Begrijpen hoe artsen op MS testen en een diagnose stellen

Er zijn momenteel geen afzonderlijke symptomen of één enkele laboratoriumtest die kunnen worden gebruikt om de diagnose MS te stellen bij iemand. In plaats daarvan moeten artsen op verschillende strategieën vertrouwen om te bepalen of aan voldoende criteria wordt voldaan om met zekerheid een diagnose te stellen en andere mogelijke oorzaken van de symptomen van de patiënt uit te sluiten. Sommige van deze strategieën voor het diagnosticeren van MS omvatten:

  • Gedegen onderzoek van de medische voorgeschiedenis van een patiënt
  • Magnetic resonance imaging (MRI)
  • Evoked potential (EP)-testen
  • Spinale vloeistofanalyse

Criteria voor het diagnosticeren van Multiple Sclerose

Om een juiste diagnose van MS te stellen, moeten artsen:

  • Aanwijzingen vinden voor schade in ten minste twee afzonderlijke gebieden van het centrale zenuwstelsel (CZS) – waaronder de hersenen, het ruggenmerg en de oogzenuwen
  • Aanwijzingen vinden voor schade die ten minste een maand na elkaar optreedt
  • Alle andere mogelijke diagnoses uitsluiten

De herziene McDonald-criteria maken het proces eenvoudiger en efficiënter bij het diagnosticeren van MS bij nieuwe patiënten, zelfs als ze slechts één MS-aanval hebben doorgemaakt. De bijgewerkte criteria omvatten specifieke richtlijnen voor MRI (magnetische resonantiebeeldvorming), VEP (visuele evoked potentials) en analyse van het hersenvocht om de diagnose MS te versnellen.

Tools Doctors Use to Test for MS

Hoewel er niet één definitieve MS-test is, gebruiken artsen de volgende tools om te helpen bij het diagnosticeren van MS bij patiënten:

MRI: MRI is de beste beeldvormingstechnologie om littekenvorming of MS-plaques in verschillende delen van het centrale zenuwstelsel (CZS) op te sporen. Met deze test kan ook onderscheid worden gemaakt tussen oude MS-plaques en momenteel actieve of nieuwe plaques.

Visual Evoked Potential (VEP): Evoked potential (EP) tests registreren de elektrische respons van het zenuwstelsel op stimulatie van geïsoleerde zintuiglijke paden – zoals visuele, auditieve of algemene zintuiglijke. Omdat een vertraagde reactietijd het gevolg is van beschadiging van myeline, kunnen EP’s vaak het bestaan van littekens langs zenuwbanen aantonen, iets wat bij neurologisch onderzoek over het hoofd kan worden gezien. Visuele evoked potentials blijken het nuttigst te zijn voor de bevestiging van de diagnose MS.

Bloedonderzoeken: Momenteel zijn er geen definitieve bloedtests voor het diagnosticeren van MS, maar ze kunnen worden gebruikt om andere aandoeningen uit te sluiten die MS-symptomen kunnen nabootsen, waaronder de ziekte van Lyme, collageen-vasculaire ziekten, zeldzame erfelijke aandoeningen en het verworven immuundeficiëntiesyndroom (AIDS).