“Zoals veel vrouwen van in de twintig had ik last van IBS symptomen; ik had last van een opgeblazen gevoel, een maag die van streek was en ik had last van zure reflux. In tegenstelling tot veel jonge vrouwen bleken mijn IBS-symptomen echter iets veel ernstigers te zijn: eierstokkanker.

Toen ik voor het eerst de IBS symptomen kreeg, was ik niet al te bezorgd. Ik ging naar de dokter, minderde gluten, geen tarwe, geen zuivel en probeerde het op allerlei manieren aan te pakken. Maar toen de frequentie en intensiteit van de zure reflux en de buikkrampen toenamen, kon ik niet anders dan me zorgen maken dat er iets anders aan de hand was.

Het voelde alsof ik bleekwater had ingeslikt; mijn opgeblazen gevoel werd bijna permanent, zelfs als ik niet had gegeten, en er waren bepaalde voedingsmiddelen die gewoon dwars door me heen gingen. Dus ging ik een paar keer terug naar de dokter, maar om de een of andere reden vertrouwde ik wat ze tegen me zeiden. Het was IBS.

Ik kreeg pepermuntcapsules, een medicijn dat Buscopan heette, en kreeg het advies om mijn leven te ‘ontstressen’ (alsof dat zo gemakkelijk was), maar er werd niet eens aan gedacht dat het probleem misschien gynaecologisch was en niets met mijn spijsverteringsstelsel te maken had. Mijn menstruatie was volkomen normaal, dus er was geen reden voor de artsen of voor mezelf om het daarmee in verband te brengen. Ik dacht gewoon dat ik pech had dat ik IBS had.

Maar dat veranderde allemaal toen ik 24 was. Op een dag had ik een vreselijke pijn aan de rechterkant van mijn onderbuik, die zo ondraaglijk was dat ik op de grond belandde. Het ging snel over en kwam niet meer terug, maar kort daarna begon ik ongesteld te worden en dat duurde ongeveer een maand.

Ik was net begonnen met een baan als cabinepersoneel, en was gewaarschuwd dat het heel gewoon was dat zulke lichamelijke veranderingen optreden als je lange afstanden gaat vliegen. Dus hoewel ik tot dan toe regelmatig ongesteld was geweest, dacht ik er nog niet aan dat er iets ernstig mis met me kon zijn.

“Ik dacht dat mijn keiharde buikspieren buikspieren waren van mijn persoonlijke trainingssessies”

Toen begon mijn buik te groeien. Ik was begonnen met persoonlijke trainingslessen en toen ik merkte dat mijn buik hard aanvoelde, was ik supertrots op mezelf omdat ik spieren aan het ontwikkelen was. Maar weer negeerde ik een symptoom.

Mijn buik werd groter en groter tot het een domper van schaamte was, en toen ik zwangerschap had uitgesloten ging ik terug naar de dokter die me uiteindelijk doorverwees voor een echografie. Toen ik daar aankwam, was de verpleegster zo bezorgd over wat ze had gezien, dat ze zei dat ik meteen naar de A&E moest gaan. Ik had een cyste aan mijn eierstok die, zo bleek, was gegroeid tot 15 centimeter bij 10, en gevuld was met vier liter vocht. Hij woog 9 pond.

Getty Images

De pijn die ik die dag had ervaren, zo bleek later, kwam doordat de cyste mijn eierstok zo had verdraaid dat hij er in feite aan was gegaan. Het orgaan in mij was volledig platgedrukt.

Het bizarre was, dat toen de artsen de standaard CA125 bloedtest bij mij deden, waarmee eierstokkanker kan worden opgespoord, mijn resultaten normaal terugkwamen. Blijkbaar is dat niet zo ongewoon met de CA125; het kan valse resultaten geven voor zo veel verschillende redenen, kanker gerelateerd of niet. Dus hoewel ze wisten dat ik een tumor had en ze me opereerden om die te verwijderen, dacht niemand dat het kanker was tot een paar dagen na de operatie, toen ze de biopsie deden.

De operatie, zo bleek, had op zichzelf al levensbedreigend kunnen zijn. Mijn cyste zag eruit als ‘een tros druiven’, en bij elke cyste moest het vocht worden afgevoerd. Gelukkig deed mijn arts dit met zo’n precisie dat er niets uitlekte; als de kankercellen elders in dat gebied waren weggelekt, zou chemotherapie niet hebben gewerkt. Ik heb het gevoel dat ik mijn leven aan de NHS te danken heb.

Geleverd

Omdat de kankercyste was uitgegroeid, legde mijn arts uit dat ik opnieuw geopereerd zou moeten worden om mijn blindedarm en een deel van mijn darm te laten verwijderen voor het geval er kankercellen zouden zijn overgebracht. Dat was moeilijk voor me, meer op emotioneel dan op lichamelijk vlak, want ik hield er littekens over mijn hele buik aan over.

Ik leed ook aan een hormonale disbalans omdat ik nog maar één eierstok had in plaats van twee, wat me erg emotioneel maakte. Ik was nogal vlekkerig, ik kreeg opvliegers, mijn menstruatie was om de twee weken en mijn lichaam zag er gewoon niet uit zoals het mijne. Het was vreselijk.

“Kanker gaat nooit weg, het is er altijd als een schaduw die me achtervolgt.”

Acht jaar later heb ik nog steeds één eierstok, die twee keer zo hard werkt, maar ik heb altijd geweten dat ik hem op een gegeven moment zou moeten laten verwijderen. Die verwijdering zal binnenkort zijn, dus ik laat deze zomer mijn eicellen invriezen en van daaruit gaan we verder.

Ik zou graag ooit kinderen willen, en weten dat ik IVF moet ondergaan om ze te krijgen is beangstigend. Het maakt me angstig voor het geval het niet werkt, en ik weet hoe moeilijk het kan zijn. Kanker gaat nooit weg; het is er altijd als een schaduw die me achtervolgt. Het is er bij mijn halfjaarlijkse controles; het is er als ik bang ben dat het terugkomt, en het zal er zijn als ik ga nadenken over het krijgen van kinderen.

Maar dan bedenk ik hoe gelukkig ik ben; ik ben er nog, en ik heb de optie om mijn eicellen te laten invriezen. Sommige vrouwen moeten al hun voortplantingsorganen laten verwijderen, en vrouwen van 20 jaar geleden zouden niet noodzakelijkerwijs IVF tot hun beschikking hebben gehad.

Ik wist voor mijn diagnose helemaal niets van eierstokkanker, maar ik hoop dat andere vrouwen dat wel weten. Het is de zesde meest voorkomende vorm van kanker, maar veel mensen kennen de symptomen niet. Ze weten niet dat baarmoederhals uitstrijkjes ook niet op eierstokkanker testen. Maar je kent je eigen lichaam, dus als je denkt dat er iets mis is, blijf dan bij je standpunt en dring aan op een test.”

Dus wat zijn de symptomen van eierstokkanker? Ze kunnen omvatten (maar zijn niet beperkt tot):

– Aanhoudend opgeblazen gevoel

– Aanhoudende buikpijn

– Moeilijk kunnen eten of snel vol zitten

– Vaker moeten plassen

– Rugpijn

– Veranderingen in uw darmgewoonten (diarree of constipatie)

– Zich steeds moe voelen

Deze Ovarian Cancer Awareness Month, roept Ovarian Cancer Action het Verenigd Koninkrijk op om #OvaryAct; om actie te ondernemen tegen eierstokkanker; om aandacht te besteden aan de symptomen, zich te laten controleren als ze zich zorgen maken, en anderen te informeren.

Volg Cat op Twitter.

Vindt u dit leuk? Kom ons dan bekijken op Snapchat Discover.

Catriona Harvey-JennerDigital Features EditorCat is de redacteur van Cosmopolitan UK en houdt zich bezig met vrouwenzaken, gezondheid en actualiteit.
Deze inhoud wordt gemaakt en onderhouden door een derde partij, en op deze pagina geïmporteerd om gebruikers te helpen hun e-mailadressen door te geven. Meer informatie over deze en soortgelijke inhoud kunt u vinden op piano.io