Er zijn dagen dat ik me een keuterboer waan. In mijn gedachten heb ik een boerderij met oude, stenen muren en een rood pannendak. Rondom mijn perfecte boerderijtje rolt het landschap zich uit in tinten van amber en groen. Bij het huis ligt een ommuurde moestuin met rijke, onkruidvrije grond. In deze perfecte droom is het altijd zomer – de dagen zijn lang en weelderig en duren eeuwig. Als ik er nu alleen al aan denk, slaak ik een zucht van weemoed.
Maar ik weet dat er één groot probleem is met dit mentale beeld: Ik heb waanideeën.
Ik geef John Steinbeck de schuld van mijn waanideeën. De kans is namelijk groot dat de kiem van dit idyllische plattelandsleven in mijn hoofd is gelegd door de roman Of Mice and Men. De meesten van ons hebben op de middelbare school over de twee ranchknechten, George Milton en Lennie Small, gelezen. Steinbecks roman boeide me toen en boeit me nu nog steeds. In het boek willen de twee mannen niets liever dan hun eigen boerderij bezitten en “leven van het vet van de grond”. Lang voordat John Seymour het grote publiek het Shangri-La van zelfvoorziening voorhield, struinden George en Lennie door de velden van Californië op zoek naar een plek die ze hun eigen konden noemen. Ik zwerf al heel lang met ze mee.
Voordat iemand op de voor de hand liggende grap afspringt, ja, ik lijk waarschijnlijk meer op Lennie dan op George. Maar ik ben in ieder geval slim genoeg om dit te weten: tuinieren is geen boerenbedrijf. De zoektocht naar een visueel aantrekkelijke ruimte heeft weinig te maken met de noodzaak voedsel te produceren. De utilitaire behoeften van boeren staan ver af van de esthetische verlangens van tuiniers. Daarom doe ik wat de meeste tuiniers doen – ik heb een moestuintje waar ik een paar dingen kan verbouwen terwijl ik veilig kan vertrouwen op degenen die echt weten wat ze doen; de boeren.
Dit voorjaar kreeg mijn innerlijke Lennie echter de overhand. Ik kocht kippen. Mijn aankoop was niet zomaar in een opwelling; ik had een ruimte aan het einde van mijn tuin; ik onderzocht de kosten en de apparatuur die nodig is om drie kippen te houden; ik leerde over hun behoeften en eisen en hoe ze gezond te houden. Toch voelde ik me ongemakkelijk toen we naar een plaatselijke boerderij reden en thuiskwamen met onze drie nieuwe kippen. Ik vroeg me af of ik wel de juiste beslissing had genomen.
De eerste nacht dat ik de kippen in hun nieuwe huis introduceerde, was ik nerveus. We hebben vossen in onze buurt, en ik was bang dat ze in een soort voederwoede op het hok zouden afkomen op het moment dat ze de vogels roken. Die eerste nacht liep ik, met natte pantoffels van het gazon, een paar keer heen en weer naar het kippenhok om te kijken of de meisjes in orde waren. De volgende ochtend, toen alle drie de kippen levend uit hun hok kwamen, was ik opgelucht. Tot overmaat van ramp hadden we later die ochtend ons eerste ei. Mijn dochter was dolgelukkig. We namen een foto (ja, van een ei). Ik had het gevoel dat mijn droom van een eigen boerderij net iets dichterbij was gekomen.
Die eerste week grapte mijn vrouw dat we de kleinste kip, die helemaal bruin is, Nugget moesten noemen. Ik lachte en stelde voor dat de andere twee misschien Kiev en Tonight zouden heten. Naarmate de dagen verstreken en er geen nieuwe namen werden voorgesteld, bleef de grap hangen. We hebben nu drie kippen die vanavond, Kiev en Nugget heten. Gelukkig is mijn dochter te jong om de implicaties te begrijpen.
En, wat heb ik geleerd van mijn kleine boerderijtje?
- Kippen pikken graag aan elkaar. Dat heet verenpikken en het is vaak een teken van verveling. Ik heb geprobeerd snoepjes en speelgoed in de ren te doen voor vermaak, maar dat werkte niet. Een van mijn hennen eindigde met een volledig veerloze achterkant. Mijn enige keus was om de kip in kwestie te isoleren, wat betekende dat ik de ren moest uitbreiden.
- Anti-pik sprays werken niet. Ik sproeide en hoewel mijn handen en schoenen er van gingen stinken, deed het weinig om het pikken te stoppen.
- Verse eieren smaken geweldig.
- Laat een kip niet in de buurt van pas gezaaide groenten komen. Op een dag draaide ik me heel even om, en mijn kippen hadden een bed met net gezaaide kool helemaal platgemaaid.
- Kinderen zijn dol op kippen. Mijn dochter vindt het heerlijk om aan het eind van de dag de eieren te rapen en mijn zoon is erdoor gefascineerd.
- Als je het hok niet minstens één keer per week schoonmaakt, wordt de geur echt onaangenaam. Ik heb een week overgeslagen en de geur was doordringend. In een kleine tuin kan dat een probleem zijn.
- Kippen zijn snel. De eerste keer dat ik ze uitliet, had ik geen idee hoe ik ze terug in de ren moest krijgen. Ik slaagde erin ze in de ren te drijven met behulp van onder andere een slang, een bonenstaak, wat gaas en een laken. Het duurde ongeveer een uur.
- Aan het eind van een lange dag is het heel bevredigend om de kippen te zien pikken in het gras. Het zijn nieuwsgierige dieren en ze zijn best grappig.
- Ze kunnen krabben. Als je naar de poten van kippen kijkt, moet je denken aan dinosauriërs. Laat ze hun klauwen niet in je zetten.
- Ze zijn dol op slakken en kunnen goed de grond schoonmaken. Als je het niet erg vindt dat je kruidachtige vaste planten wat klappen krijgen, zijn kippen een goede organische oplossing voor ongediertebestrijding.
Na een zomer met drie kippen ligt de vraag voor de hand: ben ik blij dat ik het gedaan heb? Ben ik blij dat ik heb toegegeven aan mijn verlangen naar een stukje landleven? Het antwoord is ja. Ik vind het leuk om ’s morgens de kippen uit te laten en het is nog steeds leuk om de eieren te rapen om mee te koken. En ja, ik kijk graag naar de kippen die in de tuin rondlopen. Maar nee, ik heb nog geen plannen om “van het vet van de kippen te leven”.
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{highlightedText}}
- Tuinen
- Tuinieren blog
- blogposts
- Deel op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via e-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger
Geef een antwoord