Behandeling van cervicale spondylose is erop gericht de pijnsymptomen te verlichten en permanente schade aan uw zenuwen te voorkomen.

Pijnbestrijding

Pijnstillers

Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) worden beschouwd als de meest effectieve pijnstillers voor symptomen van cervicale spondylose. Enkele veelgebruikte NSAID’s zijn:

  • diclofenac
  • ibuprofen
  • naproxen

Als een NSAID niet helpt tegen de pijn, moet u een alternatief proberen.

NSAID’s zijn echter mogelijk niet geschikt als u astma, hoge bloeddruk, leveraandoeningen, hartaandoeningen of een voorgeschiedenis van maagzweren hebt. In deze omstandigheden is paracetamol meestal geschikter. Uw apotheker of huisarts kan u hierover adviseren.

Codeïne

Als uw pijn heviger is, kan uw huisarts u een milde opiaatpijnstiller, codeïne genaamd, voorschrijven. Dit wordt vaak ingenomen in combinatie met NSAID’s of paracetamol.

Een veel voorkomende bijwerking van het gebruik van codeïne is constipatie. Om constipatie te voorkomen, moet u veel water drinken en vezelrijk voedsel eten, zoals volkorenbrood, zilvervliesrijst, pasta, haver, bonen, erwten, linzen, granen, zaden, fruit en groenten.

Codeïne kan voor een aantal mensen ongeschikt zijn, vooral als het voor langere tijd wordt ingenomen. Uw huisarts kan u adviseren of het veilig voor u is om codeïne in te nemen.

Het wordt in het algemeen afgeraden voor mensen met ademhalingsproblemen (zoals astma) of hoofdletsel, met name die waarbij de druk in de schedel toeneemt.

Spierverslappers

Als u last krijgt van spasmen, waarbij uw nekspieren zich plotseling ongecontroleerd aanspannen, kan uw huisarts u een korte kuur met een spierverslapper zoals diazepam voorschrijven.

Spierverslappers zijn kalmeringsmiddelen die u duizelig en suf kunnen maken. Als u diazepam voorgeschreven heeft gekregen, zorg er dan voor dat u niet gaat autorijden. U moet ook geen alcohol drinken, omdat de medicatie de effecten kan overdrijven.

Spierverslappers mogen niet langer dan een week tot 10 dagen achtereen ononderbroken worden ingenomen.

Amitriptyline

Als de pijn langer dan een maand aanhoudt en niet heeft gereageerd op bovenstaande pijnstillers, kan uw huisarts een medicijn met de naam amitriptyline voorschrijven.

Amitriptyline is oorspronkelijk bedoeld voor de behandeling van depressie, maar artsen hebben ontdekt dat een kleine dosis ook nuttig is bij de behandeling van zenuwpijn. U kunt enkele bijwerkingen ondervinden wanneer u amitriptyline gebruikt, waaronder:

  • slaperigheid
  • droge mond
  • wazig zien
  • constipatie
  • moeilijk plassen

Niet autorijden als amitriptyline u slaperig maakt. Amitriptyline mag niet worden ingenomen door mensen met een voorgeschiedenis van hartaandoeningen.

Gabapentine

Gabapentine (of een vergelijkbaar geneesmiddel genaamd pregabaline) kan ook worden voorgeschreven door uw huisarts voor het helpen van uitstralende armpijn of pinnen en naalden veroorzaakt door irritatie van de zenuwwortel.

Sommige mensen kunnen bijwerkingen ervaren die verdwijnen wanneer ze stoppen met de medicatie, zoals huiduitslag of onvastheid. Gabapentine moet gedurende ten minste twee weken regelmatig worden ingenomen voordat enig voordeel wordt beoordeeld.

Injectie van een pijnstiller

Als uw uitstralende pijn in de arm bijzonder hevig is en niet tot rust komt, kan er een optie zijn van een “transforaminale zenuwwortelinjectie”, waarbij steroïde medicatie in de nek wordt geïnjecteerd waar de zenuwen de wervelkolom verlaten. Dit kan de ontsteking van de zenuwwortel tijdelijk verminderen en de pijn verminderen.

Bijwerkingen zijn hoofdpijn, tijdelijke gevoelloosheid in het gebied en, in zeldzame gevallen, ruggenmergletsel (verlamming van ledematen).

Uw huisarts zou u moeten doorverwijzen naar een pijnpoli als u deze optie wilt onderzoeken.

Oefening en verandering van levensstijl

U kunt overwegen:

  • arme aerobe oefeningen te doen, zoals zwemmen of wandelen
  • s nachts één stevig kussen te gebruiken om uw nek minder te belasten
  • uw houding te corrigeren bij staan en zitten

Het langdurig gebruik van een nekbrace of halskraag wordt afgeraden, omdat dit uw klachten kan verergeren. Draag een brace niet langer dan een week, tenzij uw huisarts u dat specifiek adviseert.

Een operatie

Een operatie wordt meestal alleen aanbevolen bij de behandeling van cervicale spondylose als:

  • er duidelijke aanwijzingen zijn dat een zenuw wordt bekneld door een verschoven schijf of bot (cervicale radiculopathie), of uw ruggenmerg wordt samengedrukt (cervicale myelopathie)
  • er onderliggende schade aan uw zenuwstelsel is die waarschijnlijk zal verergeren als er geen operatie wordt uitgevoerd

Een operatie kan ook worden aanbevolen als u aanhoudende pijn heeft die niet reageert op andere behandelingen.

Het is belangrijk te benadrukken dat een operatie vaak niet leidt tot een volledige genezing van de symptomen. Het kan alleen voorkomen dat de symptomen verergeren.

Het soort operatie dat wordt toegepast, hangt af van de onderliggende oorzaak van uw pijn of zenuwbeschadiging. Chirurgische technieken die kunnen worden gebruikt zijn onder andere:

  • Anterieure cervicale discectomie – Deze wordt toegepast wanneer een hernia of osteofyt (knobbel van extra bot) op een zenuw drukt. De chirurg maakt een incisie aan de voorkant van uw nek en verwijdert de probleemschijf of het stukje bot. Deze ingreep resulteert in een fusie over het discusgewricht. Sommige chirurgen brengen een botsubstituut in om de fusie te bevorderen, en soms plaatsen ze een metalen plaat over de schijf als de ene wervel verschuift ten opzichte van de wervel eronder.
  • Cervicale laminectomie – De chirurg maakt een kleine incisie in de achterkant van uw nek en verwijdert stukjes bot die op uw ruggenmerg drukken. Een soortgelijke benadering is bekend als een laminoplastie, waarbij botten worden opengespreid om de ruimte te vergroten, maar niet worden verwijderd.
  • Prothetische tussenwervelschijfvervanging – Bij deze relatief nieuwe operatietechniek wordt een versleten tussenwervelschijf in de wervelkolom verwijderd en vervangen door een kunstmatige tussenwervelschijf. De resultaten van deze techniek zijn veelbelovend, maar omdat ze nog nieuw is, is niet bewezen hoe goed ze op lange termijn werkt en of er complicaties optreden.

De meeste mensen kunnen het ziekenhuis binnen drie tot vier dagen verlaten, maar het kan tot acht weken duren voor u uw normale activiteiten kunt hervatten. Dit kan gevolgen hebben voor uw werk, afhankelijk van het soort werk dat u doet.

Veel mensen wordt aangeraden om in het begin weer parttime te gaan werken, hoewel u dit voor de operatie met uw werkgever moet bespreken.

Complicaties van de operatie

Zoals alle chirurgische ingrepen, brengt een operatie aan de halswervelkolom enig risico op complicaties met zich mee, waaronder:

  • zeldzame complicaties in verband met algehele anesthesie – zoals een hartaanval, bloedstolsel in de longen (longembolie) of een ernstige allergische reactie (anafylaxie)
  • sommige lichte moeilijkheden met slikken (dysfagie) – dit gaat meestal binnen een paar maanden over
  • hese stem – dit is een zeldzame complicatie, maar wanneer het optreedt kan het blijvend zijn
  • verlamming (onvermogen om een of meer lichaamsdelen te bewegen) – dit kan optreden wanneer er na de operatie een bloeding in het wervelkanaal optreedt, of de bloedtoevoer naar de spinale zenuwen is beschadigd
  • infectie van de wond na de operatie – die meestal niet ernstig is en met antibiotica kan worden behandeld (diepere spinale infectie is ernstiger, maar zeer zeldzaam)
  • beschadiging van de zenuwen, die in zeldzame gevallen voorkomt – dit kan resulteren in aanhoudende gevoelens van gevoelloosheid en “pinnen en naalden”

Als besloten wordt dat u baat zou kunnen hebben bij een operatie, zal uw arts de risico’s en voordelen met u bespreken.