Soms kan het gewoon geen kwaad om te vragen wat je wilt.
Voordat hij naar Vietnam vertrok, benaderde Ron Mellon de boer wiens land hij bewerkte en vroeg of hij het mocht kopen. De boer zei: “Ja.” Toen Ron zijn vrouw Diana ten huwelijk vroeg, stemde ze toe en in 1971 legden ze hun geloften af.
Ron en Diana Mellon
Toen, in 2007, bewonderde een stel de pas gebouwde schuur van de Mellons en vroeg of ze erin mochten trouwen. Het was de beurt van Ron en Diana om samen “Ja” te zeggen. Dat laatste “ja” leidde tot een nieuwe onderneming op de boerderij van het echtpaar in Lawson, Mo.: een bloeiende bruiloftszaak in de schuur en een prachtig voorbeeld van hoe veel boeren niet-agrarische middelen hebben ontwikkeld om inkomsten te genereren op hun land.
Na beheer en productie, grondbetalingen, de aankoop van apparatuur en het in dienst nemen van seizoensgebonden hulp, besluiten producenten en hun gezinnen vaak om op zoek te gaan naar extra inkomstenbronnen. Soms kan dat agrotoerisme of jachtpacht zijn, of zelfs nichemarkten. Voor de Mellons zijn het bruiloften.
En wanneer gevraagd wordt naar de start van het bedrijf, halen zowel Diana als Ron hun schouders op. “Het gebeurde gewoon,” zegt Diana.
Daaraan voegt Ron met een grinnik toe: “Dat ding was een ongeluk.”
Wat geen ongeluk was, was de tijd, moeite en gedachte die de Mellons in het bedrijf staken.
De afgelopen jaren is de stijl van huwelijksceremonies verschoven. Neem een kijkje op Pinterest of een bruidsmagazine om eenvoudiger, meer casual huwelijksceremonies en recepties te zien, die de formelere zaken vervangen. En schuren – die iconische structuren die het platteland bezaaien, die odes aan een merk van Americana dat mensen willen behouden – kunnen de warme, rustieke charme en het back-to-basics gevoel bieden waar veel paren naar hunkeren.
Maar zelfs rustieke, op de boerderij bruiloften kunnen forse prijskaartjes opdreunen. Volgens theweddingreport.com kostte een gemiddelde bruiloft in 2014 in de V.S. $28.000. Over het geheel genomen zijn bruiloften alleen al in de VS een industrie van maar liefst 54 miljard dollar per jaar, en in Canada 5 miljard dollar. En dan te bedenken dat de Bridal Association of America meldt dat 47% van alle bruiloften in 2012 buiten een kerk plaatsvonden, waarvan 35% in de open lucht. Dat is een aanzienlijk deel van de spreekwoordelijke bruidstaart.
Build a Barn & They Will Come
Ron en Diana weten wat landbouw is. Ze houden 180 tot 200 stuks Angus-kruisvee, hakselen kuilvoer, harken hooi en verbouwen maïs en bonen op hun 300 hectare grote akkers. Zoons Rodney, 41, en Ryan, 39, runnen hun eigen kuddes koeien en kalveren in de buurt.
De schuur is gebouwd in 2007.
In 2007 bouwden de Mellons een fraaie kersenrode schuur op een stuk keurig onderhouden land. Het plan was om het te gebruiken voor machines. Maar toen benaderde een nieuwsgierig stel de Mellons en vroeg of ze hun geloften binnen konden uitwisselen. “We zeiden ja, en ze deden gewoon alles zelf,” zegt Diana.
Maar mensen bleven vragen. “Ze wilden hier gewoon bruiloften houden,” voegt ze eraan toe.
Die opeenvolging van “ja’s” bracht Diana, die eerder verschillende bedrijven in de stad had gehad, ertoe om iets nieuws te beginnen op de boerderij. Het echtpaar besloot het Mellon’s Banquet Hall te noemen, met het idee dat de ruimte kon worden gebruikt voor bruiloften, maar ook voor verjaardagsdiners, reünies en bedrijfsretraites.
Om hun schuur klaar te maken, voegden de Mellons een keuken en glanzende houten vloeren toe als aanvulling op de met hout beklede muren. Er werd een parkeerplaats aangelegd. Omdat de schuur nieuw gebouwd was, waren bouwvergunningen geen probleem. Maar ze hadden wel een vergunning nodig voor de afvoer van afvalwater, en een aansprakelijkheidsverzekering voor gasten en gebouwen.
Ron voert het vee op de boerderij van de Mellons.
Terwijl andere soortgelijke bedrijven in staten als Minnesota en Michigan in het nieuws kwamen vanwege bezwaren van gemeenteraden, bestemmingsplannen en buren die klaagden over geluidsoverlast, ondervonden de Mellons geen enkele moeilijkheid. Diana voegt eraan toe: “De stad stuurde een brief om de buren te vragen of ze er problemen mee hadden dat we hier bruiloften hielden.” Gelukkig was dat niet het geval.
Mellon’s Banquet Hall opende officieel zijn deuren in 2008. Diana’s toch al drukke dagen op de boerderij werden nog drukker toen hun agenda begon te zwellen met bruiden en bruidegoms uit de omgeving die op zoek waren naar de landelijke trouwervaring.
Om hun aanbod te vergroten, voegden Diana en Ron een trouwruimte in de open lucht en een prieel toe waar bruiden portretten konden laten maken, en ze zetten een aantal huisjes op het terrein neer voor bruiden en trouwfeesten. “We dachten eraan om een kapel te bouwen,” lacht Diana, maar dat werd snel van de hand gewezen. “Het is niet te vergelijken met de kerk in de stad, dus hebben we in plaats daarvan een waterval gebouwd.”
Ze hebben het keukengedeelte voor cateraars uitgebreid en een bar toegevoegd, hoewel de Mellons om aansprakelijkheidsredenen zelf geen alcohol schenken. En onlangs, toen een bruid zei dat ze heel graag een boomschommel wilde, haalde Ron Mellon zijn zaag tevoorschijn en leverde.
Grote dag, grote uitbetaling
Mellon’s Banquet Hall kan per uur of per evenement worden gehuurd, variërend van $ 500 tot $ 5.900. “Veel bruiden komen naar onze locatie omdat het groot genoeg is om hun receptie in de rode schuur te houden en de bruiloft bij de waterval of het prieel te houden, met een landelijke flair,” zegt Diana.
Diana runt de banketzaal.
En de zaken gaan buitengewoon goed. “De huwelijkszaken zijn ons inkomen geworden,” zegt Ron, die eraan toevoegt dat er een grote veeverkoop aankomt. “We hebben altijd in de landbouw gezeten, maar de bruiloftszaken betalen onze rekeningen… ook al hebben we niet veel rekeningen.”
“We hebben hier meer dan 200 bruiloften gehad, bedrijfsdiners, verjaardagen en reünies niet meegerekend,” zegt Diana, die elk evenement zelf verzorgt. Ze huurt ook seizoensmedewerkers in om te helpen, maar geeft toe dat dat de grootste uitdaging is geweest van wat ze doet.
“Sommige van de jonge mensen hier lijken niet te willen werken,” klaagt ze. “Het is moeilijk om goede hulp te vinden.”
Maar ze zorgt ervoor dat ze haar kleinkinderen de waarde van ‘sweat equity’ bijbrengt. De kleinzoons helpen opa Ron met de landbouw, en kleindochters Ashlyn, 17, Riley, 14, en Madison, 13, helpen mee met hun oma.
“Mijn kleindochter Ashlyn houdt van dit soort werk, en ik hoop dat ze op een dag het bedrijf overneemt en het door de jaren heen blijft doorgeven,” zegt Diana, eraan toevoegend dat haar jongere kleinkinderen helpen met het opzetten voor bruiloften.
Later dit jaar zal een gloednieuwe rustieke trouwschuur op het landgoed worden afgebouwd, en Ron is bezig geweest met het verplaatsen van aarde om er een ingang voor te maken vanaf de snelweg. Het is gewoon een andere optie Diana en Ron hopen dat de inkomsten en bruiloft capaciteit te verhogen.
De meeste zaterdagen, Diana kan worden gevonden inchecken met het personeel, het leiden van fotografen en gasten, en het kalmeren van de zenuwen van soon-to-be bruiden.
“Vergeet niet, je werkt met bruiden, en proberen om hun stress niveau naar beneden te houden is soms onmogelijk,” zegt ze. “Als een bruid iets vraagt, lach ik altijd en zeg ik nooit dat iets niet kan. Ik zeg gewoon: ‘Alles is mogelijk; er kan echter een kleine meerprijs zijn.”
Geef een antwoord