Toen Faith Tan kort na de geboorte van haar dochter op zichzelf plaste en de hele vloer nat maakte, deed ze het incident af als een eenmalige verlegenheid.

Ze had het tenslotte moeilijk om haar derde baby eruit te persen.

“Ik nam het niet serieus, dus verliet ik het ziekenhuis zonder mijn arts erover te vertellen,” zegt de 40-jarige administratief medewerkster. Ze beviel van drie kinderen via een vaginale bevalling.

Maar dat was niet eenmalig. Faith kreeg haar blaas nooit helemaal onder controle.

Zichzelf minstens vijf tot zes keer per dag onder plassen werd de nieuwe norm.

Binnen een week na de bevalling waren volwassen luiers haar postnatale noodzaak geworden. Zelfs de dikste en meest absorberende maandverbanden konden haar massale urineverlies niet bijhouden.

“In zittende positie ging het goed. Maar als ik opstond, stroomde alles er gewoon uit. Het was erg gênant omdat mijn nieuwe hulp en de kinderen zagen wat er gebeurde,” zegt Faith.

Op een gewone dag moest ze haar volwassen luiers minstens twee keer verwisselen.

Om te voorkomen dat ze zo vaak moest plassen, maakte Faith elk half uur een toiletbezoek. Ze probeerde ook haar waterinname te beperken.

“Het probleem verergerde elke keer als ik iets dronk. Maar het was onmogelijk om mezelf ervan te weerhouden water te drinken omdat ik constant dorst had van de borstvoeding,” voegt ze eraan toe.

Ze lekte ook urine wanneer ze lachte of hoestte.

Naast het vreselijke besef dat ze haar blaas niet langer onder controle kon houden, kreeg Faith ook een urineweginfectie en ernstige aambeien, beide tegelijk.

Door de aambeien belandde ze twee weken na de bevalling op de spoedeisende hulp, terwijl de infectie waarschijnlijk ontstond doordat ze de hele dag luiers voor volwassenen droeg, vertelt ze.

“De pijn van de aambeien was verschrikkelijk, maar ik wilde niet worden opgenomen omdat dat mijn borstvoeding zou beïnvloeden”, herinnert ze zich. “Gelukkig gaven de artsen me medicijnen en kon ik een ziekenhuisopname vermijden.”

Tegen de derde week voelde een uitgeputte Faith de postnatale blues bij haar opkomen.

“Stel je voor dat je tijdens je opsluiting al die drie aandoeningen binnen een maand moest doorstaan. Ik rustte helemaal niet uit en voelde me zo down en verloren omdat ik niet wist wat ik moest doen,” zegt ze.

In een wanhopige poging om haar lekkende raadsel op te lossen, boekte ze een afspraak met haar gynae, die haar aanraadde haar bekkenspieren te versterken met Kegel-oefeningen.

Wat ze doormaakte was volgens haar arts “vrij normaal” voor een derde moeder.

Die woorden waren echter nauwelijks geruststellend voor Faith.

“Ik was zo bang. Hoe lang zou het duren voordat ik mijn blaas weer onder controle had?” zegt ze.

KEGEL OEFENINGEN ELKE DAG

Tot dan toe had ze nooit dergelijke oefeningen gedaan. Ook had ze zich niet gehouden aan de traditionele opsluitingspraktijken toen ze haar eerste twee kinderen kreeg.

“Mijn tweede kind werd met 28 weken te vroeg geboren, dus ik had niet de kans om een echte opsluiting te doen.

“Nu ik een oudere moeder ben, had ik me voorgenomen om goed uit te rusten. Maar uiteindelijk kreeg ik al deze problemen!” zegt ze.

Het incident spoorde haar aan om beter voor zichzelf te zorgen. Ze deed zonder mankeren elke dag Kegels en nam traditionele kruiden die haar bekkengebied zouden helpen versterken. Ze leerde ook achterover te leunen en andere mensen te laten helpen bij de verzorging van haar pasgeborene.

LEES OOK

“Ik denk dat mijn man het heel erg voor me vond en probeerde meer met de baby bezig te zijn. Hij en de helper droegen de baby bijvoorbeeld om de beurt, zodat ik geen extra druk op mijn blaas uitoefende. Ik hield de baby alleen vast als ik zat,” zegt Faith.

Trouw aan de woorden van haar gynae, nam haar urine-incontinentie af tegen de tijd dat haar kleintje twee maanden oud was.

Na zelf resultaten te hebben gezien, is Faith nu een voorstander van bekkenbodemoefeningen voor vrouwen.

“Als ik mijn slappe bekkenspieren vóór mijn derde kind had versterkt, was mijn urine-incontinentie misschien niet zo erg geweest,” zegt ze.

“Mijn advies is niet te wachten tot je je tweede of derde baby hebt gekregen om bekkenbodemoefeningen te doen. Doe ze nu meteen.”

Dit artikel is voor het eerst verschenen in Young Parents.