Een interview met zesvoudig Mr. Olympia winnaar, Dorian Yates.

Want de Olympia van dit jaar belooft een van de spannendste aller tijden te worden, met Ronnie Coleman die zijn titel verdedigt terwijl hij voor nummer negen gaat, vonden wij van Bodybuilding.com het relevant om een van de grootste Olympiërs ooit te interviewen, Dorian Yates.

In dit interview denkt Dorian na over de trainings- en voedingsstrategieën die hij gebruikte tijdens zijn voorbereiding op zijn zes Mr. Hij bespreekt ook de Olympia zoals die vandaag de dag wordt gerund en geeft zijn gedachten over de toekomst van bodybuilding.

Variabel omschreven als “het Beest van Groot-Brittannië,” “de Schaduw,” en de bodybuilder die een nieuwe trend in massieve gespierdheid startte, terwijl hij een revolutie teweegbracht in bodybuilding training, Dorian Yates zou de meest originele bodybuilder in de geschiedenis van de sport kunnen zijn.

Van een bescheiden begin als een buitenstaander – een eenling die als jongere in een jeugdgevangenis zat – en underdog – een man waarvan velen dachten dat hij het nooit zou maken als pro-bodybuilder – werd Dorian, door zijn gedisciplineerde mentaliteit en Blood and Guts trainingsmethoden, niet alleen de grootste bodybuilder ter wereld voor een periode – een zesvoudige Mr. Olympia van 1992 tot 1997 – maar veranderde ook de richting van bodybuilding door zijn vasthoudendheid om dingen op zijn manier te doen.

Ten eerste zou Dorian een pakket op het podium brengen zo massief en freakily conditioned dat gedurende zijn hele carrière als Mr. Olympia niemand in de buurt zou komen om hem te verslaan op grootte en hardheid. Zijn niveau van ontwikkeling zette een nieuwe standaard in bodybuilding uitmuntendheid, een die gunstig wordt bekeken, en gerepliceerd door velen in de sport, vandaag.

Ten tweede, als een beoefenaar van hoge intensiteit training – en een fan van Mike Mentzer’s Heavy Duty filosofie – formuleerde Dorian zijn eigen aanpak voor het opbouwen van omvang, de Blood and Guts methode, en werd een wandelend testament van de werkzaamheid ervan. Dorians unieke trainingssysteem legde de nadruk op een verscheidenheid aan oefeningen om de spieren vanuit alle hoeken te raken, en was zowel kort (niet langer dan 45 minuten) als zeer intensief. Het wordt vandaag de dag nog steeds door velen in de sport met groot effect gebruikt.

Terwijl hij zich na de Mr. Olympia van 1997 uit het bodybuilding had teruggetrokken – blessures hadden tot een vroegtijdige exit geleid – begon Dorian zijn hardcore trainingsaanpak via diverse media en zijn Temple Gym-complex aan de massa over te brengen. Tegenwoordig runt hij een franchisebedrijf voor Temple Gym, jureert en promoot hij bodybuildingwedstrijden, traint hij geselecteerde klanten en is hij adviseur voor velen in de bodybuilding/fitnessindustrie. Dorians hart ligt duidelijk nog steeds bij bodybuilding. Zijn nalatenschap is te zien in sportscholen en op podia over de hele wereld.

Hoi Dorian. Wat gebeurt er dezer dagen in je leven? Nieuwe projecten of ondernemingen?

Het belangrijkste waar ik momenteel mee bezig ben, is de franchising van Temple Gym. Ik heb een pakket samengesteld dat beschikbaar is voor allerlei soorten sportscholen. Sommige van de andere franchisepakketten zijn nogal beperkend wat betreft de minimumgrootte en dergelijke.

Ons pakket is flexibel. Temple Gym staat bekend als een hardcore sportschool, maar we richten ons niet alleen op hardcore klanten, we richten ons op fitness en in sommige gevallen zelfs alleen op dames. Eigenlijk zijn we nu pas onze eerste gyms aan het inschrijven, dus we zitten nog in de beginfase. Als je een Temple Gym wordt en apparatuur, vloerbedekking, verlichting en dat soort dingen wilt kopen, krijg je die voor een lagere prijs.

We gaan ook kleding en accessoires doen. De publiciteit die de naam van deze sportscholen oplevert, zal uiteraard voor meer inkomsten zorgen.

Op welk niveau bent u betrokken bij bodybuilding nu u met pensioen bent?

Ik ben op een aantal niveaus betrokken geweest. Ik was co-promotor van een paar shows in Engeland en Nederland – Grand Prix’s. Ik doe nog steeds optredens, seminars, spreekbeurten en train ook een paar mensen. Ik ben dit jaar ook begonnen met jureren in de professionele rangen, met de profshow in New York en ik zal waarschijnlijk ook de Mr. Olympia doen.

Wat de jurering betreft, wat vindt u van de nieuwe criteria die de deelnemers aanmoedigen om een meer gestroomlijnde massa te presenteren?

Wel, ik denk niet dat het een grote verandering is. Het beste totaalpakket zal winnen. Maar ik denk wel dat het een goed idee is om de esthetiek te behouden – vooral als er mensen op het podium komen met overal bulten en bobbels door het inspuiten van olie. Ik denk niet dat dit een positieve manier is om verder te gaan, dus de criteria zijn goed als dat wordt geëlimineerd.

Gaat het volgens u de goede kant op met bodybuilding? Moeten er aan de top veranderingen worden doorgevoerd?

Het is moeilijk te zeggen. Ik denk dat er in de jaren ’90 elk jaar meer mensen van de amateurs doorkwamen, dus het moet waarschijnlijk beginnen bij de nieuwelingen en junioren. Het is een beetje moeilijk voor mij om te zeggen omdat ik veel in Europa ben en niet in de VS, maar ik denk dat de shows nog steeds erg populair zijn in de VS, een beetje minder in Europa nu.

Is de kwaliteit van de lichaamsbouw die je tegenwoordig op het profpodium ziet veel veranderd in vergelijking met de tijd dat je nog als professional aan wedstrijden deelnam?

Ik denk niet dat de lichaamsbouw radicaal is veranderd. Ik denk dat veel mensen de grootte-route proberen te nemen. Mijn enige doel bij het voorbereiden op een wedstrijd was niet het opbouwen van veel omvang, hoewel toen ik opkwam pure spieromvang nog steeds erg belangrijk was. Ik was altijd bezorgd om een goede conditie.

Ik denk dat het daar nu een beetje aan ontbreekt, en dat is de laatste jaren gebeurd. Je gaat nu naar een profshow en je ziet een paar jongens die echt goed in vorm zijn en de rest van de line-up is zo-zo, of niet zo goed. Toen ik nog aan de Olympia meedeed, zag je veel mannen met een goede conditie.

Er werd meer nadruk gelegd op conditie, maar nu zie je mannen die voor de maat gaan ten koste van de conditie. Het lijkt vreemd dat ik dat zeg, want ik stond bekend om mijn spiermassa, maar dat was niet mijn prioriteit bij de voorbereiding op een wedstrijd. Natuurlijk had ik veel spieren, maar ik wilde vooral superfit voor de dag komen.

Natuurlijk stond u bekend om uw conditie, want u bracht een korrelig uiterlijk op het podium waar nu nog steeds over wordt gesproken. Heeft u iets speciaals gedaan om dit uiterlijk te verkrijgen?

Er zijn geen goocheltrucs, aangezien het een baan is die het hele jaar doorloopt. In het tussenseizoen in een redelijk goede conditie blijven, je dan over een lange periode rustig voorbereiden en proberen om twee tot drie weken voor de show bijna in wedstrijdconditie te zijn. Daarna is het gewoon een kwestie van de dingen een beetje fine-tunen, het waterniveau manipuleren enzovoort.

Als je van plan bent om de laatste weken iets radicaals te doen om iets te veranderen, dan denk ik dat je het op de verkeerde manier aanpakt. Mensen doen op het laatste moment allerlei vreemde voodoo-praktijken met chemicaliën en andere dingen, in de hoop dat ze een soort magie teweegbrengen.

Als er iets is, zal deze aanpak waarschijnlijk schadelijk zijn. Als je in vorm aan de wedstrijd begint, kun je gewoon cruisen, volhouden, of op en neer gaan. De dingen zijn gemakkelijker te manipuleren.

Dus je bent altijd een paar weken van tevoren in goede vorm?

Ja, meestal zo’n twee tot drie weken van tevoren. Ik werkte mijn training af in de sportschool van Steve Weinberger en Bev Francis in New York. Als ik daar vandaan kwam en op het vliegtuig naar Europa stapte, was ik zo goed als wedstrijdfit.

Welke vaardigheden en bekwaamheden heb je in al die jaren dat je als prof hebt opgetreden, verworven? Hoe gebruikt u deze vandaag de dag in uw leven?

Ik denk dat ik vooral mentale vaardigheden heb opgedaan: doelen stellen heb ik al heel vroeg geleerd – zowel korte- als langetermijndoelen, en bereiken wat je wilt bereiken. Ook de vastberadenheid en de kracht van karakter die je opbouwt door jezelf door de uitdagingen van de sport heen te slepen. Als zesvoudig winnaar van de Mr. Olympia bent u duidelijk een van de beste ooit. Wat gaf u de meeste voldoening als Olympia-winnaar?

Ik denk dat het een prestatie was met de achtergrond waar ik vandaan kom. Ik had niet echt steun toen ik begon. De faciliteiten in Engeland waren destijds erg slecht in vergelijking met de Verenigde Staten, en de houding van de mensen hier was zo van: “Je kunt de Amerikanen nooit verslaan.” Het was bijna alsof de Amerikanen twee hoofden hadden en twaalf voet hoog stonden.

Het was een Amerikaanse sport, dus de mensen hier gaven me niet veel kans om de Amerikanen te verslaan. Dan was er al dat gepraat over politiek: “Je kent de juiste mensen niet en je staat niet in alle bladen, en niemand kent je.” Ik denk dat ik al die gevoelens heb weerlegd, en dat het mythes bleken te zijn. Ik denk dat je succesvol kunt zijn, waar je ook vandaan komt, als je maar hebt wat nodig is en vastberaden genoeg bent.

Je hebt duidelijk bewezen dat je over de capaciteiten beschikt om de besten ter wereld te verslaan. Had je het gevoel dat je iets extra’s moest brengen om opgemerkt te worden?

Ja waarschijnlijk. Mijn filosofie was,

Dat was mijn benadering. Ik erger me aan mensen die altijd klagen over hun plaatsingen omdat ze “er niet lang genoeg zijn,” of “hun contributie niet hebben betaald,” of “de juiste mensen niet kennen en het allemaal politiek is.” Ik denk gewoon dat het onzin is en dat heb ik ook bewezen.

Er zijn veel momenten in uw carrière geweest waarop u ervoor had kunnen kiezen om te stoppen met bodybuilding, vanwege verschillende omstandigheden in uw leven. Wat motiveerde u om door te gaan en uiteindelijk te bereiken wat u hebt bereikt?

Ik denk dat ik gewoon een koppige klootzak ben. Ik geef niet zo gemakkelijk op. Er zijn een paar momenten geweest waarop ik had kunnen stoppen. In 94 had ik een scheurtje in mijn biceps, wat me uit de wedstrijd had kunnen halen of mijn carrière had kunnen beëindigen, maar ik besloot om gewoon door te gaan en mijn best te doen, zoals altijd, en het is gelukt.

De tricepspeesblessure van 97 was nog dichter bij de wedstrijd. Ik slaagde er nog steeds in om de wedstrijd te winnen, hoewel dat me ertoe aanzette om met pensioen te gaan, want die blessure was iets dat mijn training zodanig belemmerde dat ik het gevoel had dat ik in de toekomst niet meer in staat zou zijn om het beste van mezelf te geven. Dat dwong me uiteindelijk een beetje, maar het zou er vroeg of laat toch van komen.

Hoe trainde u precies rond de tricepsblessure?

Vóór de wedstrijd deed ik dat gewoon niet, omdat het zo erg was dat ik niet kon trainen, ik kon mijn arm niet eens goed strekken en niet poseren. Zoals ik al zei had ik altijd een beleid om in goede vorm te zijn, ver van de wedstrijd, hoewel ik echt geen gewichten kon doen. Ik deed gewoon wat cardio en hield mijn dieet aan, terwijl ik probeerde alle zwellingen en kneuzingen van de blessure weg te krijgen – dat was het belangrijkste.

Ik besloot pas echt dat ik op het podium zou stappen en zou meedoen tot de laatste paar dagen. Ik wist niet of ik het zou halen of niet, ik wilde gewoon niet opgeven. Maar ik heb mijn best gedaan en het is me gelukt. Ik werd kort na de wedstrijd geopereerd om de pees te herstellen.

Ik denk dat de mentale kracht die van je werd gevraagd om onder deze omstandigheden te strijden een van de dingen was waardoor je je als atleet kon onderscheiden van je medeconcurrenten?

Ik denk dat dat altijd het verschil is tussen de man die op de eerste plaats staat en de man die tweede of derde staat op dat niveau in welke sport dan ook. De meeste atleten op topniveau zijn zeer getalenteerde atleten, dus wat de een van de ander onderscheidt, is meestal het mentale aspect.

Ronnie Coleman zei onlangs dat zijn carrière zijn leven is en dat hij het grootste deel van zijn tijd besteedt aan de voorbereiding op de Olympia. Heeft u ooit een soortgelijke filosofie gehanteerd?

Ja, dat heb ik gedaan. Als ik terugkijk, was ik misschien te extreem – ik zou mezelf geen ruimte geven. Ronnie is zo toegewijd en daarom is hij ook Mr. Olympia, maar zelfs Ronnie zou je waarschijnlijk vertellen dat hij een paar maanden per jaar vrij neemt van training. Ik gunde mezelf nooit meer dan een week vrij.

Zelfs toen ik op vakantie was na de Olympia, was ik op zoek naar een sportschool om te trainen. Het was niet alleen 24 uur per dag, het was 365 dagen per jaar. Dat was misschien een beetje te extreem, maar dat is wat me van die kleine achterbuurtse sportschool in Engeland naar Mr. Olympia bracht. Ik zag er tegenop om het te veranderen.

Wat dreef u om de beste bodybuilder ter wereld te worden?

Ik was altijd al gedreven om anders te zijn. Ik wilde niet meteen Mr. Olympia worden, ik wilde gewoon de beste zijn die ik kon zijn, maar mijn doelen veranderden naarmate ik verder kwam. Ik wilde Brits kampioen worden, en dan wilde ik prof worden, en dan Mr. Olympia.

Misschien in mijn achterhoofd toen ik als amateur trainde voor de Britse kampioenschappen wilde ik Mr. Olympia worden, maar het is bijna te ver weg dus je concentreert je daar niet te veel op, maar alleen op wat meer onmiddellijk is.

Ik kan niet precies zeggen wat het is, maar sommige mensen zijn gewoon echt gedreven om uitmuntend te zijn. Dat ben ik altijd geweest. Als ik geen wedstrijd atleet was, zou ik waarschijnlijk in iets anders wedstrijd zijn. Meer sportscholen openen of grotere sportscholen. Ik was nooit voorbestemd om een gemiddelde Joe van negen tot vijf te zijn. Met alle respect voor iedereen die daarvoor kiest, maar dat ben ik nooit geweest.

U hield duidelijk van bodybuilding en van wedstrijden op het Olympia-podium. Wat vond u het leukst aan bodybuilding?

Er zijn een paar dingen: ten eerste het feit dat het een individuele sport is. Ik heb de neiging om erg individueel te zijn en mijn eigen ding te doen. Deel uitmaken van het team was niet erg aantrekkelijk. Wat ik leuk vond was om naar de sportschool te gaan en mezelf mentaal en fysiek uit te dagen, en gewoon mijn persoonlijke grenzen te verleggen.

Daarom heb ik nooit kunnen begrijpen dat professionele bodybuilders twee of drie maanden per jaar vrij nemen van training, want waarom zou ik dat doen als ik er plezier in heb? Ik train nog steeds tot op de dag van vandaag. Misschien niet in die mate, want er is misschien meer afwisseling, ik doe ook meer cardio, maar ik vind het heerlijk om naar de sportschool te gaan en te trainen. Het is geen karwei voor me.

Wat is uw trainingsschema tegenwoordig?

Ik train meestal drie keer per week met gewichten. Op drie andere dagen doe ik aan cardio – joggen of fietsen – of aan vechtsporten. Het hangt ervan af waar ik zin in heb. Ik wil tegenwoordig wat meer variatie.

Heeft u specifieke trainingsdoelen?

Ik wil gewoon fit en gezond blijven, en in een goede vorm blijven – dat is alles. Ook probeer ik de blessures die ik in de loop der jaren heb opgelopen, niet te irriteren.

Was er een Olympia-overwinning die er voor u uitsprong?

Degene die er voor mij uitsprong was de Olympia van ’93, dat was mijn tweede deelname. In ’92 won ik voor het eerst, dus dat lijkt een voor de hand liggend antwoord, maar in ’93 had ik het voor elkaar. Het was nogal ironisch – ik was nog steeds mijn lichaam aan het ontdekken en in ’92 kwam ik een beetje te licht binnen door te veel te diëten.

In ’93 vermeed ik die fout en kwam ongeveer 17 pond zwaarder binnen en maakte iedereen bang, en ze dachten dat ik aan een superdrug zat of zoiets. Zo was het niet – ik leerde gewoon hoe ik me moest voorbereiden op de wedstrijd en deed dat op de juiste manier door geen spiermassa op te offeren.

Dat moet een van de meest verbazingwekkende transformaties zijn geweest in de geschiedenis van het professionele bodybuilding. Heeft u iets speciaals gedaan om te bereiken wat u tijdens de Olympia van 1993 heeft laten zien?

Ik heb een goed jaar getraind en ik was nog een relatieve nieuwkomer en ben dat jaar waarschijnlijk zeven of acht pond aangekomen, wat een geweldig resultaat was voor iemand op dat niveau. De andere 10 pond waren gewoon spieren die ik het jaar ervoor van mijn dieet had afgehaald. Ik was zeer analytisch en nam elke week foto’s om me voor te bereiden op de wedstrijd.

Ik nam het lichaamsgewicht en het lichaamsvet op. Ik kon altijd terugkijken op mijn voorbereiding om te zien waar ik fout ging en waar dingen wel of niet werkten. Een goed plan opstellen was belangrijk voor me.

Hoe ben je met bodybuilding begonnen? Was u in het begin al atletisch?

Ik deed aan karate toen ik jonger was. Toen ik een tijdje in een jeugdgevangenis zat, kwam ik in aanraking met gewichten en tussen al die andere jongens was ik de sterkste. Ik genoot echt van de gewichten daar en ik denk dat dat me aanspoorde om er iets positiefs mee te doen.

Uw hoge intensiteit, Blood and Guts training is vaak besproken. Wat is er zo bijzonder aan dit systeem dat u zulke goede resultaten heeft opgeleverd?

Het is een zeer intensieve training om de groei te stimuleren, afgewisseld met rust buiten de sportschool. Ik denk dat als je kijkt naar de manier waarop de profs nu trainen, je kunt zien welke invloed dit systeem op hen heeft gehad. Eind jaren 80 trainden mensen nog zes keer per week, waarbij elk lichaamsdeel twee keer per week werd getraind.

Ik kwam met een totaal andere filosofie, die is gebaseerd op hoge intensiteitstraining. Verschillende mensen hebben het eerder gepromoot: Arthur Jones van Nautilus en Mike Mentzer met Heavy Duty. Maar ik denk dat ik met een systeem kwam dat praktischer was en invloed had op de manier waarop iedereen traint. Ik denk dat dit de reden is waarom jongens tegenwoordig meer spieren dragen – ze zijn niet de hele tijd in de sportschool om te overtrainen.

Kun je dit systeem wat gedetailleerder uitleggen?

Het is de intensiteit van de oefening die belangrijk is, niet de duur. Als u één set doet die niet intens genoeg is om een spier te stimuleren, zult u niets winnen, zelfs niet als u 99 of 100 van dergelijke sets doet. Als u één set doet die intens is en tot falen leidt, dan heeft u de spiergroei op gang gebracht.

Het doen van nog een set op dat punt zal u niet meer geven. Het zal het alleen moeilijker maken voor je lichaam om te herstellen. Dus dat is de reden om minder sets te doen.

Waarin verschilt uw systeem van de Heavy Duty-trainingsstijl?

Er is wat meer variatie in het aantal oefeningen dat wordt gebruikt. Mike was zeer beperkt in het aantal oefeningen dat hij gebruikte en gebruikte voornamelijk machines. Voor de volledige ontwikkeling van de lichaamsbouw voor een bodybuildingwedstrijd moet je verschillende aspecten van de spier ontwikkelen, dus moet je ze vanuit verschillende hoeken trainen. Daarom heb je een verscheidenheid aan oefeningen nodig – niet alleen machines, maar ook vrije gewichten. Vrije gewichten zijn op de lange termijn veel beter dan machines.

Gebruikt u tegenwoordig de Blood and Guts-methoden?

Ja, ik doe meestal kortere trainingen – 30 tot 40 minuten. Ik train niet veel langer dan nodig is en bepaalde oefeningen moet ik vermijden vanwege de blessures die ik heb. Ik ben nu meer geïnteresseerd in het behouden van een bepaalde hoeveelheid spiermassa en het redelijk laag houden van mijn lichaamsvet, en fit te blijven. Mijn doelstellingen zijn een beetje anders. Er is geen groot verschil in de training die ik doe in vergelijking met wat ik deed.

Ik begrijp dat u enige betrokkenheid hebt bij jamcoretraining.com.

Ja, Jamo is mijn vriend en Jamcore is zijn site. Ik help hem door er te werken als consultant in het bodybuildinggedeelte. We hebben een aantal workouts gefilmd die beschikbaar zullen zijn voor de leden.

Er is ook veel goed bodybuilding advies. Jamo heeft ook mensen van verschillende sporten op de site: van surfen tot vechtsporten. Mensen kunnen een verscheidenheid aan advies krijgen en ik help op het gebied van bodybuilding.

Wat zijn enkele suggesties die je geeft aan beginnende bodybuilders die veilig willen trainen en blessurevrij willen blijven?

Het is natuurlijk belangrijk om de oefeningen te leren en ze op de juiste manier uit te voeren. Een correcte vorm beschermt je alleen tegen blessures, en je kunt het meeste uit de oefening halen. De enige fout die ik echt heb gemaakt, was dat ik de laatste zes weken voor de show superintensief heb getraind, toen mijn lichaamsvet en energieniveaus erg laag waren, en mijn calorieën beperkt waren.

Je blessurerisico is in deze periode een stuk hoger. Ik raakte niet geblesseerd door een verkeerde vorm; het was gewoon de hele tijd het gaspedaal intrappen terwijl dat waarschijnlijk niet nodig was. Je moet je meer richten op het behoud van spiermassa zes tot acht weken voor een show, terwijl ik trainde alsof het buiten het seizoen was, wat een tijd van spieropbouw zou zijn waarin je een andere routine zou gebruiken.

Je bent niet in staat om spieren op te bouwen zonder voldoende calorieën en rust. Die krijg je niet als je je voorbereidt op een wedstrijd en probeert je lichaamsvet te verminderen.

Over calorieën gesproken, hoe hoog zou je gaan in het tussenseizoen en voor de wedstrijd?

Mijn hoogste inname was waarschijnlijk zo’n zesduizend.

Wat is uw voedingsaanpak?

Eiwittenrijk, en persoonlijk heb ik vrij veel koolhydraten nodig, en een lage tot matige hoeveelheid vetten. De variabele is uiteraard de inname van koolhydraten – die verminderde ik naarmate de wedstrijd naderde, terwijl het eiwit redelijk constant bleef, net als de vetten. Ik was nooit iemand die echt weinig koolhydraten binnenkreeg – ik had een bepaald niveau nodig voor mijn intensieve trainingen.

Wat voor soort vetten nam u in?

Een aantal essentiële vetten en een kleine hoeveelheid vetten die in de eiwitten zaten, evenals een paar eierdooiers. Ik gebruikte altijd een bepaalde hoeveelheid middellange-keten triglyceriden (MCT’s) als ik me klaarmaakte voor een wedstrijd, als alternatieve energiebron. Ze waren ook een goede eetlustremmer.

Bekijk hier de best verkopende MCT-producten.

Wat zijn de specifieke voordelen van het gebruik van middellange-keten triglyceriden?

Ze verbranden vrij snel. Ze zijn als koolhydraten, behalve dat ze geen effect hebben op je bloedsuikerspiegel. Een hoge bloedsuikerspiegel veroorzaakt een afgifte van insuline, waardoor het moeilijk kan zijn lichaamsvet te verliezen. Sommige mensen gebruiken ze als een totale energiebron en schrappen de koolhydraten helemaal, maar ik gebruikte ze op een gematigde manier en vond dat dat goed werkte voor mij.

Welke andere supplementen zou u nemen of aanbevelen?

Een eiwitsupplement van goede kwaliteit was iets waar ik altijd een groot voorstander van was. Je moet een grote hoeveelheid eiwitten binnenkrijgen, en dit is niet altijd gemakkelijk te doen uit volwaardige voeding, en het is ook een belasting voor het spijsverteringsstelsel. Een goed proteïnesupplement was dus het belangrijkste supplement dat altijd in mijn dieet zat. Ook zou ik extra vitamine C nemen, ongeveer twee tot drie gram per dag. Dit helpt bij het herstel en het immuunsysteem.

Bekijk hier de best verkopende vitamine C-producten.

Wat vindt u van enkele van de nieuwere supplementen die in de schappen liggen?

Ze hebben allemaal veel voordelen. De nieuwere vormen van creatine zijn zeer effectief. Soms laten mensen zich meeslepen met supplementen en eten ze geen goed basisvoedsel. Je moet dat eerst doen en dan de supplementen er bovenop doen – dan zullen ze effectief zijn. Als je niet de juiste hoeveelheid calorieën binnenkrijgt uit goede voeding, dan zullen de beste supplementen ter wereld niet veel uithalen.

Van onderwerp veranderend, Dorian, wat is jouw mening over de manier waarop bodybuildingatleten worden behandeld in vergelijking met atleten van andere sporten?

Ik kan alleen uit eigen ervaring spreken – ik heb niet echt klachten gehad. Ik kwam als onbekende naar de Verenigde Staten en werd tweede in mijn eerste profwedstrijd, The Night of Champions. Er waren bijna 30 mensen op het podium, en ik had geen pre-show publiciteit, ik kende geen van de rechters of de promotor of wie dan ook.

Toen ging ik door met het winnen van de Mr. Olympia. Ik was waarschijnlijk niet de smaakmaker van de maand voor sommige mensen, maar dat weerhield me er niet van de wedstrijd te winnen. Ik kan alleen uit eigen ervaring spreken.

Dus politiek was geen probleem voor u? Het juiste pakket op het podium brengen wel?

Als je consequent goed genoeg bent, kunnen mensen je niet afwijzen. Zo simpel is het.

Wat waren volgens u enkele van uw betere fysieke kwaliteiten als bodybuilder?

Het spreekt voor zich dat ik veel spiermassa met me meedroeg en dat het mijn handelsmerk was om in een supersterke conditie naar een show te komen. Ik denk dat mijn spieren een bepaalde kwaliteit en dichtheid hadden door al die jaren van zware training die veel jongens niet hadden.

Een ding dat mensen bij mij onderschatten – het werd nooit echt genoemd vanwege mijn fysieke omvang en conditie – was mijn balans en proportie. Niet alleen van spiergroep tot spiergroep, maar van bovenlichaam tot onderlichaam. Mijn skeletstructuur en al het andere was aanwezig en in goede balans.

Zoals we allemaal weten, maakt Ronnie Coleman zich op om dit jaar voor de negende keer zijn titel te verdedigen. Wie denkt u dat hem uiteindelijk zal opvolgen als beste bodybuilder ter wereld?

Wel, Jay Cutler is op dit moment de voor de hand liggende volgende Mr. Olympia, omdat hij één of twee keer dicht bij Ronnie is geweest, hoewel ik denk dat het niet zo dicht bij elkaar lag als sommige mensen denken. Ik denk dat Ronnie elke keer de winnaar was. Je hebt ook Dexter die best goed is, hoewel misschien niet groot genoeg. Ik denk dat er geen duidelijke winnaar is, dus als Ronnie een stap terugzet, zal dat de zaken wat door elkaar gooien.

Denk je dat de nieuwe nadruk op esthetiek het voor kleinere deelnemers gemakkelijker zal maken om door te breken en hun doel te bereiken, namelijk de Olympia winnen?

Wel, dit hele debat is al jaren aan de gang. Ik denk dat de man met het beste pakket zal winnen en als alles gelijk is, zal de grotere man er altijd beter uitzien dan een kleinere man. Tenzij een kleiner iemand echt uitmuntend is, zal hij een grotere man niet verslaan,

A final of the day it is bodybuilding and people want to see muscle up there. Als er geen echt grote jongens zijn met de kwaliteit en balans, zul je zien dat de kleinere jongens doorkomen.

Wat voor soort bodybuilder zou je graag herinnerd willen worden als Dorian?

De feedback die ik krijg van de fans is dat ik iemand ben met wie ze zich kunnen identificeren, en iemand die hen heeft geïnspireerd omdat ze een soort gelijkenis kunnen zien in onze achtergronden. Ze vinden dat ik benaderbaar en down to earth ben. Ik heb veel obstakels overwonnen om zover te komen en ik hoop dat dit veel andere mensen inspireert.

Wat zijn je plannen voor de toekomst, zowel op zakelijk als op persoonlijk vlak?

Fit en gezond blijven is het belangrijkste. Ik zal altijd tot op zekere hoogte betrokken blijven bij bodybuilding met de sportschoolbusiness of de voedingsbusiness, dus de mensen zullen me nog wel zien.

Bedankt voor dit interview Dorian, het allerbeste.

Dank je David, ik kijk er naar uit.