‘Plessy v. Ferguson’

Plessy’s activisme werd opgevoerd in reactie op Louisiana dat in 1890 een wet aannam die openbare voorzieningen segregeerde, waaronder de ‘Separate Car Act’. De 30-jarige Plessy vocht deze wetgeving aan namens een groep die het Citizens’ Committee heette. In 1892 kocht hij een eersteklas kaartje op de East Louisiana Railroad en nam plaats in de “alleen voor blanken” sectie. Hij verklaarde toen aan de conducteur dat hij 1/8 zwart was en weigerde zich uit de wagon te verwijderen. Plessy werd uit de trein gezet, ’s nachts gevangen gezet en vrijgelaten met een borgsom van 500 dollar.

De rechtszaak van deze geschiedschrijver, die de schending van zijn 13e en 14e amendement aanvocht, werd bekend als Plessy v. Ferguson. Onder leiding van rechter John Howard Ferguson werd Plessy schuldig bevonden, maar de zaak kwam in 1896 voor het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten. Tijdens de rechtszaak definieerde rechter William Billings Brown de clausule “Apart but Equal”; deze clausule ondersteunde de segregatie en de Jim Crow-wetten zolang de openbare voorzieningen van elk ras gelijk waren.