DEAR CAROLYN: ik ben laat in mijn leven getrouwd, op mijn 46e, en voor mijn huwelijk was ik (meestal) gelukkig als alleenstaande. Echtgenoot was al eerder getrouwd en identificeert zich echt als deel van een stel.
Hij heeft iets dat ik supervervelend vind, en dan voel ik me schuldig dat ik me eraan erger, en ik kan maar niet beslissen of het iets liefs is dat ik moet leren omarmen of dat het subtiel controlerend/verblindend gedrag is.
Ik ben bezig met lezen/koken/schoonmaken/anders, en echtgenoot probeert aandachtig mijn aandacht te trekken: Schat? Hé, schat? Hooooooney? En als ik antwoord (soms geïrriteerd, soms lief), zegt hij: “Ik hou van je!”
Ik snap dat dit klinkt alsof hij een lieverd is, maar hij doet dit meerdere keren per dag, en eerlijk gezegd heb ik het gevoel dat ik me gewoon nergens op kan concentreren met hem in de buurt en merk dat ik me meer en meer en meer ga ergeren. Ik voel me een enorme zeikerd omdat de boodschap zo lief is, en welke vrouw wil nou niet 20 keer per dag “ik hou van je” horen? Ben ik een ondankbare rat b-h, of is hij opzettelijk proberen om me te concentreren op hem voor elke wakkere seconde van mijn dag?
Annoyed Ingrate
(Klik hier, als u niet in staat bent om deze video te bekijken op uw mobiele apparaat.)
Plantensmokkelaars aan de Californische kust, vragen over het verzamelen van gegevens door apps en Californische plannen voor 4/20 zijn de verhalen die je kunt vinden in de Current van vandaag.
Geërgerde Ongenaakbare: Wow. Maak je jezelf altijd zo ongeldig, of is het alleen in dit geval?
Want dat is nogal wat krachtig gif dat je naar binnen richt, alleen omdat je je eigen mening hebt. Alleen al de vrouwenhaat in je taalgebruik laat me koud.
Misschien ben je om andere redenen de meest ondankbare geërgerde rat b-h, maar op basis van wat je hier hebt gedeeld, ben je dat zeker niet. En wees ervan verzekerd, alsjeblieft, dat zelfs de meest ondankbaar geïrriteerde rat b-h recht heeft op haar eigen gevoelens en voorkeuren.
Als je er niet van houdt onderbroken te worden, dan is dat je goed recht.
Als je dit gebaar van hem super irritant en behoeftig vindt, dan is dat je goed recht.
Als je dit gebaar van hem super irritant en behoeftig vindt, dan is dat je goed recht.
Als jij de vrouw bent die niet dagelijks 20 keer “ik hou van je” wil horen – deze trouwens ook niet, want voor mij klinkt dat onkuis en verstikkend en niet liefelijk in het minst – dan is dat jouw voorrecht en krijgt niemand het voor elkaar om jou iets anders te vertellen.
En als je man de manier waarop jij je voelt over zijn onderbrekingen niet respecteert, dan is zijn boodschap niet langer een lieve (als het dat al ooit was), want hoe kan het lief zijn om herhaaldelijk iets te doen voor iemand waarvan je weet dat het die persoon irriteert? Dus, ja – als hij doorgaat nadat je hem duidelijk hebt gevraagd dat niet te doen, dan overschrijdt de lijn in gaslighting en / of controlling gedrag.
Er is enige nuance in deze, in zoverre dat je man heeft net zoveel recht als jij op zijn gevoelens en voorkeuren. En soms is een “ik hou van je” gewoon een “ik hou van je.”
Maar zo’n recht strekt zich alleen uit tot het einde van ieders handelingen en gevoelens. Het omvat wat ieder van jullie doet, niet hoe de ander reageert. Dat betekent dat hij kan zeggen wat hij wil, maar hij is de reactie die hij wil niet verschuldigd. Je bent het je man niet verschuldigd om 20 dagelijkse ‘ik hou van jou’-kreten te slikken, alleen maar omdat hij denkt dat hij iets liefs doet.
En hij, evenzo, is jou geen verandering van zijn emotionele samenstelling verschuldigd, alleen maar om jou tevreden te stellen.
Gezworen echtparen zijn het elkaar wel verschuldigd om te proberen manieren te vinden waarop elk van hen aan de behoeften van de ander kan voldoen, terwijl ze toch trouw blijven aan zichzelf. En daarbij geen tandenknarsende irritatie opwekken. De pijlers van deze benadering zijn:
- Zelfrespect, waarbij ieder van jullie je emotionele behoeften identificeert en ze bezit, in plaats van ze af te schrijven als ondankbaar of rat-b-hy of wat dan ook;
- Respect voor elkaar, en daardoor de emotionele behoeften van de ander niet af te wijzen, te negeren of proberen te veranderen;
- Communicatie, zodat je beiden kunt zeggen wat je leuk vindt, niet leuk vindt, nodig hebt en wilt, in plaats van te verwachten dat gedachten worden gelezen of te veronderstellen dat voorkeuren worden gedeeld;
- Geduld, zodat je kunt handelen naar wat je hoort in plaats van erop te reageren – aangezien het laatste de neiging heeft om eerlijkheid en transparantie te straffen en uiteindelijk te ontmoedigen.
Voor jullie twee zou dit kunnen betekenen dat hij zijn behoefte aan tijd samen onderkent en uitspreekt, en jij je behoefte aan tijd alleen onderkent en uitspreekt, en dat je dan bewust wat van elk in je dagen inbouwt. Op die manier krijgt ieder van jullie de nodige emotionele dosis zonder het irritante geduw en getrek waartoe jullie beiden overgaan als je ongevoede verlangens de overhand nemen. Als in, wanneer de emotionele standaardinstellingen van de ander staan tussen jullie en wat jullie nodig hebben: Om dit te laten werken, moeten jullie beiden vanuit respect werken, en het respect moet van beide kanten komen. Als hij geen genoegen neemt met nee als antwoord en jij geen genoegen neemt met ja als antwoord, tot wederzijdse tevredenheid, dan staat je huwelijk op een tweesprong: Blijf in irritatie, of ga in vrede.
Email Carolyn op [email protected], volg haar op Facebook op www.facebook.com/carolyn.hax of chat met haar online om 12 uur Eastern time elke vrijdag op www.washingtonpost.com.
Geef een antwoord