Rattelslangen zijn een van de meest herkenbare slangen in het dierenrijk, niet alleen door hun uiterlijk, maar ook door de manier waarop ze met hun staart schudden om bedreigingen te waarschuwen weg te blijven. Als een ratelslang met zijn staart schudt, maakt hij het geluid van een hoge babyrammelaar, vandaar zijn naam. Maar heb je je ooit afgevraagd wat er in de staart van een ratelslang zit dat dit geluid maakt?

Geloof het of niet, de staart van een ratelslang heeft absoluut geen losse deeltjes die binnenin rondfladderen zoals een maraca of een babyrammelaar zou doen. In plaats daarvan komt het geluid van losjes opeengepakte keratinebrokken die een hoorbaar geluid maken als ze tegen elkaar wrijven als ze worden geschud. Bovendien is de binnenkant volledig hol, zodat het geproduceerde geluid de neiging heeft van binnenuit te echoën, waardoor het geluid en de brutaliteit van de rammelaar worden versterkt.

Keratine is hetzelfde spul dat haar en vingernagels maakt; in feite, als je een vingernagel snel achter elkaar tegen een andere vingernagel zou tikken, zou je een soortgelijk geluid kunnen horen. Uiteraard zou het niet precies hetzelfde klinken als een levende ratelslang, omdat ratelslangen speciale spieren hebben die hun ratel 90 keer per seconde kunnen laten schudden, maar hoe dan ook, je krijgt het plaatje.

Baby ratelslangen hebben geen ratels, maar een enkele nop. Deze nub vermenigvuldigt zich naarmate de slang haar huid vervelt, dus een slang die haar huid al verschillende keren heeft afgeworpen zal meer nubs hebben dan een jongeling, en bijgevolg ook meer lawaai maken. Aan de andere kant zijn ratels breekbaar, en een ratel die te groot wordt kan afbreken, net als een lange vingernagel zou doen. Wanneer dit gebeurt, zullen ze hun ratels opnieuw moeten opbouwen.