Doelstelling: De huidige studie was gepland om de werkzaamheid en diagnostische betrouwbaarheid van conoctionele pariëtale pleurale biopsie aan een techniek van viscerale pleurale biopsie te evalueren.

Methode: De studie omvat 54 gediagnosticeerde gevallen van pleurale effusie en na het vaststellen van de klinische diagnose voor waarschijnlijke etiologische oorzaken. Vervolgens werd bij al deze patiënten een pariëtale pleurale biopsie genomen met behulp van een absents punch biopsienaald en een vescerale pleurale biopsie met behulp van Prabhudesai et al techniek. De grootte van de weefselopbrengst; het percentage biopsies; de diagnostische opbrengst en de gevoeligheid voor deze twee technieken werden vergeleken.

Resultaten: Een definitieve etiologische diagnose kon worden bereikt bij 52 van de 54 patiënten op basis van pleurabiopsie (33 tuberculeuze, 16 maligne en 3 pyogene), 23 (69,7%) tuberculeuze effusie patiënten werden gediagnosticeerd door viscerale pleurabiopsie en 14 (42,4%) door pariëtale pleurabiopsie van de 33 gediagnosticeerde tuberculeuze effusie gevallen. Terwijl bij de 16 kwaadaardige effusies de viscerale pleurale biopsie bij 13 (81,25%) patiënten een suggestieve histologische verandering liet zien en de pariëtale pleurale biopsie bij zeven (43,8%), waarbij vijf (31,25%) van deze patiënten door beide positief werden bevonden. Alle drie de pyogene effusies vertoonden slechts aspecifieke inflammatoire verandering in beide pleurae.

Conclusie: De gemiddelde grootte van het biopsiemonster verkregen met gemodificeerde Prabhudesai et al techniek was significant groter dan die van de pariëtale pleurale biopsie met Abrams punch (4,85 mm2 V/s 2,5 mm2 met P < 0,01). Adequaat pleuraweefsel kon worden geïdentificeerd in respectievelijk 94,4% en 90,7% van de gevallen. De gemodificeerde techniek van Prabhudesai et al. bleek doeltreffend, veilig en gemakkelijk aan te leren te zijn. Viscerale pleurale sampling met behulp van deze techniek is een absoluut superieure aanvulling op het huidige diagnostische armamentarium van een idiopathische pleurale effusie en de routinematige toepassing ervan samen met pariëtale pleurale biopsie zal helpen om een definitieve diagnose te stellen bij de meerderheid van de patiënten met idiopathische pleurale effusies.