Het is ‘paw-sta’ niet ‘pa-sta’: Hoe Canadese acteurs accenten uitwissen voor Amerikaans werk

Geplaatst: 26 juni 2017

Toen Howie Mandel een dokter uit Boston speelde in het medische drama St. Elsewhere uit de jaren tachtig, was het niet het medische jargon waar hij moeite mee had – het was zijn Canadese accent.

“Ik kan je niet vertellen hoe vaak ze de opnames van St. Elsewhere omdat ik ‘intes-tyne’ zei in plaats van ‘intest-tin,’ of ik zei ‘dra-ma’ in plaats van ‘draw-ma,’ zegt het in Toronto geboren America’s Got Talent-jurylid.

“Ze schopten gewoon het Canada uit me.”

In de loop van Canada’s 150-jarige geschiedenis heeft het Canuck Engelse accent gevarieerd in klank en sterkte, afhankelijk van de regio. En het komt meer door in bepaalde woorden – zoals over, mond, pasta, lava en avocado.

Hoewel het accent soms subtiel kan zijn, is het voor sommige acteurs van eigen bodem moeilijk om het van zich af te schudden als ze niet-Canadese personages spelen.

“Je kunt niet zeggen ‘drama’ of ‘pasta’ of ‘verhaal,” zegt de in Vancouver geboren komediester Seth Rogen, wiens AMC-serie Preacher aan zijn tweede seizoen bezig is.

Slechts een paar woorden ‘een probleem’

“Ik moet bewust niet als een Canadees praten, als ik een Amerikaans personage speel. Er zijn maar vier of vijf woorden voor mij die echt een probleem zijn geworden.”

Big Little Lies-ster James Tupper uit Dartmouth, N.S., zegt dat hij “in tranen naar huis ging” toen hij probeerde zijn pittige accent af te schudden op de toneelschool.

‘Ik hoorde het gewoon niet en het kostte me een eeuwigheid, maar uiteindelijk heb ik de variaties in mijn tong geleerd en hoe ik een Amerikaans geluid moet maken, en ik voel me er nu zelfverzekerd mee.’ – Acteur James Tupper

“Ik kon het gewoon niet horen,” zegt hij. “Ik zou zeggen: ‘Het is niet erg fa-her aan de ca-her.’ Zij zeiden dan: ‘Het is niet ver naar de auto. Ik hoorde het gewoon niet en het heeft me een eeuwigheid gekost, maar uiteindelijk heb ik de variaties in mijn tong geleerd en hoe ik een Amerikaans geluid moet maken, en ik voel me er nu zelfverzekerd mee.

“Maar ik zal je wat vertellen – als ik naar huis ga, komt de wilde Nova Scotian die in me leeft naar boven. Ik heb het dikste accent van elke Nova Scotian die je je ooit hebt voorgesteld.”

Property Brothers-ster Drew Scott zegt dat hij ook hard heeft gewerkt om van zijn accent af te komen toen hij acteerde in zijn geboorteland Vancouver.

“Een van de problemen die ik had, is dat er veel Amerikaanse shows die daar kwamen filmen en ze zeiden: ‘Je bent een geweldige acteur, maar ik hoor nog steeds de Canadese-ismen,’ en ik moest dat niet hebben,” zegt Scott.

Bee-n versus bin

“De grappige woorden waar je voor uitkijkt zijn ‘morgen’, dat klinkt als ’tah-more-oh,’ of ‘over,’ voegt tweelingbroer/co-ster Jonathan toe. “Het woord ‘geweest’, Amerikanen zeggen ‘bin’ maar Canadezen zeggen ‘bee-n.”

Toch doen sommige acteurs niet de moeite om zoveel moeite te doen.

De in Toronto opgegroeide Mike Myers, bijvoorbeeld, injecteerde trots zijn Canuck-accent in zijn Amerikaanse Wayne’s World-karakter.

“Wayne heeft een Scarborough-accent met een Canadese opkomst. Ik heb geen poging gedaan om te klinken alsof hij uit Chicago kwam,” zegt Myers, die een hoofdstuk over het Canadees-Engelse accent heeft in zijn boek “Canada.”

“(Tijdens het acteren) in Engeland was het, ‘Moet ik Amerikaans zijn, moet ik een limey zijn?’ En ik had zoiets van: ‘Ach, wees gewoon Canadees.”‘

Volgens Charles Boberg, universitair hoofddocent taalkunde aan de McGill University, zijn er twee belangrijke verschillen in de uitspraak van klinkers in het Canadees Engels.

‘Canadian rising’ met klinkers

“Een ervan wordt ‘Canadian rising’ genoemd, en dit is het stereotype dat de meeste Amerikanen hebben van Canadees Engels en het gaat om de ‘OU’-klinkerklank en de ‘I’-klinker. Het verwijst naar het verhogen van de uitspraak van de klinker in de mond,” zegt Boberg, auteur van The English Language in Canada.

“Wanneer we ‘verhogen’ zeggen, bedoelen we dat de tong niet zo laag is voor de uitspraak van woorden als ‘mond’ en ‘prijs’ voor Canadezen als het is voor Amerikanen.”

Canadian raising, waarvan Boberg zegt dat het zijn oorsprong kan hebben in het Schotse Engels, is bij Mandel blijven hangen: “Ik hoor nog steeds niet het Canadese ‘about’ … maar er is mij verteld dat ik het soms zeg – ‘about,’ of ‘house’,” zegt hij.

Dan is er nog de “Canadese verschuiving,” waarbij klinkers in de mond verschuiven, wat leidt tot subtiele uitspraken als “drass” in plaats van “dress.”

verschuiving op de letter ‘a’

Het Canadees-Engelse accent komt ook door in woorden die afkomstig zijn uit andere talen en waarbij de belangrijkste klinkerklank wordt gespeld met de letter “A.”

“Een voorbeeld zou zijn … ‘paw-sta’ is de Amerikaanse uitspraak, maar ‘pa-sta’ is de Canadese uitspraak en klinkt echt raar voor Amerikanen,” zegt Boberg.

• Van ‘melk’ naar ‘melk’: Welkom bij de Canadese klinkerverschuiving

De mensen aan de west- en oostkust van Canada spreken woorden anders uit dan die in de centrale provincies. Aan de westkust, bijvoorbeeld, worden woorden als “out and about” meer uitgesproken als “oat and aboat,” zegt Boberg.

Makkelijker in te passen voor acteurs uit B.C., Prairies

Het West-Canadese dialect is vergelijkbaar met dat van Californië, waardoor het voor acteurs uit British Columbia of de Prairies gemakkelijker is om zich in Hollywood taalkundig in te passen, voegt hij eraan toe.

• Er bestaat zoiets als een ‘prairie-accent’ en het is aan het veranderen

“Wat grappig is, is de moeilijkste tijd die ik waarschijnlijk ooit heb gehad om (een accent) te doen, was toen ik in Sarah Polley’s (Canadese) film (Take This Waltz) zat,” zegt Rogen.

“Aan de westkust zeggen we niet ‘over’ zoals ze dat doen aan de oostkust van Canada en ik moest een jongen uit Toronto voorstellen en ik kon in hemelsnaam niet ‘over’ zeggen zoals een jongen uit Toronto dat doet.”