Heeft u zich ooit afgevraagd welke processen worden gebruikt om een Ambassadeur bij de Verenigde Naties te kiezen? Elk land selecteert zijn Ambassadeurs bij de Verenigde Naties via zijn eigen proces, dat sterk kan verschillen.
In 1961 werd het Verdrag van Wenen inzake diplomatiek verkeer tot stand gebracht. Dit document vormt het kader voor de diplomatieke betrekkingen tussen landen. Het definieert met name de diplomatieke missie en de grenzen van de diplomatieke onschendbaarheid voor ambassadeurs. Diplomatieke zending is een verleend privilege dat diplomaten in staat stelt te werken zonder te worden lastiggevallen door hun gastland. Diplomatieke onschendbaarheid verzekert de diplomaat van een veilige doorgang en vrijwaart hem tegen vervolging door het gastland. Ambassadeurs bij de Verenigde Naties vallen onder het verdrag, net als ambassadeurs van een bepaald land.
Eerst is het belangrijk te weten wat de taak van een ambassadeur bij de Verenigde Naties inhoudt. Een ambassadeur vertegenwoordigt formeel de standpunten van hun respectieve staat of niet-staat. De belangrijkste taak van de VN-ambassadeur van de Verenigde Staten is het vertegenwoordigen van de belangen van de Verenigde Staten in de Veiligheidsraad. Aangezien niet alle landen tegelijk in de Veiligheidsraad zetelen, verschilt de belangrijkste taak voor elke staat. Elke ambassadeur brengt ook verslag uit aan zijn respectieve regering over de discussies die hij in de Verenigde Naties voert en hoort.

Er zijn twee belangrijke processen om een Ambassadeur bij de Verenigde Naties te kiezen. Er is de benoeming van diplomatieke beroepsbeoefenaren, waarvan Frankrijk en veel andere landen gebruik maken. Het andere proces is de benoeming van een niet-carrière- of een carrièreprofessional, vergelijkbaar met het proces in de Verenigde Staten van Amerika en Nigeria.
In de Verenigde Staten van Amerika wordt de ambassadeur bij de Verenigde Naties gekozen door de president en vervolgens bevestigd door de Senaat. Aangezien het om een presidentiële benoeming gaat, is er geen tijdslimiet, maar de ambassadeur kan op elk moment door de president worden afgezet en wordt geacht aan het eind van een presidentschap een ontslagbrief in te dienen. Traditioneel is de ambassadeur lid van het kabinet, aangezien hij de president en de minister van Buitenlandse Zaken adviseert. Dat is echter niet altijd het geval en het is ook geen functie-eis. Er zijn een aantal ambassadeurs geweest die geen kabinetslid waren en in feite is de huidige ambassadeur geen kabinetslid. De huidige ambassadeur van de Verenigde Staten bij de Verenigde Naties is Kelly Craft. Craft, voorheen de ambassadeur in Canada, werd door president Trump 22 februari 2019 voorgedragen en door de Senaat 31 juli 2019 bevestigd. Craft werd op 10 september 2019 in zijn ambt beëdigd.
De Federale Republiek Nigeria heeft vergelijkbare manieren om ambassadeurs bij de Verenigde Naties te kiezen. In Nigeria worden alle ambassadeurs benoemd door de president zonder bevestigingsstemming. Tijjani Muhammad-Bande is de huidige Nigeriaanse vertegenwoordiger bij de Verenigde Naties. Op 4 juni 2019 werd Muhammad-Bande gekozen tot de 74e voorzitter van de Algemene Vergadering. Zijn voorzitterschap begint in september 2020.
In Frankrijk zijn ambassadeurs carrièremensen van de diplomatieke dienst, en worden zij op een andere manier gekozen. Sinds 2010 moet elke potentiële genomineerde een opleiding hebben genoten aan het Diplomatiek en Consulair Instituut. De minister van Buitenlandse Zaken draagt een kandidaat voor, en de Franse president benoemt de ambassadeur in een vergadering van de ministerraad. De huidige ambassadeur bij de Verenigde Naties is Nicolas de Rivière. Rivière is op 8 juli 2019 benoemd tot ambassadeur.
Als een ambassadeur ambassadeur van een ander land zou worden in plaats van de Verenigde Naties, komt er een extra stap bij kijken. Nadat hij is voorgedragen, moet de potentiële ambassadeur de goedkeuring krijgen van het land waaraan hij wordt toegewezen. Dit proces wordt agrément genoemd en is ook vastgelegd in de Conferentie van Wenen van 1961. De goedkeuring kan om eender welke reden geweigerd worden door het ontvangende land. De ambassadeur wordt als persona non grata (ongewenst of onaanvaardbaar persoon) bestempeld en wordt gedwongen het land te verlaten om naar zijn thuisland terug te keren. Indien de buitenlandse ambtenaar het gastland niet binnen een aanvaardbare termijn verlaat, kan de ambassadeur zijn diplomatieke onschendbaarheid verliezen en eventueel gearresteerd worden.
Aangezien ambassadeurs hun respectievelijke regeringen adviseren en met andere diplomaten omgaan, is het van belang voorzichtig te zijn bij het kiezen van potentiële ambassadeurs. Het is van het grootste belang een ambassadeur te kiezen die diplomatiek hoffelijk is, in staat is wereldwijde communicatie te onderhouden, goed in het openbaar kan spreken en de wereld ten goede wil veranderen.