Robert Frost heeft de twijfelachtige eer wereldwijd bekend te staan als de dichter van een grijp-de-dag-cliché. Zijn gedicht “The Road Not Taken” (hierboven voorgelezen door Frost) verschijnt op koffiemokken, herfstige motivatieposters, vrolijke e-mailhandtekeningen en in advertenties en televisieshows, allemaal bedoeld om te inspireren tot zelfverzekerde beslissingen in onzekere tijden: onbedoeld ironische, populistische oproepen om af te wijken van de kudde.

Als dit de erfenis is van Frost in de bredere cultuur, dan is het een lot dat de meeste dichters hun bitterste rivaal niet zouden toewensen. De typische interpretatie van dit gedicht is een ongelukkige verkeerde voorstelling van het werk van Frost in het algemeen. The Road Not Taken” is misschien wel “het meest verkeerd gelezen gedicht in Amerika”, zoals David Orr stelt in The Paris Review.

De poëzie van Frost boezemt vaak geen vertrouwen of motivatie in, maar eerder twijfel, ongemakkelijke reflectie, angst, en soms een soort vreselijk ontzag. Net als Faulkner in zijn tijd, werd Frost, en wordt hij nog steeds, aangezien voor een schilderachtige, kleurrijke regionalist. Maar in plaats van een dichter van New England’s volkse eenvoud, is hij een dichter van New England’s scepticisme en een soort van hard-headed sublime. Wie bijvoorbeeld “The Road Not Taken” aandachtig leest, zal de dubbelzinnige toon van de spreker in de laatste strofe opmerken, en de laatste drie regels – die vaak worden geciteerd als een triomfantelijke ontknoping.

Ik zal dit vertellen met een zucht
Ergens eeuwen en eeuwen later:
Twee wegen liepen uiteen in een bos, en ik-
ik nam de minst bereisde,
En dat heeft het verschil gemaakt.

De reiziger vertelt ons niet welk “verschil” de keuze zal hebben gemaakt, noch waarom hij over dit kruispunt moet vertellen “eeuwen en eeuwen later… met een zucht.” In deze regels ligt echter op zijn minst de suggestie besloten van onvermijdelijke toekomstige spijt, en een afrekening met een onherroepelijk lot. De eerdere regel, “Oh, I kept the first for another day!” klinkt meer als een uitroep van spijt dan als de viering van een goed gemaakte keuze.

En zoals Orr opmerkt, presenteert de eerste ontmoeting van de spreker hem twee wegen die “equally lay / in leaves.”; de twee wegen zijn gelijkelijk bewandeld – of onbewandeld, al naar gelang het geval – en de reiziger kiest er willekeurig een. In deze laatste regels kondigt hij aan dat hij van plan is een ander, wellicht zelfgenoegzaam verhaal te vertellen over zijn beslissing. “Het gedicht is geen lofzang op het individualisme,” schrijft Orr, “het is een commentaar op het zelfbedrog dat we plegen wanneer we het verhaal van ons eigen leven construeren.”

Er zijn nog donkerder noten te horen in een ander beroemd gedicht, “Mending Wall”, waarin een naamloos, gevoelloos “Iets” bezig is de beste inspanningen van de spreker, en alle menselijke arbeid in het algemeen, te ontmantelen. Het is een thema in veel van Frosts poëzie dat, als het volledig op waarde wordt geschat, een angst kan inboezemen die even krachtig is als die in de meest barokke en bloemrijke van H.P. Lovecrafts bizarre verhalen. Frost ontwikkelde zijn thema van kosmische onverschilligheid al vroeg, in “Stars,” uit zijn eerste gepubliceerde bundel, A Boy’s Will. Hij introduceert het gedicht in de inhoudsopgave met deze beknopte beschrijving: “There is no oversight in human affairs,” een nuchtere uitspraak die ons nauwelijks voorbereidt op de verontrustende beelden die volgen:

Hoe talloos ze samenkomen
Over onze tumultueuze sneeuw,
Die stroomt in vormen zo hoog als bomen
Wanneer de winterse winden waaien!

Als met scherpte voor ons lot,
Onze wankele schreden op
Naar witte rust, en een plaats van rust
Onzichtbaar bij dageraad,-

En toch met liefde noch haat,
Die sterren als sommige sneeuwwitte
Minerva’s sneeuwwitte marmeren ogen
Zonder de gave van het zicht.

In drie korte, verwoestende strofen haalt Frost oude, troostende pretenties over de welwillendheid van de sterren (of goden) onderuit, met beelden en dictie die herinneren aan Thomas Hardy’s sombere klaagzang “In Tenebris” en vooruitlopen op Wallace Stevens’ onpersoonlijke en ijzingwekkende “The Snow Man.” De sneeuw en het ijs in de gedichten van Frost maken geen deel uit van het mooie landschap, maar zijn metonymische figuren van de vergetelheid.

Kortom, de vriendelijke oude Robert Frost die we denken te kennen uit de triviale mislezing van “The Road Not Taken” is helemaal niet de dichter Robert Frost. Frost is een stekelig, uitdagend, zelfs ietwat sluw personage, wiens aangenaam muzikale lijnen en schilderachtige, pastorale beelden de lezers naar gedichten lokken die veel minder vrolijke houdingen herbergen dan ze verwachten, en veel complexere en rijpere ideeën. De jonge Frost beschreef zichzelf eens als “niet onontwerpend,” en in zijn latere, 1939 essay “The Figure a Poem Makes,” verklaarde hij beroemd dat een gedicht “begint in verrukking en eindigt in wijsheid.”

In de twee Spotify-afspeellijsten hierboven (download hier de gratis software van Spotify), kunt u Frost een aantal van zijn beroemdste gedichten horen voordragen, waaronder “The Road Not Taken,” “Mending Wall,” “Nothing Gold Can Stay,” “After Apple Picking,” “Death of a Hired Man,” en nog een aantal andere. Gedichten uit het prachtige debuut A Boy’s Will zijn hier helaas niet vertegenwoordigd, maar je kunt die volledige bundel hier online lezen, en dat zou je moeten doen. Leer de echte Frost kennen, als je dat nog niet gedaan hebt, en je zult des te meer waarderen waarom hij een van de meest gevierde dichters in de Amerikaanse canon is.

De lezingen hierboven zullen worden toegevoegd aan onze collectie, 1,000 Free Audio Books: Download Great Books for Free.

Gerelateerde inhoud:

Luister naar Robert Frost die ‘The Gift Outright,’ het gedicht leest dat hij uit zijn hoofd voordroeg bij de inhuldiging van JFK

Robert Frost draagt ‘Stopping by Woods on a Snowy Evening’

Library of Congress Launches New Online Poetry Archive, Featuring 75 Years of Classic Poetry Readings

Josh Jones is een schrijver en muzikant gevestigd in Durham, NC. Volg hem op @jdmagness