Gisteren schreef ik over het ombuigen van uitstelgedrag en angst in groei.

Dit deed me denken aan waarschijnlijk mijn favoriete quote aller tijden. Gezien de vele citaten waar ik van hou, zegt het feit dat deze boven alle andere uitsteekt, veel over mij.

“Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn. Onze diepste angst is dat we onmetelijk krachtig zijn. Het is ons licht, niet onze duisternis, die ons het meest beangstigt. Je klein houden is niet in dienst van de wereld. Er is niets verlichts aan ineenkrimpen zodat andere mensen zich niet onzeker bij je voelen. We zijn allemaal bedoeld om te stralen zoals kinderen dat doen. Het zit niet alleen in sommigen van ons; het zit in iedereen. En als we ons eigen licht laten schijnen, geven we andere mensen onbewust toestemming om hetzelfde te doen. Als we bevrijd zijn van onze eigen angst, bevrijdt onze aanwezigheid automatisch anderen.” ~ Marianne Williamson

Jouw klein spelen dient de wereld niet…

We zijn allemaal bedoeld om te stralen…

Zoals we bevrijd zijn van onze eigen angst, bevrijdt onze aanwezigheid automatisch anderen…

In mijn schrijven over Open Leiderschap in de “Ondenkbare” serie, is het eerste element van het model het “Loslaten” van onze angsten. Alleen als we onszelf kennen, kunnen we loslaten, onze angsten “loslaten”.

Laten we altijd naar onszelf kijken en herkennen waar we ons klein laten spelen en ons door onze angsten laten insluiten en tot slaaf maken.

Rijdende auto’s en angst

Onlangs had ik een ervaring van de kracht van het bezitten en loslaten van angsten.

Ik had een bericht van de politie ontvangen waarin stond dat ik door een verkeerscamera was betrapt toen ik door rood licht reed. In plaats van een boete en “punten” op mijn rijbewijs, kreeg ik de mogelijkheid om een cursus verkeersveiligheid te volgen en dan zouden er geen veroordeling of punten worden geregistreerd.

Om 8 uur ’s morgens op een zaterdagochtend kwamen twintig van ons in vergelijkbare situaties opdagen voor een drie uur durende cursus. Een uitdagend optreden voor de instructeurs, gezien het feit dat niemand daar wilde zijn !

Ze deden het geweldig, zodanig dat ze ons aan het eind van de cursus hadden verbonden met de erkenning dat we allemaal bestuurders (vergeef me de woordspeling!) in ons hebben die ertoe kunnen leiden dat we een auto onveilig besturen. Toen we hier in de workshop allemaal naar keken, was het meest voorkomende thema… Angst.

Bang om te laat op het werk te komen. Angst om er niet op een bepaalde manier uit te zien voor onze collega’s. Angst voor wat er zou gebeuren als we dat telefoontje niet aannemen, enz.

Het was indrukwekkend om te zien dat de politie ervoor koos om, in plaats van boetes en andere disciplinaire maatregelen op te leggen, een cursus aan te bieden waarin we konden leren en onze angsten onder de loep konden nemen en, naar men mag hopen, in de toekomst meer gefocuste en veiligere chauffeurs zouden worden.

“Als we bevrijd zijn van onze eigen angst, bevrijdt onze aanwezigheid automatisch anderen.”

Dat is iets om over na te denken als je de volgende keer aan het rijden bent en ervoor kiest om je gefrustreerd, geïrriteerd enz. te voelen. Opnieuw kiezen is altijd een optie.