Homesteading for Beginners Making a Living Homesteading

Homesteading voor beginners, Voor diegenen in de milieubewuste kringen, is er een term die is het maken van een comeback van soorten, zij het in een iets andere betekenis dan oorspronkelijk bedoeld was.

Die term is homesteading.

Homesteading was oorspronkelijk een Amerikaanse overheidswetgeving die gratis land weggaf aan mensen die grote stukken land op het platteland namen en het vervolgens omvormden tot hun primaire grondbezit en woonplaats.

Het was een enorm succes omdat het jaren geleden hielp bij de ontwikkeling van enkele grotendeels landelijke delen van het land.

Wat is homesteading?

Homesteading betekent tegenwoordig een duurzame levensstijl te leiden, weg van de stad.

Het is een teruggrijpen naar de landelijke levensstijl die veel van onze voorvaderen vroeger beoefenden.

De beslissing om weg te trekken en een leven op de homestead te leiden, wordt steeds gebruikelijker in het hele land.

Homesteading voor beginners

Making a living homesteading, homesteading school en homesteading today

Mensen die de beslissing hebben genomen om homestead te leven, leiden een leven dat veel gemakkelijker is voor het milieu dan een typische stedelijke levensstijl.

Deze mensen zijn veel meer in harmonie met de natuur, omdat ze gezonder en gezonder leven.

Ze hebben meestal een tuin waarin ze fruit en groenten verbouwen, zowel voor eigen consumptie als voor de plaatselijke handel.

Ze dragen bij aan lokale boerenmarkten waar ze de kans hebben om de producten te verkopen die ze in het seizoen hebben verbouwd.

Daarnaast fokken ze ook dieren die zowel als voedselbron dienen en opnieuw een kans bieden om van het land te leven.

Waarom homesteading?

Sommigen vragen zich af waarom sommige mensen de keuze maken om een zwaarder leven te leiden.

Waarom kiezen voor een leven dat meer handenarbeid inhoudt?

Wat is het aan homesteading dat hen aantrekt?

Wel, er is een andere manier om naar deze beslissing te kijken.

De mensen die tot deze levensstijl hebben besloten, beweren dat ze dichter bij de natuur staan.

Ze hebben een nauwere band met de gemeenschap om hen heen.

Al bijna allemaal zijn ze het erover eens dat hun leven eenvoudiger is en meer voldoening geeft.

Hoe je een leven homesteading

Zo u wilt leven zelfvoorzienend van het land?

Het leiden van een homestead levensstijl vereist een serieuze inzet van de kant van het individu, die een aanzienlijke investering van het land zelf kan omvatten.

Kan de homesteading levensstijl ook een inkomen?

Wij denken dat het kan.

Dus de vraag die we proberen te beantwoorden is hoe je van homesteading kunt leven.

Veel jonge mensen zijn naar het platteland getrokken om homesteads op te zetten.

Ze nemen het voorbeeld van hun ouders die opgroeiden op grote stukken land op het platteland.

Zij bereiden voedsel op traditionele wijze en leven in feite op een manier die minimale middelen gebruikt.

Hier zijn mogelijke inkomstenbronnen waarmee u in uw levensonderhoud kunt voorzien, wat extra geld kunt verdienen en zelfs het land kunt laten renderen.

Bijenteelt

Bijenteelt is een fascinerende hobby die veel mensen omzetten in een bedrijf.

Het neemt niet veel ruimte in beslag, en er zijn veel maanden dat u weinig werk hoeft te doen, waardoor u uw bedrijf op de markt kunt brengen of andere projecten kunt oppakken.

Voordat u begint, denkt u misschien dat er alleen honing en honinggerelateerde producten te verkopen zijn.

Echter, als het op bijenteelt aankomt, zijn er vele inkomstenstromen.

Wanneer u begint en leert, zullen sommige dingen u waarschijnlijk meer aanspreken dan andere.

Misschien bent u geïnteresseerd in het kweken van koninginnen of het onderhouden van bijenkorven.

Je kunt startvolken en bijenkorfproducten verkopen (waaronder was en startgelei).

Er is zelfs fotografie, activisme, wetenschap, bijenverwijdering, bijenproducten en -apparatuur, onderwijs en meer.

Of misschien wil je gewoon bijen houden voor de lol.

Hier vind je alles wat je nodig hebt om te beginnen met bijenhouden.

Geld verdienen met de verkoop van hout

Als je een stuk land hebt gekocht dat zwaar bebost is, dan is dat op zich al een enorme kans om geld te verdienen.

Houtbedrijven zullen je goed geld betalen om je land voor je te komen kappen.

Alles wat u hoeft te doen is hen te informeren dat u hout heeft staan dat u klaar bent om te verkopen.

Deze verkoop kan zowel aan grote bedrijven of zelfs particulieren.

Er zijn altijd mensen op zoek naar brandhout te kopen en u kunt deze mensen tegemoet te komen.

Geld verdienen met de verkoop van rotsen

Als uw land heeft veel rotsen dan dat kan ook een bron van inkomsten als er mensen zijn die geïnteresseerd zijn in het kopen van alle soorten rocks.

Een eenvoudige website om de rotsen gevonden op uw eigendom te adverteren kan een verrassende hoeveelheid belangstelling voor wat de meeste mensen zien geen waarde in.

Geld verdienen met de verkoop van vee

Vee wordt gefokt op boerderijen voor het doel van voedsel en kan een bron van inkomsten too.

Er zijn veilingen in de meeste kleine steden voor vee van goed ras.

Deze dieren kunnen op uw hofstede worden grootgebracht en later met winst worden verkocht.

Kleine runderrassen zijn vaak de perfecte keuze voor een compacte landbouwruimte.

Ze kunnen melk leveren en later ook vlees.

Geld verdienen met de verkoop van eieren

Eieren van kippen en eenden zijn altijd in trek, waar uw hofstede zich ook bevindt.

Deze kunnen dienen als een gestage bron van inkomsten.

Eieren van kwartels gaan ook voor een aardig bedrag en het kan geen slecht idee zijn om kwartels samen met kippen en eenden te fokken.

Egg Float Test And Other Methods Of Checking Egg Freshness

Make Money Selling Produce

Als het land is vatbaar voor dan kun je kleinschalige landbouw doen op het ook.

Het vereist tijd, geduld en vaardigheid, maar het loont goed op de lange termijn.

De producten van het land kan worden verkocht op de lokale boerenmarkten.

Meer en meer mensen winkelen op deze markten als de trend om lokaal te eten groeit.

Als je weinig ruimte hebt, overweeg dan een DIY hydrocultuur systeem.

Andere bronnen van inkomsten

Afgezien van al deze kun je altijd je vaardigheden verkopen die je hebt verzameld als je je eigen homestead opzet.

Zelfs inventaris die je hebt gekocht kan worden verhuurd of verpacht om extra geld te verdienen.

Homesteading school

Zoals het concept van homesteading zich verspreidt over de Verenigde Staten, zijn meer en meer mensen geïnteresseerd in het verwerven van de nodige vaardigheden waarmee ze van het land kunnen leven op een heilzame en zelfvoorzienende manier.

Het is om de vaardigheden die nodig zijn om uw eigen hofsteead dat een aantal homesteading scholen opduiken in het hele land te runnen.

We nemen een kijkje op de vaardigheden die je kunt leren op deze scholen, alsmede een lijst van een aantal van de betere in het hele land.

Een goede manier om je aan te passen aan een aantal van de veranderingen die je zult tegenkomen, evenals een aantal van de vaardigheden te leren die je nodig zult hebben wanneer je de beslissing neemt om je eigen homestead te runnen, is om lid te worden van een homesteading school.

De meeste van deze homesteading scholen zijn gestart door pioniers van de terugkeer naar deze beweging.

Zij willen het pad dat zij volgden gemakkelijker maken voor anderen om te volgen.

Er zijn een aantal gevestigde homesteads die hands-on cursussen hebben die u toelaten om een gevoel van het leven uit de eerste hand te krijgen en ook de nodige vaardigheden te leren.

Het is belangrijk om deze vaardigheden te ontwikkelen als je werkt, omdat ze ook een bron van inkomsten kunnen zijn voor u in de toekomst.

Geschoolde werknemers zijn altijd in de vraag op homesteads.

Workshops en leren op boerderijen

Kimberly Coburn die Homestead Atlanta is begonnen, deelde mee dat ze zich realiseerde dat een aantal mensen de voldoening willen ervaren die zij heeft door hun eigen homestead te beginnen.

Haar school is niet star over het curriculum dat ze volgen.

Het meeste van het leren is praktisch en hands-on.

Het doel is om zoveel mogelijk vaardigheden te leren in de toegewezen tijd, zodat een gezonde en economisch levensvatbare levensstijl mogelijk is voor de ‘studenten’ die er slagen.

De lessen voor deze scholen kunnen ook elke keer op een andere locatie plaatsvinden.

Het kan een discussie in een restaurant zijn of een bijenteeltles op een bijenboerderij.

De aanpak is low-resource door intentie.

Sommigen geven de voorkeur aan workshops op functionerende boerderijen.

Deze workshops komen nu steeds vaker voor in het hele land en kunnen al beginnen vanaf $25 per sessie.

Alle soorten mensen wonen deze scholen en workshops bij, niet noodzakelijk beginners.

Het leren van homesteading vaardigheden

Een aantal mensen waagde de sprong in homesteading en realiseerde zich toen dat er enkele vaardigheden zijn die ze moesten bijschaven of van nul af aan moesten leren.

Deze scholen zijn begonnen hulp te krijgen in de vorm van fiscale steun, evenals toegang tot faciliteiten door zakelijke spelers in het veld.

Kimberly’s school had een band met Georgia organische die haar in staat stelde om de reikwijdte en het bereik van haar programma uit te breiden veel verder dan ze mogelijk had gedacht toen ze begon.

Een eenvoudige zoekopdracht op het web voor deze scholen onthult een kaart van de Verenigde Staten met de homesteading scholen in uw omgeving gemarkeerd.

Als u overweegt een verschuiving naar deze levensstijl dan kan het een verstandig idee om een van deze scholen bij te wonen en het verwerven van de nodige kennis die u zal toestaan om een naadloze overgang te maken.

Er is zo veel te overwegen bij de beslissing om te homestead:

Bedenk de verhuizing van uw gezin en mogelijk het weg zijn van uitgebreide familie

Het hele jaar door werk dat het zal kosten, in alle weersomstandigheden, om uw gezin zelfvoorzienend te maken

Kosten om uw leven te ontwortelen en te verhuizen (indien nodig)

Kunt u uw baan houden en daarnaast projecten starten

Bedenk de beschikbare scholingsopties als u kinderen hebt.

Neem de tijd om te begrijpen wat homesteading allemaal inhoudt voordat u deze enorme levensstijlverandering in overweging neemt.

Onderzoek een homesteading-school om te helpen.

En het is mogelijk om de kost te verdienen met homesteading, maar iedereen moet “aan boord” zijn.”

Je kunt klein beginnen met iets dat je interesseert, en van daaruit groeien.

Wie is de schuld voor de schuldniveaus van huishoudens

Canadezen Schuldniveaus van huishoudens behoren tot de hoogste van de ontwikkelde landen, voorbij die van Amerikanen en Britten.

De laatste tijd zijn we gewaarschuwd dat deze schuldniveaus veel erger zijn dan eerder werd gedacht, met een groeiende consensus onder deskundigen dat Canadezen niet immuun zijn voor de neergang die ze bij hun Amerikaanse buren hebben gezien.

De enige zonnige kant, ironisch genoeg, neigt naar de eroderende activabasis van Canadezen, die grotendeels afhankelijk is van een verslechterende huizenmarkt.

Zoals Madani van Capital Economics verklaarde: “De dynamiek van de schuldgroei in het afgelopen decennium lijkt griezelig veel op de Amerikaanse ervaring, vlak voor hun dramatische baisse op de huizenmarkt.”

In reactie daarop draait de discussie in de media meestal om het dilemma waarmee de Bank of Canada wordt geconfronteerd bij haar inspanningen om enerzijds een worstelende wereldeconomie te bestrijden, waarvoor een verlaging van de rentetarieven nodig is, en anderzijds de stijgende schuldenniveaus van huishoudens, waarvoor paradoxaal genoeg de rentetarieven moeten worden verhoogd.

Collaborative Consumption Can Curb Overconsumption

Ik vind ons beroep op de Bank of Canada amusant, omdat we nergens in onze bespreking van dit dilemma ingaan op wat volgens mij de olifant in de kamer is, die ik aanduid als een intrinsieke motivatie van grote banken om consumenten uit te buiten.

3 Soorten Leningen

Om dit te begrijpen, is het de moeite waard om misschien simplistisch onderscheid te maken tussen drie soorten leenpraktijken.

De eerste is verantwoord lenen waarbij banken inspelen op de behoeften en wensen van geïnformeerde en opgeleide consumenten als een middel om de economie te smeren om het maatschappelijk welzijn te verbeteren.

De tweede wordt onzorgvuldig lenen genoemd, een extreem niveau van kredietverlening dat we in de VS hebben gezien, waar kredietverstrekkers, vanwege het uitstellen van risico, krediet verstrekken aan mensen die zeer vatbaar zijn voor wanbetaling.

Het gesprek in Canada eindigt hier vaak als loyalisten aan de onzichtbare hand betogen dat banken geen prikkel hebben om de laatste praktijk toe te passen omdat onze regelgeving het zo maakt dat wanbetaling door consumenten resulteert in bankverliezen.

In feite legde National Bank Financial-analyse Peter Routledge onlangs uit

“Dat deze consumentenschuldniveaus een non-probleem zijn omdat het gemiddelde verliespercentage op creditcards van banken is teruggevallen tot ongeveer 4 procent, een niveau dat sinds 2008 niet meer is gezien, en de gemiddelde waarde accounts waarvan de betalingen 90 dagen of meer achterstallig zijn, is slechts 1 procent van de portefeuille.”

Hij concludeert dat, hoewel de Canadese schuldniveaus hoog zijn, de wanbetalingspercentages duidelijk aangeven dat dit een non-issue is.

Het fascinerende aan deze absurde en volledig misplaatste conclusie en anderen die zeggen dat schuldniveaus geen big deal zijn, is dat hij wanbetalingen gebruikt als een proxy voor schuldproblemen in plaats van het idee te overwegen dat banken misschien gewoon beter zijn geworden in het vinden van manieren om consumenten uit te buiten zonder de kosten van wanbetaling te dragen.

Dit leidt me naar een over het hoofd geziene derde categorie van kredietpraktijken die volgens mij een meerderheid van de soorten leningen vertegenwoordigt die banken maken, genaamd uitbuitende leningen, een middenweg tussen de eerste twee uitersten waar banken zoeken naar hiaten in de kennis van de consument om hen de maximale hoeveelheid krediet op te leggen die mogelijk is zonder dat ze in gebreke blijven.

Het is deze derde vorm van kredietverlening die, hoewel moeilijk vast te stellen, van cruciaal belang is omdat zij het inherente conflict tussen bankbelangen en maatschappelijke belangen duidelijk in beeld brengt, een conflict dat volgens mij verantwoordelijk is voor de huidige schuldenniveaus.

Mijn eigen schuldervaring

De laatste jaren ben ik gebombardeerd met aanbiedingen van mijn en andere banken om te profiteren van kredietmogelijkheden, om de kredietlimiet op mijn persoonlijke kredietlijn, mijn visakaart te verhogen, of om een huis beveiligde persoonlijke kredietlijn aan te vragen.

Dit soort leningen is ook gebeurd met studentenleningen die voor meer dan nodig worden verstrekt, waardoor een toename ontstaat van mensen die hun studentenleningen op een later tijdstip moeten herfinancieren.

Dit laatste kwam aan de orde toen ik vroeg om een verhoging van $ 5000 in de kredietlimiet van mijn bestaande PLC, waarop ik werd aangemoedigd om een beveiligde kredietlijn voor thuis aan te vragen die me 40 keer het bedrag zou opleveren waar ik oorspronkelijk om vroeg en 8 keer wat ik al had.

Het interessante punt van het gesprek was dat de persoon aan de telefoon mijn oorspronkelijke verzoek van $ 5000 volledig vergat.

Op de top van dit alles, ontving ik onlangs mijn vierde mededeling in een jaar van mijn bank die een verhoging van 33% van mijn visumkrediet aanbood, ondanks het feit dat sinds ik 17 jaar geleden voor het eerst een visumkaart kreeg, ik nooit in de buurt ben gekomen van een saldo van meer dan 33% van mijn kredietlimiet voor meer dan 4 weken.

Met andere woorden, ik heb nooit een saldo op mijn visumkaart onderhouden.

Wat is hier aan de hand?

Is mijn bank echt op zoek naar mijn behoeften door mij krediet aan te bieden dat mijn leven zal verbeteren?

Treurig genoeg denk ik niet dat banken experts zijn in het verbeteren van de kwaliteit van het leven van hun consumenten.

Ze zijn experts in het vinden van manieren om waarde uit hun consumenten te halen.

In dit geval, waarde komt in de vorm van besteedbaar inkomen.

In mijn geval heeft de bank geleerd door middel van stapels gegevens over mensen die mijn demografische en psychografische kenmerken delen, dat het op meerdere manieren verhogen van mijn kredietlimiet leidt tot een vals gevoel van zekerheid dat ik een groter besteedbaar inkomen heb waarmee ik behoeften kan vervullen waarvan ik niet wist dat ik ze had.

Meer specifiek weten ze dat, omdat ik me comfortabel voel met een gebruik van 33% van mijn kredietlimiet en mijn inkomensniveau niet met een vergelijkbaar bedrag is gestegen, het verhogen van die kredietlimiet uiteindelijk zal leiden tot betalingen die mijn maandelijkse inkomen overschrijden, waardoor ik in een eeuwige staat van rentebetalingen en een hoge schuld-inkomensratio wordt vergrendeld.

Om consumenten te laten wennen aan wat het betekent om een groot saldo op hun PLC te hebben, eisen banken dat consumenten een minimumsaldo op nieuwe PLC’s houden als een middel om initiële registratiekosten te vermijden.

Na de 3 maanden van een hoog saldo, is de hoop dat de consument gewend is aan een dergelijk schuldniveau, terwijl hij tegelijkertijd geen geld heeft weggezet om dit af te betalen.

Tijdens mijn universitaire opleiding werkte ik bij een van deze financiële instellingen als klantenservicemedewerker (kassier).

Ik kreeg contant geld ter plekke als ik iemand aanmeldde voor een creditcard.

We werden sterk aangemoedigd om naar de geboortedata van jonger uitziende klanten te kijken om te zien of ze 18 waren en nu in aanmerking kwamen voor een creditcard.

Ik herinner me dat ik slimme tactieken leerde om hen ervan te overtuigen een kaart te krijgen, zoals voordelen voor hun kredietwaardigheid voor toekomstige krediettoegang en de voordelen van het ontvangen van gratis geld voor maximaal een periode van zes weken.

Ik realiseer me vandaag dat dit een dramatisch verkleinde versie is van een meer algemene cultuur van het duwen van krediet aan onbekende consumenten.

Vanuit het perspectief van de bankiers, bedenk hoe gemakkelijk het zou zijn om af te glijden op de glibberige helling van uitbuitende leningen door manieren te vinden om consumenten te overtuigen om meer krediet aan te gaan dat ze niet nodig hebben.

Bankiers zijn zeer slimme mensen, en hoewel ze op zijn best goedbedoeld zijn, begrijpen ze de psychologie achter de aankoopbeslissingen van consumenten.

Ze weten dat een meerderheid van de consumentenbevolking moeite heeft om onderscheid te maken tussen contant geld en krediet en dat wanneer consumenten een hoge kredietlimiet zien, ze eerder bereid zijn om dat krediet te gebruiken in plaats van contant geld.

Als je een bank was, zou je alle motivatie hebben om krediet op consumenten te duwen, net tot het punt voorafgaand aan een faillissement.

Noem het hebzucht of goede zaken, het punt is dat dit een realiteit is waar we niet over praten.

Eco-vriendelijke tips voor het beheren van uw financiën

De verantwoordelijkheid van de consument voor zijn persoonlijke schuld

Eén van de belangrijkste redenen waarom deze discussie nog niet is gevoerd, is omdat de zeer conservatieve Canadese cultuur zou stellen dat het aan de Canadese consument is om verantwoord uit te geven en dus verantwoord te lenen.

Carney zelf, in zijn boodschap aan de Canadezen, heeft de neiging om deze benadering te gebruiken.

Wat dit echter volledig over het hoofd ziet, is de macht van de Canadese financiële instellingen bij het beïnvloeden van het consumentengedrag in Canada.

Enkele maanden terug werd ik enigszins verguisd door de directeur duurzaamheid van een van de Canadese banken, omdat ik hun groene initiatieven bekritiseerde als green washing, een loutere vermomming voor de schaamteloze minachting die ze vaak tonen voor de samenleving.

Mijn belangrijkste kritiek, zoals bij veel andere bedrijven die ik becommentarieer, is dat aan de ene kant de bank de hel uit van hun inzet voor hernieuwbare energie en energie-efficiëntie in hun retailkantoren marketing, maar aan de andere kant negeert hoe hun voortdurende dagelijkse activiteiten met zakelijke en individuele consumenten laat ze schuldig aan schuld issues.

Er is geen twijfel dat de banken zou reageren op mijn bovenstaande beweringen door volledig te ontkennen verantwoordelijkheid voor een toename van de schuld niveaus, omdat het aan de consument om gezonde krediet beslissingen te nemen.

Dit is een te verwachten antwoord, een antwoord dat diverse andere industrieën hebben gegeven toen zij zich inlieten met activiteiten die indirect tot grote sociale problemen leidden.

De kledingindustrie ontkende de verantwoordelijkheid voor de sweatshop-arbeid in de jaren negentig, de consumentenelektronica-industrie ontkende tot een jaar geleden de verantwoordelijkheid voor de zelfmoorden in de fabrieken van hun toeleveranciers, de voedingsmiddelen- en drankenindustrie ontkende de verantwoordelijkheid voor de obesitas-epidemie, en natuurlijk ontkende de tabaksindustrie de verantwoordelijkheid voor de sterfte onder consumenten.

De banken kregen hun eerste schrik in 2008, toen de financiële crisis onthulde dat de inherente motivatie van de financiële sector niet noodzakelijkerwijs op één lijn ligt met de belangen van de samenleving.

Als Canadezen erachter komen dat de schuldenniveaus, net als de verslavingscijfers van sigaretten, niet noodzakelijkerwijs worden veroorzaakt door onverantwoordelijkheid van de consument, maar eerder een schaamteloze poging van banken om de kwetsbaarheid van hun consumenten uit te buiten, zal er een grote opstand volgen.

Misschien wel zo drastisch dat ze net als hun tegenhangers van de tabaksindustrie in een hoekje gaan zitten smeken om genade.

Ik ben niet milieuvriendelijk, ik ben gewoon goedkoop

Ik begon met mezelf af te vragen of de beslissingen die ik neem “eco-bewust” of “zuinig” zijn. Ik dacht aanvankelijk dat het geen of/of-vraag was, maar eerder een beide/en-voorstel.

Mijn vader bracht zuinigheid bij, terwijl mijn stiefvader een gevoel van rentmeesterschap bevorderde door ons blikjes te laten verzamelen om te recyclen.

Er was een geldelijke stimulans.

Toen ik opgroeide in Los Angeles, had elk blikje statiegeld en verdienden we geld voor het inleveren ervan.

Als ik het me goed herinner, verdienden mijn stiefzussen en ik meer dan $ 100 voor het inleveren van blikjes (meerdere grote vuilniszakken vol met geplette blikjes).

Iedere keer als ik terugkom op de vraag of ik ergens heen loop omdat het goed is voor het milieu of omdat ik gewoon goedkoop ben, neig ik bijna altijd naar de zuinigheid.

Ik kan er niet tegen om voor benzine te betalen.

Iedere keer als ik in de auto rijd, denk ik aan hoeveel geld ik verspil en hoeveel ik zou kunnen besparen door te gaan lopen (of fietsen).

Iedere maand, als onze autolening van onze magere betaalrekening wordt afgeschreven, vervloek ik hoe duur het is om een nieuwere auto te bezitten.

Hetzelfde geldt voor de verzekering ervan.

We rijden niet veel, noch mijn vrouw noch ik.

In alle eerlijkheid weet ik niet wat haar aversie tegen autorijden is.

Ze steunt milieubewustzijn, maar ik weet niet of ze de financiële verplichting zo minacht als ik.

Het grappige is dat het uiteindelijk niet uitmaakt of ik een gierigaard ben of gewoon een “eco-strijder”, omdat de twee echt hand in hand gaan.

Het besparen van hulpbronnen, zoals het gebruik van stoffen servetten in plaats van steeds papieren servetten of papieren handdoeken te moeten kopen, gaat allemaal over besparen.

Geld, energie, bomen; het zijn allemaal hulpbronnen.

Ik kan gewoon niet begrijpen waarom mensen bereid zijn geld uit te geven als er haalbare, goedkopere alternatieven zijn.

Ik neem aan dat dit verklaart waarom de spaarquote in dit land zo laag is.

Schulden – ik heb het over persoonlijke, niet over overheidsschulden – is iets dat moet worden vermeden.

Waarom zou iemand niet kiezen voor de optie die geld bespaart?