Mijn naam is —–

Ik begon dit essay op een stuk papier te schrijven, maar dat is precies wat ik niet ben.

Laat ik me netjes voorstellen.

Ik ben het kind van mijn ouders.

Mijn ouders zijn een drijvende kracht achter mijn ambitie om van deze wereld een betere plek te maken. Mijn droom van het pionieren van mijn eigen Ed-Tech start-up begon aan mijn keukentafel, waar mijn ouders – een onderwijsstrateeg en een high-tech executive – verhalen over hun werk zouden delen.

Mijn vader, een boer die president van een tech-bedrijf werd, liet me zien dat vastberadenheid in elke omgeving slaagt, van de velden tot de directiekamer. Mijn moeder, een onderwijsvernieuwer en voorvechtster van sociale rechtvaardigheid, heeft me het belang van goed en gelijk onderwijs voor iedereen bijgebracht. Mijn ouders hebben me laten zien dat een beroep meer is dan alleen jezelf of je familie vooruithelpen – het gaat om het vooruithelpen van de maatschappij.

Ik ben vastbesloten om de prestaties van mijn ouders te bereiken en te overtreffen, op mijn eigen manier, door de passies te combineren die voortkomen uit de grootste invloeden in mijn leven – onderwijs, technologie en management.

Ik word gedreven door de wens om technologie en open source-principes te gebruiken om het onderwijs in afgelegen en plattelandsgebieden over de hele wereld te verbeteren.

Ik ben een wereldburger.

Toen ik net in de brugklas zat, werd mijn vader door een oud-legercommandant aangetrokken om in de hightech te gaan werken. Mijn uitzicht veranderde van de glooiende heuvels van onze stad in wolkenkrabbers, het gezang van vogels werd vervangen door toeterende taxi’s.

Twee dagen na aankomst in Amerika zat ik in een openbaar klaslokaal, zonder een enkele vriend of een woord Engels op mijn naam.

Het schaamtegevoel en de verwarring in de klas brachten me ertoe mijn middagen te besteden aan het uit het hoofd leren van het ABC en het scannen van boeken in het Engels. Ik dwong mijn ouders me elke avond Engelse les te geven als ze thuiskwamen van hun werk. Na een jaar voelde ik me helemaal thuis, en ik begeleidde zelfs nieuw aangekomen buitenlanders, bereidde hen voor op wat ze op school konden verwachten en hielp hen Engels te oefenen.

Na zes jaar verhuisden we terug naar mijn stad, maar de ervaring in het buitenland was van fundamenteel belang. Het wennen aan een vreemde cultuur op zo’n jonge leeftijd heeft me geopend op manieren die essentieel zijn geweest voor mijn persoonlijke en professionele groei. Lange leermiddagen maakten van mij een onafhankelijke leerling – een vaardigheid die ik vandaag de dag vaak op mijn werk gebruik, nu ik nieuwe programmeertalen beheers en diepgaand onderzoek doe in het innovatiecentrum van mijn werkgever.

Het overwinnen van mijn taalbarrière op jonge leeftijd leerde me geduldig te zijn, anderen het voordeel van de twijfel te geven, en bracht me de waarde van mentorschap bij. Deze inzichten hebben me geholpen een zeer coöperatief persoon te worden, die anderen het gevoel geeft dat ze hem kunnen vertrouwen.

Ik ben een leider.

Ik leerde voor het eerst leiding te geven als aanvoerder van mijn basketbalteam op de middelbare school, toen ik mijn team tegen alle verwachtingen in naar een nationaal kampioenschap leidde. We hadden minder talent, minder ervaring, en we waren (gemiddeld) 4 centimeter korter dan onze tegenstanders. Uiteindelijk hebben ons teamwork en onze vriendschap gezegevierd. Nadat ik het kampioenschap had gewonnen, werd ik uitgenodigd voor een scrimmage met het nationale team. Ik stond erop dat ze mijn hele team lieten komen.

Nationaal kampioen worden toonde me de waarde van doorzettingsvermogen en het nooit onderschatten van je eigen capaciteiten, of die van je team. Dit was vooral leerzaam toen ik diende als parachutist; ik leed aan een ernstige rugblessure door lange trektochten met zware uitrusting. Mijn commandanten stelden mij twee opties voor: een kantoorbaan nemen, of een extra jaar na mijn dienstplicht tekenen om naar de officiersschool te gaan en daarna een elite-eenheid voor speciale operaties en technologische ontwikkeling te leiden. Vastbesloten om het beste uit mijn dienst te halen, ondanks mijn verwonding, koos ik voor het laatste.

Net als het basketbalteam dat ik leidde, begon mijn eerste project als een verloren zaak: Ik kreeg de verantwoordelijkheid voor de ontwikkeling van een 2,8 miljoen dollar thermisch opsporingsapparaat samen met een wereldleidende militaire aannemer. Het project liep meer dan een jaar achter op schema, bemand door een uitgeput, gefrustreerd team.

Ik heb er nooit aan getwijfeld dat we het ambitieuze doel van 8 maanden dat het leger had gesteld, zouden halen. Ik creëerde een uitgebreide Gantt om te voldoen aan ontwikkeling, financiën, logistiek, en HR benchmarks. Ik werkte hard aan het creëren van cohesie tussen leger- en civiele teamleden.

Toen extra productfuncties meer kapitaal vereisten om te ontwikkelen, gebruikte ik mijn vrije avonden om marketingcampagnes te maken die ik pitchte aan hoger geplaatste officieren – aan talloze kolonels en zelfs een brigadegeneraal. Ik vroeg particuliere donaties van tientallen internationale donoren, waarbij ik elke presentatie aanpaste aan hun culturele voorkeuren en prioriteiten. Ik haalde $1M aan kapitaal op, we haalden onze deadline, en onze eenheid werd de go-to eenheid voor productontwikkeling en voor speciale technische operaties. Na de lancering van het thermische traceerapparaat, leidde ik 7 extra projecten met budgetten van in totaal $4M.

Ik geloof dat Ed-Tech de toekomst is.

Groeiend in een immigrantengemeenschap, ontwikkelde ik een goed begrip van wat het betekende om in een arm, afgelegen deel van een land te leven. Door les te geven aan tieners in een risicosituatie en aan weeskinderen op de lagere school in Thailand, gaf ik betekenis aan de woorden van mijn moeder: “Onderwijs is de afstand tussen hebben en niet hebben.” Technologie is de enige manier om deze afstand te verkleinen.

Ik ben van plan om mijn technologische vaardigheden, ervaring als opvoeder en het zakelijk inzicht dat ik op Harvard zal verwerven, in te zetten om Ed-Tech-producten te creëren om de toegang tot onderwijs te vergroten door middel van goedkope toepassingen op basis van collaboratieve kennisdeling en big data-analyses.

Mijn tech-prestaties tot nu toe geven me het vertrouwen dat ik klaar ben om mijn eigen producten naar het publiek te brengen.

Ik heb een start-upbedrijf ontwikkeld, een online platform voor professionele ontwikkeling en werving. Ik trok kapitaal voor hele project met niets meer dan geloof in mijn idee en zeer overtuigende power point presentaties. Vandaag heeft mijn bedrijf duizenden gebruikers en is het het belangrijkste platform voor professionele ontwikkeling voor verschillende multimiljoenen-dollar techbedrijven.

Globale verandering begint met lokale verandering, en mijn land is een vruchtbare proeftuin. Na mijn MBA, en hopelijk na succes als productmanager bij een Ed-Tech bedrijf, ben ik van plan mijn eigen projecten in de periferie van mijn land uit te voeren, gericht op onderbedeelde bevolkingsgroepen.

Harvard is mijn roeping.

De Harvard Business School ligt niet alleen in mijn geliefde geboortestad, maar heeft ook mijn belangstelling voor managementwetenschappen gewekt. Ik had de gelegenheid mijn vader te vergezellen naar HBS-cursussen toen hij studeerde aan het Advanced Manager’s Program. Het bijwonen van de AMP-cursussen wekte mijn belangstelling voor case-studies (ik heb uiteindelijk elke studie in de map van mijn vader gelezen!), en ik genoot van diepgaande discussies met professoren als Richard Vietor en Guhan Subramanian. Ik heb het geluk dat ik mijn interactie met HBS kan voortzetten door artikelen en casestudies te lezen op het IBM-leerportaal.

Harvard is de ultieme leerervaring. Door innovaties in EdTech geloof ik dat de Harvard-standaard een wereldwijde onderwijsstandaard kan worden.

Ik ben een avonturier, een risiconemer, een zoeker naar uitdagingen. Ik ben een opvoeder, een leider, een ondernemer en een sociale innovator.

Ik ben niet alleen mijn verleden, ik ben mijn toekomst; en ik sta op het punt om aan een nieuw hoofdstuk van mijn leven te beginnen, met jullie, op Harvard.