Hoi allemaal,

Ik ben nieuw hier…

Ik weet niet echt wat ik zoek door hier te komen chatten, aangezien ik weet dat niemand van jullie in staat zal zijn om een diagnose te stellen… Ik denk dat ik gewoon op zoek ben naar een plek om te luchten en te zien of iemand enig licht kan werpen op mijn situatie en wat ik meemaak. Het zou geweldig zijn om van anderen te horen die in soortgelijke omstandigheden hebben verkeerd

Ik ben 22 jaar oud en lijd nu al twee maanden aan een reeks symptomen waarvan ik denk dat het lymfeklierkanker of amandelkanker kan zijn. Ik heb geen risicofactoren voor amandelkanker (ik rook of drink niet en zit ruim onder de leeftijdsgrens), maar wel voor lymfeklierkanker (ik had op mijn 18e gladierkoorts en mijn oudtante heeft lymfeklierkanker gehad, hoewel ik besef dat dit geen direct familielid is)

Ten eerste merkte ik op een dag tijdens het tandenpoetsen dat mijn rechteramandel enorm veel groter was dan de andere. Hij beslaat ongeveer een derde van mijn keel, en voelt hard aan. Op dat moment was het niet pijnlijk en was dit het enige symptoom dat ik had ervaren. Ik wist al een paar maanden voordat ik me hier zorgen over begon te maken dat mijn amandel groter was dan de andere, dus ik heb geen idee hoe lang hij al zo is (hoewel hij de eerste keer dat het me opviel nog niet zo groot was als nu). Dus natuurlijk ging ik, zoals velen doen, naar mijn beste vriend/ergste vijand Google, en vond meteen allerlei vreselijke dingen die dit zou kunnen zijn. Alles wees op amandelkanker of lymfeklierkanker vanwege de asymmetrie in mijn amandelen… en dus ging ik meteen naar mijn huisarts.

Hij stuurde me een week weg om te zien of het vanzelf over zou gaan… dat ging niet. Ik ging de week erna terug en hij gaf me antibiotica, die de zwelling niet verminderden, behalve dat ze me erg ziek maakten. Hij nam toen een aantal bloedtesten en al mijn bloedwaarden kwamen goed terug, behalve dat ik een tekort aan ijzer en B12 had, waarvoor hij me een kuur van 6 maanden tabletten voorschreef. Hij verwees me echter door naar een KNO-arts, omdat hij kon zien hoe bezorgd ik hierover was.

Ik heb geen particuliere gezondheidszorg, dus deze doorverwijzing ging via de NHS, helaas was de afspraak na 3 weken nog steeds niet doorgekomen, dus besloot ik dat ik echt niet langer kon wachten en boekte mezelf voor een bezoek aan een particuliere KNO-arts bij wie ik vroeger altijd kwam voor oorproblemen. Ik besloot hiervoor te betalen. Tijdens deze wachtperiode van drie weken kreeg ik steeds meer symptomen. Mijn oren zijn erg pijnlijk en ik heb het gevoel dat er een constante druk op mijn oren en op mijn nek en kaak is (het is moeilijk uit te leggen). Het is heel intens en pijnlijk en moeilijk te negeren. Ik heb ook steeds het gevoel dat mijn hart stopt? (Ik weet dat het niet zo is) alsof er iemand op mijn borst zit en ik niet snel genoeg op adem kan komen. Mijn huisarts zei dat dit te wijten kon zijn aan mijn lage ijzergehalte, aangezien dit een symptoom is van bloedarmoede. Ik heb geen gezwollen lymfeklieren, maar ik had er wel een die vrij pijnlijk was onder mijn arm, maar dat lijkt nu te zijn verdwenen…

De KNO heeft naar mijn amandelen gekeken en me veel vragen gesteld over mijn symptomen. Hij voelde ook aan mijn nek en hoofd voor gezwollen knobbels maar zei dat ze normaal aanvoelden. Hij zei dat ik er goed aan had gedaan om naar hem toe te gaan en dat hij niet dacht dat mijn amandelen op iets sinisters wezen, maar dat ik voor het geval dat een amandelverwijdering zou moeten plannen. Over drie weken worden mijn amandelen verwijderd en ze worden een week lang onderzocht om te weten of ze kwaadaardig zijn of niet.

Ik maak me grote zorgen en dit bezorgt me ongelooflijk veel angst en stress. Ik voel me constant ellendig en kan er niets aan doen dat ik aan het ergste denk, vooral nu de druk op mijn oren en kaak er constant is, het is een constante herinnering aan hoe ziek ik me voel. Hoewel ik weet dat de druk en de pijn in mijn oren, keel en kaak niets met mijn amandelen te maken kunnen hebben, kan ik het niet helpen te denken dat het wel degelijk kanker is. Ik realiseer me ook dat ik ook niet de klassieke symptomen van gezwollen lymfeklieren heb, dus ik kan ook voor niets overreageren.

Ik zou graag van iemand willen horen hoe angstig ik me voel terwijl ik wacht tot ik weet wat er aan de hand is, en van iemand die zich in een vergelijkbare situatie heeft bevonden. Ik kan niet met mijn familie of vriend praten over hoe ik me voel, want ze zeggen alleen maar dat ik gek ben en wimpelen me af. Ze zijn helemaal niet geïnteresseerd, vooral mijn moeder niet.