Hoe horrorfilm The Strangers gebaseerd is op een waargebeurd verhaal

De horrorfilmslate van 2018 staat al in de startblokken. Naast een vierde Insidious-film die in januari in première ging en een epische Halloween-reboot die in oktober uitkomt, krijgen we ook een vervolg op The Strangers uit 2008. In dit volgende deel, The Strangers: Prey at Night, kwelt een ander kwaadaardig trio een familie in een trailer park. Voor zover we kunnen zeggen, is het niet gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Wat ons eigenlijk terugbrengt naar een van de meest omstreden feiten over de originele film. Dacht je dat The Strangers echt gebeurd was? De originele teaser trailer stelde immers dat het “geïnspireerd was op ware gebeurtenissen.” Nou, we hebben wat nieuws voor je.

In 2008, The Strangers, een van de meest verontrustende films ooit, kwam in de bioscoop. Het was niet zozeer dat de film met Liv Tyler en Scott Speedman een uniek concept had; het is je typische, bloederige inbraakfilm. En hoewel het een fatsoenlijke horrorfilm is, is het ook niet de uitvoering die hem zo verontrustend maakt. De echte reden waarom The Strangers zoveel mensen de stuipen op het lijf jaagt – mijn broer, een die-hard horrorfan zoals ik, noemt het de engste horrorfilm ooit – is de manier waarop hij op de markt werd gebracht. Naast het hele “waargebeurde” aspect, onthulde de avondvullende trailer de griezelige zin die een van de moordenaars mompelt aan het einde van de film. Wanneer Tyler’s personage de moordenaars vraagt waarom ze 90 minuten lang haar en haar partner hebben geterroriseerd en gebrutaliseerd, antwoordt een van hen: “Omdat je thuis was.”

Dit citaat maakt perfect gebruik van een angst in de gemiddelde mens. We zien deze drie gemaskerde schurken een jong stel martelen om geen andere reden dan dat ze toevallig thuis zijn. De sprong in logica is gemakkelijk: als een willekeurige groep moordenaars een willekeurig huis kan uitkiezen en een willekeurig stel kan vermoorden omdat ze toevallig thuis zijn… kan dit iedereen overkomen, waar dan ook. En omdat het “geïnspireerd is op ware gebeurtenissen”, is dit hele “het kan mij ook overkomen” scenario veel waarschijnlijker en veel enger. Maar het zit zo: dit soort films met “waargebeurde verhalen” hebben een lange geschiedenis van het oprekken van de waarheid, en The Strangers maakt zich misschien wel schuldig aan een van de grootste oprekking ooit.

Volgens de productienotities van de film is The Strangers gebaseerd op een ervaring die de regisseur, Bryan Bertino, had toen hij jong was. “Als kind woonde ik in een huis in een straat in niemandsland. Op een avond, toen onze ouders weg waren, klopte er iemand op de voordeur en mijn kleine zusje deed open,” vertelt Bertino. “Aan de deur stonden mensen die vroegen naar iemand die daar niet woonde. Later ontdekten we dat deze mensen in de buurt aanklopten en, als er niemand thuis was, in de huizen inbraken.” Het enige wat het verhaal dus met de werkelijkheid gemeen had, was dat een groep onbekenden aanklopte bij een willekeurig huis en een beslissing namen op basis van het feit of de eigenaars al dan niet thuis waren.

In situaties als deze is de taal van de verklaring het belangrijkst. Dit was niet “gebaseerd op een waar gebeurd verhaal;” het was “geïnspireerd door ware gebeurtenissen.” Bertino heeft iets meegemaakt, en dat heeft hem tot een fictieve film geïnspireerd. Wat, niet om onbeleefd te zijn, het creatieve proces is voor elke soort verhalenverteller, filmmaker, romanschrijver, of anderszins. Het is als dat oude, niet toegeschreven citaat: “Schrijf wat je weet.” The Strangers: Prey at Night wordt aangeprezen als “gebaseerd op ware gebeurtenissen,” maar voor zover ik kan zien, is het nog steeds alleen gebaseerd op wat The Strangers inspireerde. Het kan nog steeds goed zijn, maar ik kan het niet helpen, maar ik denk dat dat iets van de impact zal wegnemen.