Gustave: Afrika’s beroemde krokodil die mensen verslond

Het is een feit dat het Afrikaanse continent enorme diersoorten herbergt. Een van hen heeft echter 20 jaar lang de gemoedsrust van de inwoners van Burundi, een Oost-Afrikaans land, weggenomen.

Bekend als Gustave, heeft de Tanganyika-krokodil, die meer dan een ton woog en ongeveer zes meter lang was, zelfs jagers op het verkeerde been gezet. De aanwezigheid ervan zou echter een twijfelachtig aantal doden hebben veroorzaakt – sommigen beweren dat het er 300 waren, anderen 60 of zelfs drie.

Volgens de eerste onderzoekers die het dier onderzochten, werd aangenomen dat het gemiddeld 100 jaar oud was. Verschillende geleerden raakten echter geïnteresseerd in de mensenetende krokodil.

Daarom beweerden latere analyses dat Gustave niet zo oud kon zijn, aangezien een groot deel van zijn tandboog intact was. Niettemin wees de nieuwe studie erop dat hij in werkelijkheid ongeveer 60 jaar oud was en nog niet zijn volle omvang had bereikt.

Het leven van het reptiel

Na de aanvallen werd de krokodil driemaal afgeschoten. Bovendien had hij nog vier onbekende littekens. Volgens wetenschappers en herpetologen is dit te wijten aan de jachtgewoonte van het dier.

Op grond van zijn gewicht en grootte worden de meest behendige en gewone prooien, zoals vis, antilope en zebra, de meest onwaarschijnlijke. Bovendien werd hij gedwongen op grotere dieren te jagen, zoals nijlpaarden en gnoes, hetgeen dikwijls tot gewelddadige daden leidde.

Als gevolg daarvan kon Gustave maanden zonder eten totdat hij zijn volgende slachtoffer had uitgekozen. Zodra hij besloot mensen aan te vallen, zouden kinderen en vissers een gemakkelijke prooi worden.

Als ze aan de oever van het meer waren, zou de krokodil zijn staart gebruiken om hen aan te vallen en te doden door verstikking. Een van de doden zou een Russische ambassademedewerkster hebben aangevallen toen zij in zijn habitat aan het baden was.

De vangstpoging

In 2010 had de Franse jager Patrice Faye geprobeerd het reptiel te vangen met behulp van een val gemaakt voor grote krokodillen. Zonder succes, het dier ontsnapte en liet het object zinken. “Hij moet een zeer sterk overlevingsinstinct hebben, want hij overleefde toen andere krokodillen werden afgeslacht,” vertelde de man aan de BBC.

De documentaire uit 2014 Capturing the Killer Croc legde Faye’s verschillende pogingen vast om het dier te vangen. Volgens de opnamen heeft de onderzoeker twee jaar gestudeerd voordat hij een poging deed.

Bij een van de missies plaatste het team van French een levende geit in een kooi. De camera die aan het object was bevestigd, was echter beschadigd als gevolg van de storm die die nacht opstak.

De volgende dag realiseerde de groep zich dat de geit was verdwenen. Dezelfde dag heeft het team gezocht naar sporen van het dier dat was vastgebonden, maar er werd niets ontdekt en men kon niet zeggen of de prooi was ontsnapt of op een of andere manier door Gustave was gevangen.

Toch, tot verrassing van velen, veranderde de jager van gedachten en werd hij gezien als een plaatselijke held toen hij, in hetzelfde jaar, afzag van het doden van het dier. Vanaf dat moment, was zijn missie om een tracker op Gustave te plaatsen om zijn stappen te volgen. Voor hem leven we in een tijdperk waarin wezens als deze steeds zeldzamer worden en behouden moeten blijven.

De gehechtheid aan het reptiel was zo groot dat Faye verantwoordelijk werd voor de naam Gustave. De inwoner van Burundi zei dat de krokodil een historisch dier is en erg vet. “In het water lijkt het op een nijlpaard,” voegde hij eraan toe.

Naarmate de tijd verstreek, begon de stalker de bewegingen van het dier te volgen en kwam tot de conclusie dat in ongeveer drie maanden tijd 17 mensen waren verslonden. “Ik heb berekend dat als het 20 jaar in dit tempo mensen had gedood, het nu al meer dan 300 mensen zou hebben opgegeten,” legde hij uit.

Voor de onderzoeker is het menu van het schepsel gebaseerd op mensen vanwege zijn grootte, waardoor de vis in het meer zijn honger niet kan stillen. “Omdat het zo enorm is, is het langzamer en heeft daarom geen andere optie dan op makkelijke prooien te jagen. In het water is er geen makkelijkere prooi dan een mens. Ik denk niet dat het een kwestie van smaak is, maar een kwestie van wat hij kan jagen,” voegde hij eraan toe.

Faye’s strategieën

Ook in 2010 kwam Faye op het idee om de eigen inwoners van Burundi als zijn informanten te gebruiken. “In Burundi wonen duizenden mensen aan het meer, vooral vissers die het grootste deel van hun tijd op het water doorbrengen. Ik heb ze een dozijn mobiele telefoons gegeven zodat ze me kunnen vertellen waar hij is.”

Hoewel veel mensen proberen het dier te vangen en zelfs te doden. “Verschillende vissers hebben gezegd dat ze hem al geraakt hebben. Hij lijkt kogelvrij leer te hebben,” zei de Fransman.

Mocht Gustave echter door iemand anders worden gevangengenomen, dan zou hij zich volgens Faye voelen alsof iemand iets van hem had gestolen. “Ik zal Gustave trouw blijven en ik hoop dat hij hetzelfde zal doen,” beweerde ze. En blijven deed het, maar niet voor lang.

In 2015 beweerde een van de bewoners te hebben gezien hoe de krokodil een volwassen buffel in het meer sleepte. De laatste informatie over het beestachtige lot werd echter onthuld door Travel Africa Magazine, in het artikel Beating the drums in Burundi, door journaliste Nicky Dunnington-Jefferson

“Volgens de verslagen die ik las en een televisieprogramma, had Gustave mensen opgegeten. Ik wilde Patrice Faye ontmoeten, die meer over Gustave wist dan wie dan ook. Ik heb echter vernomen dat Gustave helaas is vermoord en dat Patrice Faye niet langer in het land is.”

+Lees meer over het onderwerp via boeken die beschikbaar zijn op Amazon

Lonely Planet South Africa, Lonely Planet (2014) – https://amzn.to/35gJdzZ