerd op het plezier / pijn principe.
Â- Wetten moeten worden gemaakt door de wetgevende macht, en zij moeten specifiek zijn.
Â- De rol van de rechters is alleen schuld vast te stellen en strikt de letter van de wet te volgen bij het bepalen van de straf. Rechters mogen de wet niet interpreteren.
Â- Straffen moeten gebaseerd zijn op de ernst van het gepleegde misdrijf en de mogelijkheid om het misdrijf af te schrikken.
Â- Straffen mogen niet zwaarder zijn dan nodig is om af te schrikken.
Â- Te zwaar straffen verhoogt vaak de misdaad die dan gepleegd wordt om de straf te ontlopen.
Â- De straf moet zeker, snel en vaststaand zijn.
Â- De doodstraf moet worden afgeschaft en marteling als straf of om straf uit te lokken moet ook worden afgeschaft.
Â- De wet moet op zo’n manier worden gemaakt dat de misdaad in de eerste plaats wordt voorkomen. Het is beter de misdaad te voorkomen dan te straffen.
Â- Allen moeten voor de wet gelijk worden behandeld.

Klassieke theorie van de criminologie

De wet mag geen andere straffen opleggen dan die welke absoluut en duidelijk noodzakelijk zijn; en niemand mag worden gestraft dan krachtens een wet die vóór het misdrijf is uitgevaardigd en rechtmatig wordt toegepast
De klassieke denkschool over misdaad en strafrecht kwam op aan het eind van de achttiende eeuw.
De klassieke theorie kan worden omschreven als een benadering die meer nadruk legde op de vrije wil van de misdadiger of nog te bewijzen misdadiger en ook op de rationaliteit van de misdadiger.
Zoals eerder besproken was het beheer van het strafrechtsysteem in Europa wreed, onzeker en onvoorspelbaar. In de negentiende eeuw waren er in Engeland meer dan 100 misdrijven waarop de doodstraf stond. Het strafrechtelijk beleid was er alleen om de klasse van mensen te controleren die kwetsbaarder waren voor het plegen van misdaden, d.w.z. de gevaarlijke klassen, de massa van eigendomsloze boeren, arbeiders en werklozen. Veel opkomende filosofieën die liberaal waren, pleitten voor de rechten van een mens of een levend wezen.

Beccaria geloofde dat het belangrijkste beginsel dat de wetgeving moest beheersen het grootste geluk voor de grote aantallen was

Beccaria’s theorie berustte hoofdzakelijk op drie hoofdpijlers die leidden tot de stichting van de klassieke theorie zijn:

# Vrije wil
# Menselijke rationaliteit
# Manipuleerbaarheid
Beccaria geloofde dat ieder individu een vrije wil heeft en beslissingen neemt en keuzes maakt op basis van die vrije wil, niemand is gebonden aan strikte normen om iets te volgen ze kunnen gaan voor wat ze willen en hun acties of reacties in bepaalde situaties zijn volledig oncontroleerbaar, individuen nemen ook beslissingen op basis van de vrije wil voor hun eigen tevredenheid en hun eigen welzijn.
De tweede pijler waarop de theorie van Beccaria rust is de Rationele Manier, rationaliteit in een individu geeft aan dat elke persoon zijn eigen persoonlijke voldoening zoekt en zich ook bezighoudt met die activiteiten die goed zijn voor dat individu. Beccaria geloofde dat rationeel gedrag van een individu een relatie opbouwt tussen Misdaad en Wet, aan de ene kant zal een persoon proberen persoonlijke bevrediging te zoeken en te bereiken, de bevrediging die een persoon zoekt te bereiken en rationeel gedrag kan een persoon ertoe brengen criminele of verboden daden te plegen of een persoon daarbij te betrekken.
Aan de andere kant zal de wet, die het sociale contract verzekert en beschermt, de belofte die het rechtssysteem volgt om de mensheid en de samenleving (mensen) te beschermen, proberen de onrechtmatige daad te stoppen en te reageren op de onrechtmatige daad waarmee een persoon bezig is en die de samenleving schaadt.
Dit zal resulteren in een botsing van belangen tussen de persoon die persoonlijk goed nastreeft en de wet die als een sterke muur tussen misdaad en de maatschappij of onschuldige mensen staat.
De derde pijler van de klassieke theorie is Manipuleerbaarheid wat betekent dat het gedrag van een persoon voorspelbaar is zodat het kan worden gecontroleerd. Aangezien een mens een motief van zelfbevrediging met zich meedraagt dat voorspelbaar en dus controleerbaar is, kan men op het idee komen om een geest te controleren als een persoon begrijpt wat er in de geest omgaat.
Met de juiste hoeveelheid straffen en bedreigingen kan het strafrechtelijk systeem de misdaad controleren en voorkomen. De klassieke theorie was vooral afhankelijk en bestudeerde ook de misdadigers, maar concentreerde zich op de juridische verwerking en het maken van wetten.
Beccaria stelde ook dat de straf wordt ingesteld of ontwikkeld om te voorkomen dat de individuen zich bezighouden met criminele handelingen en dat de straf groter moet zijn dan het voordeel of de mate van bevrediging die een persoon uit de criminele handelingen haalt.De klassieke theorie legde de nadruk op de juridische definitie van misdaad, maar niet op de definitie of bepaald crimineel gedrag.

Beccaria was van mening dat de regering het recht heeft om een straf op te leggen die vereist en noodzakelijk is voor de misdaad. Hij verklaarde dat, wil de straf haar doel bereiken, het kwaad dat zij veroorzaakt slechts groter moet zijn dan het voordeel dat uit de misdaad kan worden afgeleid; in deze overmaat van kwaad moet men zeker de straf opnemen en het verlies van het goed dat de misdaad had kunnen voortbrengen. Alles daarboven is overbodig en om die reden tiranniek.”
Dus heeft de overheid het recht een misdadiger te straffen en kan zij hem straffen, maar de straf mag niet zwaarder of zwaarder zijn dan wat nodig is voor de veiligheid van de samenleving.
Kritiek
De klassieke theorie van Beccaria legde de hoeksteen van het moderne westerse strafrecht, dat politiek, uniformiteit en beschreven strafsancties omvatte. De wet zou geen andere straffen moeten opleggen dan die welke absoluut en duidelijk noodzakelijk zijn; en niemand zou gestraft moeten worden, dan op grond van een wet die is afgekondigd voor het misdrijf, en die wettelijk wordt toegepast.
Het is terug te vinden in recente analyses dat het belang van Beccaria’s werk misschien overdreven is. Er werd ook gesteld dat het werk van Beccaria minder prominent of belangrijk was dan het werk van andere sociale hervormers in de achttiende eeuw.
Beirne meent dat Beccaria’s beroemde verhandeling slechts een toepassing was van niet de rationaliteit en het humanisme op het misdaadbeleid van de maatschappij en de wet, maar de nadruk legde op de toepassing van de Schotse geïnspireerde wetenschap van de mens, die alleen de nadruk legde op utilitarisme en determinisme. Beirne geloofde ook dat Beccaria veel nadruk legde op het feit dat het plegen van een misdaad afhankelijk is van de natuurwet in plaats van zich te concentreren op de vrije wil.
Door de zuiver klassieke theorie toe te passen zouden de rechters hun discretionaire macht niet kunnen uitoefenen en zouden ze alleen maar rusten op de eenvoudige veronderstelling van het vermogen om individuele opvattingen van pijn en plezier precies te meten.
Conclusie
Beccaria drukt niet alleen de noodzaak uit van een strafrechtelijk systeem, maar ook het recht van de regering om wetten en straffen te hebben. Hij verklaarde dat het niet voldoende was om dit recht alleen maar in te stellen, maar dat het ook verdedigd moest worden tegen particuliere toe-eigening door individuen die altijd proberen om niet alleen hun eigen deel te onttrekken, maar ook dat van anderen voor zich op te eisen.
Ten slotte wil ik hier nog aan toevoegen dat er behoefte is aan een systematische opzet om de individuen te verzekeren dat zij in een dergelijke maatschappij leven die beschermd is tegen ieder individu of iedere groep die zijn persoonlijke vrijheden wil terugnemen die door het sociaal contract zijn verbeurd, en ook tegen hen die de persoonlijke vrijheden van anderen die in de maatschappij leven, willen schaden.
Er is dus behoefte aan en recht op wetten en een strafrechtelijk systeem om ervoor te zorgen dat alle individuen in de samenleving het sociaal contract gehoorzamen of volgen.
End-Notes
Positivistische Therorie , L’Uomo Delinquente, De criminele mens en Antropologische criminologie
Cesare Bonesana di Beccaria, Over misdaden en straffen (1764).
Cesare Bonesana di Beccaria, Over misdaden en straffen (1764).
VOLD(BOEK VAN EEN KATHOLIEKE KERK 1777,BERNARD, & SNIPES, 2002
Cesare Bonesana di Beccaria, Over misdaden en straffen (1764).
DE FRANSE VERKLARING VAN DE ‘RECHTEN VAN DE MENS’
Locke, Hobbes en Rousseau.
Akers &sellers, 2012.
Cesare Bonesana di Beccaria, Over misdaden en straffen (1764).
De Franse verklaring van de Rechten van de Mens, aangenomen door de revolutionaire Nationale Vergadering van Frankrijk in 1789
Voltaire en Bentham (Newman & Marongui, 1990)
Dei Delitti e Delle Pene (Over misdaden en straffen)
Brits filosoof Jeremy bentham
Determinisme Filosofie
Utilitarisme
Cesare Bonesana di Beccaria, Over misdaden en straffen (1764).

Geschreven door: Medha Tiwari -Instelling: K.R. Mangalam Universiteit