Yogabody: Anatomie, kinesiologie en asana
De thoracale wervelkolom en ribbenkast
De mens HEEFT GEEN LICHAAM AFSTAND VAN ZIJN ZIEL.
-WILLIAM BLAKE
De thoracale wervelkolom is een uniek onderdeel van de wervelkolom. Zij draagt bij tot de vorming van de achterwaartse armatuur van de borstkas, dient als bevestigingspunt voor de ribben en biedt een sterke beschermende structuur voor hart en longen.
De normale thoracale kromming is convex naar achteren toe, het tegenovergestelde van de halswervelkolom, en is stabieler dan de hals, waardoor minder bewegingsvrijheid mogelijk is. Dit is algemeen waar in het lichaam. Naarmate men het skelet afdaalt, is er minder beweeglijkheid maar meer stabiliteit; naarmate men stijgt, is er meer beweeglijkheid maar minder stabiliteit in de gewichtdragende gewrichten.
BOTTEN
De thorax bestaat uit het borstbeen, de ribben en het costale kraakbeen anterieur en lateraal, en de thoracale wervelkolom posterieur (figuur 5.1).
5.1 THORACISCHE SPINE, ANTERIOR AANZICHT
Het meestal platte borstbeen bestaat uit drie beenderen. Het meest superieure bot is het manubrium, dat aan de bovenrand een inkeping heeft die de jugulaire inkeping wordt genoemd. Dit is de plaats waar de kin rust tijdens Jalandhara Bandha, of kin lock, tijdens pranayama beoefening. Aan de zijkanten en de bovenkant van het manubrium bevinden zich vlakken voor de articulatie van het borstbeen met het sleutelbeen en met de eerste rib.
5.2 THORACALE SPINE, MET DEMIFACETS EN RIBS; POSTERIOR AANZICHT
Neem even de tijd om dit gebied bij uzelf te palperen. Plaats uw vingertoppen aan de basis van uw keel en aan de top van uw borstbeen. Voel zachtjes de V-vormige jugular inkeping. Beweeg nu uw vingers naar één kant, en zoek de plaats waar het manubrium en het sleutelbeen samenkomen. Dit is het sternoclaviculaire gewricht.
Het volgende deel van het borstbeen is het lichaam. Dit is het grootste en langste deel van het borstbeen. Op het punt waar het manubrium en het lichaam samenkomen is de sternale hoek. De tweede rib sluit aan op het borstbeen bij de borstbeenhoek. Bij volwassenen is het borstbeen een belangrijke plaats voor de aanmaak van bloedcellen.
Het borstbeen eindigt meestal in de processus xiphoideus, hoewel niet alle mensen er een hebben. Tijdens de jeugd is het kraakbenig, maar op de leeftijd van vijfentwintig jaar is het volledig verbeend. De processus xiphoideus dient als aanhechtingspunt voor de rectus abominusspier. (Zie hoofdstuk 11 voor meer bijzonderheden over deze spier.) Tenslotte articuleert het borstbeen aan weerszijden, niet alleen met het sleutelbeen, maar ook met het kraakbeen van de eerste zeven ribben.
De ribben vormen een andere belangrijke structuur van de thorax. Er zijn vierentwintig ribben, die posterieur vastzitten aan de thoracale wervels, T1-T12 (figuur 5.2). Anterioraal scharnieren de ribben 3-7 rechtstreeks met het borstbeen door het costale kraakbeen. Deze worden ook wel ware ribben genoemd. Deze ribben hechten aan de wervels T1-T7. Bedenk dat de eerste rib onder het sleutelbeen doorgaat, en niet erboven.
De rest van de vijf paren wordt valse ribben genoemd, omdat ze niet rechtstreeks aan het borstbeen vastzitten. In plaats daarvan hechten kraakbeen de eerste drie van deze paren aan kraakbeen, dat wel aan het borstbeen vastzit. De laatste twee paren worden zwevende ribben genoemd, omdat zij alleen aan de borstwervelkolom vastzitten en niet aan iets aan de andere kant. Zo hechten de ribben T8-T12 aan de corresponderende wervels boven en onder.
Elke afzonderlijke rib bestaat uit verschillende delen, waaronder een kop. De kop van de rib is vergroot en heeft twee gewrichtsvlakken, die aansluiten op de lichamen van de twee aangrenzende wervels. Met andere woorden, als de rib naar voren buigt, raakt hij twee wervels. Deze verbinding tussen wervels en rib wordt een demifacet genoemd, dat een synoviaal gewricht is.
De doornuitsteeksels van de thoracale wervelkolom bestaan uit groepen van vier (figuur 5.3). De eerste vier thoracale doornuitsteeksels wijzen posterieur in een vrij horizontale hoek. De volgende groep van vier, nummers vijf tot en met acht, wijzen bijna recht naar beneden. Deze gerichte vorm van de doornuitsteeksels creëert een grotere stabiliteit in het midden van de thoracale regio door de beweging van de extensie te beperken. Deze beperking verhoogt de bescherming van het hart in posterieure richting. De laatste vier thoracale doornuitsteeksels wijzen iets meer distaal dan de eerste vier, maar meer horizontaal dan de middelste.
Yogaleerlingen hebben soms last van de rib van de rugbuiger. Dit is een rotatiefout van een thoracale wervel die veroorzaakt wordt tijdens het buigen van de rug. Omdat de doornuitsteeksels in het middengebied minder beweeglijk zijn dan de andere thoracale wervels, glijden ze tijdens het strekken (rugbuigen) niet zo gemakkelijk als andere thoracale wervels. Soms, wanneer de student doorgaat met sterke strekbewegingen, in plaats van dat de midden-thoracale wervel uitsteekt op de wervel eronder, roteert hij in plaats daarvan lichtjes. Hierdoor gaan de vastzittende ribben draaien en ontstaat ongemak. Vaak wordt dit ongemak ervaren wanneer de student diep ademhaalt. Als dit gebeurt, adviseer ik een consultatie van een gezondheidsdeskundige.
JOINTS
De superieure thoracale wervelfacetten van de wervels zijn naar achteren gericht, in een bijna verticaal vlak; de inferieure facetten zijn dus naar voren gericht. De bijna verticale hoek van deze facetten laat een grote bewegingsvrijheid toe, zij het minder dan bij de halswervelkolom. Zijwaartse buiging is praktisch vrij, tot 45 graden, en wordt alleen beperkt door het borstbeen en de ribben. Deze vrije zijwaartse buiging is wat de belangrijkste beweging van Utthita Trikonasana creëert.
De hoek van de thoracale facetten maakt ook een rotatie van 45 graden mogelijk. Vergeet niet dat rotatie kan worden gezien als de facetten aan de ene kant van de wervelkolom die naar voren en omhoog bewegen en de facetten aan de andere kant die naar beneden en naar achteren bewegen. Flexie wordt beperkt door de achterste ligamenten en spieren; zoals eerder gezegd, wordt extensie beperkt door de doornuitsteeksels. De plaats van de grootste beweeglijkheid is het T8-T9 gewricht. De superieure facetvlakken van de twaalfde thoracale wervel zijn in oriëntatie gelijk aan die van alle thoracale wervels. Met andere woorden, de superieure facetten van T12 zijn posterieur gericht. Het bovenste gedeelte van de T12 wervel is dus thoracaal georiënteerd. De inferieure facetten van T12 daarentegen zijn als de rest van de lumbale facetten, in die zin dat zij lateraal gericht zijn.
Omdat T11 en T12 het meest lijken op de lumbale facetten, laten zij de grootste mate van flexie en extensie in de thoracale wervelkolom toe.
Je zult je herinneren dat de facetvlakken op de lichamen van de thoracale wervels onderling met elkaar in verbinding staan. Bovendien is er een demifacet op de wervellichamen, dat is de plaats van het gewricht van de ribben met de wervels. Een van deze verbindingen bevindt zich bij de wortel van de schacht aan de bovenkant van de wervels, en de andere bij de wervelinkeping aan de onderkant van het lichaam. Deze gewrichten tussen de thoracale wervellichamen en de rib zijn synoviale gewrichten.
5.3 THORACALE SPINE, MET DE DRIE SECTIES VAN DE SPINOUS PROCESSES; SAGITTAAL ZICHT
Tot slot moet men bedenken dat het cervicaal-thoracale kruispunt een uniek gewricht is. Het wordt een overgangssegment genoemd omdat de superieure facetten van de eerste thoracale wervels meer lijken op de cervicale facetten, en de inferieure wervelfacetten meer lijken op de andere thoracale facetten. Dit is de plaats waar de cervicale lordose begint over te gaan in de thoracale kyfose. Het is dus de plaats van mogelijke verrekking. Het is een goed idee om ervoor te zorgen dat dit gebied beschermd wordt door aandacht voor de rechte houding. Wanneer uw leerling Tadasana in dit gebied handhaaft, vermindert ze de spanning op al het zachte weefsel in het gebied, zoals ligamenten, pezen, tussenwervelschijven, en ander bindweefsel, zoals het kapsel.
BINNENWEGWERK
De ligamenten van de thoracale wervelkolom worden in detail besproken in hoofdstuk 3. Daarnaast is de thorax echter uniek door het bestaan van costaal kraakbeen, dat de ribben met het sternum verbindt.
De costale kraakbenen bestaan uit hyalien kraakbeen, waardoor de ribben in feite langer worden. De eerste zeven ribben zijn door het costale kraakbeen rechtstreeks met het borstbeen verbonden. De volgende drie ribben zijn door kraakbeen verbonden met de onderrand van de rib juist erboven. De laatste twee paar ribben zijn getipt met kraakbeen, maar zweven onafhankelijk.
Een andere belangrijke structuur in dit gebied is de thoraco-lumbale fascie. Dit is een uitgebreid fasciaal complex dat het gemakkelijkst te begrijpen is als het verbinden van de laatste achterste ribben met de achterste bekkenkam, de dwarse buikspier, en de dwarse uitsteeksels van de lendenwervels, hoewel het breder verbonden is over de rug. Het is superieur aan de quadratus lumborum spier en kan door veel studenten gevoeld worden tijdens vooroverbuigingsoefeningen langs hun rug taille gebied. De sensatie van het strekken van deze fasciale schede wordt door studenten beschreven als breed, plat en oppervlakkig, in tegenstelling tot de sensatie van het strekken van spieren, waarvan wordt gezegd dat het smal, diep en specifiek is.
NERVES
Er zijn twaalf thoracale zenuwen die de wervelkolom in deze regio verlaten. Het eerste elftal wordt intercostaal genoemd en bevindt zich, zoals de naam al zegt, tussen de ribben. Het laatste paar wordt de subcostale genoemd en ligt onder de laatste rib.
Alle geven cutane en musculaire takken af. Zij lopen van achteren naar voren, vlak onder elke respectieve rib. De onderste zes gaan over in de buikwand en voorzien voor een deel de huid. De aftakkingen naar de spieren controleren de intercostals, de buikspieren, en verschillende spieren van de bovenrug.
MUSCLES
De strekspieren van de thorax, of achterste paravertebrale spieren, worden in hoofdstuk 3 behandeld. De buigers en rotatoren van de thorax zijn de buikspieren, die in hoofdstuk 11 aan bod komen. De unieke spieren van de thorax zijn de intercostale spieren.
De uitwendige intercostale spieren komen voort uit de onderrand van de rib en hechten zich aan de bovenrand van de rib eronder; zij staan loodrecht op de inwendige intercostale spieren. De inwendige intercostalen ontstaan uit de ribrug aan de binnenzijde van een rib en het costale kraakbeen en hechten naar beneden en naar achteren aan de bovenrand van de rib eronder, loodrecht op die rib.
De werking van deze spieren is het naar elkaar toe trekken van de ribben, alsmede het helpen bij het in- en uitademen. Ze kunnen de ribben optillen of indrukken, afhankelijk van wat vastzit, of gestabiliseerd is. Als de laatste rib vastgehouden wordt door de m. quadratus lumborum, dan zal de contractie van de intercostals de ribbenkast indrukken en helpen bij een geforceerde uitademing. Ze behouden ook de vorm van de borstkas.
KINIOLOGIE
Een van de ongelukkige acties die soms gebeurt bij het beoefenen van asana’s is een over-vervlakking van de natuurlijke kyfose. Studenten wordt soms geleerd het borstbeen op te tillen met de bedoeling de borstkas te openen, en zij doen dit door hun borstwervelkolom in het lichaam te brengen, waardoor de kromming wordt afgevlakt. Na jaren van oefening verliest de wervelkolom een deel van zijn natuurlijke curve.
Als dit bij u gebeurt, probeer dan het volgende. Ga op uw antislipmat staan, in de buurt van een deuropening. Houd u dan vast aan de rand van de deuropening, met uw armen op borsthoogte en uw handen gekruist bij de pols. Loop nu langzaam naar achteren, waarbij u uw borstwervelkolom naar boven draait en uw schouderbladen uit elkaar duwt en naar de zijkanten beweegt. Laat uw hoofd tussen uw armen vallen. De rek is voelbaar tussen en onder de schouderbladen. Deze rekking zal helpen sommige spieren los te maken die nodig zijn om een normale kyphotische kromming in de thorax te behouden.
Wet van zijbuiging en rotatie in de Thoracale Wervelkolom. De wet van zijwaartse buiging en rotatie in de thoracale wervelkolom is dat zijwaartse buiging en rotatie naar de tegenovergestelde kant plaatsvinden, behalve wanneer de bewegingen in flexie worden begonnen; dan gebeuren zij naar dezelfde kant. Bijvoorbeeld, wanneer u uw thoracale wervelkolom naar rechts draait, buigt u naar links.
Probeer dit eens. Zittend in een stoel, met uw voeten op de vloer en uw ruggengraat lang, draait u naar rechts. Dit betekent dat de lichamen van de wervels naar rechts draaien. Volgens de wet buigt de zijkant van de borstwervelkolom naar links. Na de rotatie plaatst u uw linkerhand op de linkerkant van uw ribben en voelt u de linker zijbuiging.
Het is ook zo dat wanneer u de thoracale wervelkolom naar rechts zijwaarts buigt, hij naar links draait. Om dit te voelen, gaat u rechtop zitten en buigt dan zijwaarts naar rechts, terwijl u uw hand rond het midden van de zijkanten van uw ribbenkast houdt. Merk op hoe je ribbenkast wegdraait van de zijwaartse buiging.
In Utthita Trikonasana uitgevoerd naar rechts, draaien de thoracale wervelkolom en de kooi naar links, of naar het plafond toe. De wet van zijwaartse buiging en rotatie versterkt dus de natuurlijke beweging die we de student willen laten voelen in de houding van het omhoog draaien van de borstkas.
Er is echter een ander effect van de wet in Parivrtta Trikonasana. Als je vanuit stand begint en eerst roteert voordat je buigt en bukt in de houding, zal de rotatie en zijwaartse buiging naar de tegenovergestelde kant zijn. Dit betekent dat je minder in staat zult zijn om je bovenste ribben te laten vallen in de voltooide pose.
Houd in gedachten dat als je naar rechts draait als je in de pose komt, je zijwaarts naar links buigt; dit betekent dat je bovenste of rechter ribben in de pose worden opgetild en niet vallen, zoals de pose wordt onderwezen. Echter, als je eerst naar het voorste been draait en dan buigt, geldt de uitzondering op de regel. Dit betekent dat als je eerst voorover buigt of over je voorste been buigt, en dan draait in de draai van Parivrtta Trikonasana, je niet alleen de wet volgt, maar je zult de pose ook beoefenen door de bovenste ribben naar beneden te laten vallen.
EXPERIENTIËLE ANATOMIE
Voor de praktijk
5.4 TADASANA
Toegepaste praktijk: Neutrale positie van het sternum
Props: 1 antislipmat – 1 deken
Take Care: Denk eraan dat u uw thoracale kromming niet omkeert in een poging uw borstbeen op te tillen.
Om de neutrale positie van het borstbeen te ASCERTAINEREN, gaat u in Tadasana op uw antislipmat staan (Figuur 5.4). Onthoud dat het borstbeen geen verticaal bot is, maar in plaats daarvan onder een hoek staat. Het distale einde van het borstbeen beweegt weg van het lichaam, terwijl het proximale einde dieper ligt. Probeer in Tadasana te staan met je borstbeen in verschillende hoeken. Als het sacrum in een neutrale positie staat, staan uw onderste ribben op één lijn met uw voorste superieure iliacale wervelkolom (ASIS) en steken ze er niet voorbij, en heeft uw thoracale wervelkolom zijn neutrale kromming.
Voor Onderricht
5.5 MARICHYASANA III
Toegepast Onderricht: De Thoracale Wervelkolom in Twists
Prop: 1 antislipmat
Take Care: Om de onderrug te beschermen, zorg ervoor dat de studenten het bekken met de hele wervelkolom in Marichyasana III draaien en niet stilhouden.
Bedenk dat de facetten in de thoracale wervelkolom een grote mate van rotatie mogelijk maken. Deze rotatie wordt echter gemaximaliseerd wanneer men begint met de wervelkolom in een neutrale positie. Laat je leerling Marichyasana III oefenen op een antislipmat (Figuur 5.5). Let op haar thoracale wervelkolom. De meeste leerlingen hebben de neiging om de thoracale wervelkolom te buigen in draaien. Stel voor dat ze denkt aan het naar achteren buigen van haar thoracale wervelkolom in de houding, wat haar niet alleen terug zal brengen naar een meer neutrale positie, maar haar ook een groter bewegingsbereik zal geven in de twist.
Geef een antwoord