Zoals Shakespeare al zei: “Beknoptheid is de ziel van gevatheid.” Wat vertaald in moderne taal betekent: “Iedereen zou microfictie moeten schrijven en lezen.”

Wat is microfictie?

Het is een subgroep van flash fiction – die superkorte verhalen die meestal in 1000 woorden of minder worden verteld. Definities variëren, maar voor het grootste deel, microfictie is elk verhaal verteld in 300 woorden of minder, en kan zelfs zo kort als een paar woorden. (Bij Microfiction Monday Magazine hanteer ik de grens van 100 woorden.)

Microfictie-auteurs zijn onder meer Amy Hempel, Ernest Hemingway, Steve Almond, Stephen Graham Jones, en Lydia Davis, naast vele anderen. Je hoeft maar te googelen om microfictie op internet te vinden, maar hier is een snel voorbeeld uit mijn eigen kast-vol-verhalen, 99 woorden in totaal:

Eclips

Hij vertelde me dat kleine voorwerpen zouden zweven als je ze tijdens een maansverduistering in de lucht zou gooien. Ik wist dat hij het mis had, maar ik vulde honderd waterballonnen zodat we er in het donker mee konden jongleren en net doen alsof ze door magie zweefden. En toen ze dat ook werkelijk deden en de maan bloedrood werd, toonde hij zich een tovenaar en liet ze allemaal met zijn vingertoppen knallen, waardoor het ging regenen.
“Mijn huid is een pantser,” zei ik tegen hem. “Papierdun, maar het kan pijlen afweren.”
“Ren snel,” zei hij. “Ik ga kijken of dat waar is.”

Waarom microfictie?

Microfictie’s aantrekkingskracht op de moderne lezer is niet verwonderlijk als je bedenkt dat de gemiddelde aandachtsspanne van een volwassene niet veel langer is dan de tijd die het kost om met een muis te klikken of op een touchscreen te tikken, toch?

Schrijf geen slechte microfictie. Het is veel te gemakkelijk om er een heleboel van te maken en de wereld zal afbrokkelen onder het gewicht van dit alles.

Het is mogelijk dat dit waar is, maar meer dan gemak, een lezer houdt van een goed verhaal. Goede verhalen zijn er in alle soorten en maten, in alle lengtes en vormen. Als een roman kan worden gezien als een tien-gangen maaltijd, en een kort verhaal als een uitstekende deli-sandwich. Een stuk microfictie zou een voortreffelijke chocoladetruffel kunnen zijn. Allemaal zijn ze voedsel. Allemaal zijn ze lekker. Maar ze zijn allemaal heel verschillend. Microfictie is een overheerlijk, hapklaar stukje verhaal. Het verpakt grote smaak en voldoening in een kleine verpakking.

Voor de schrijver:

Als schrijver dwingt microfictie je om echt naar je proza te kijken en te bepalen wat essentieel is en wat niet; wat overbodig is en wat niet. Het aanleren van deze vaardigheden bij microfictie kan je korte verhalen en roman proza veel scherper maken, maar het is ook een kunstvorm op zich-een ander medium voor expressie-zo verschillend van korte verhalen als korte verhalen zijn van romans. Het is leuk om verschillende media voor het vertellen van verhalen te verkennen, en sommige schrijvers vinden dat microfictie hun medium bij uitstek is.

Tips voor het schrijven van microfictie:

De echte sleutel tot microfictie is efficiëntie van tekst. Je hoeft niet minder van een verhaal te vertellen, en je hoeft het verhaal niet samen te vatten. Je moet zorgvuldige woord- en zinskeuzes maken die in staat zijn levendige beelden te schetsen en meer impliceren dan hun beknoptheid zou suggereren. “Laten zien, niet vertellen” is zeker nog van toepassing. Daarnaast moet je rekening houden met alle kenmerken die een verhaal goed maken – karakterisering, plot, conflict, setting en sfeer – als je wilt dat een lezer zich met het stuk bezighoudt, moet er een haak zijn en een gevoel dat er iets belangrijks gebeurt. Het is geen geringe prestatie om dit in zo weinig woorden te doen, maar het is mogelijk. Klik hier voor een uitstekend voorbeeld van het proces van Lydia Davis.

Markten voor microfictie:

Er zijn talloze markten voor microfictie, en Jim Harrington van Every Day Fiction heeft een uitstekende lijst van micro en flash markten. Scroll gewoon naar beneden om de markten te vinden die kortere woorden accepteren.

Eindtip:

Het schrijven van slechte microfictie kan heel snel gaan. Ik bedoel, hoe lang duurt het om een paar zinnen te schrijven? Schrijf geen slechte microfictie. Het is veel te makkelijk om er een heleboel van te maken en de wereld zal afbrokkelen onder het gewicht van dat alles. Wees niet de klootzak die de Apocalyps ontketent. Neem de tijd en schrijf iets wat mensen echt willen lezen.