ABSTRACT

De winratio werd in 2012 voor het eerst voorgesteld door Pocock en zijn collega’s om een samengesteld eindpunt te analyseren en daarbij rekening te houden met de volgorde van klinisch belang en de relatieve timing van de componenten. Het heeft sindsdien veel aandacht getrokken, zowel in toepassingen als in methodologie. Het is niet ongebruikelijk dat sommige klinische trials een gestratificeerde analyse vereisen. In dit artikel stellen wij een gestratificeerde winratio statistiek voor die vergelijkbaar is met de Mantel-Haenszel gestratificeerde odds ratio, leiden wij een algemene vorm van zijn variantieschatter af met een plug-in van bestaande of potentieel nieuwe variantie/covariantie schatters van het aantal winsten voor de twee behandelingsgroepen, en beoordelen wij de statistische prestaties met behulp van simulatiestudies. Onze simulaties tonen aan dat onze voorgestelde gestratificeerde winratio van het type Mantel-Haenszel vergelijkbaar presteert met de gestratificeerde odds ratio van Mantel-Haenszel voor de vereenvoudigde situatie wanneer de winratio reduceert tot de odds ratio, en onze voorgestelde gestratificeerde winratio verdient de voorkeur boven de inverse-variantie gewogen winratio en de ongewogen winratio, vooral wanneer de gegevens schaars zijn. We formuleren ook een homogeniteitstest volgens de benadering van Cochran die beoordeelt of de stratum-specifieke winratio’s homogeen zijn over de strata, aangezien deze methode vaak wordt gebruikt in meta-analyses en een betere test voor de winratio-homogeniteit nog niet beschikbaar is.