Gelijkenissen tussen Caesar en Augustus

Hoewel Augustus de adoptiefzoon van Julius Caesar was, hadden zij meer gemeen dan alleen bloed. Hun familie had stevige politieke banden (zij het met een gebrek aan geld voordat Caesars politieke carrière van de grond kwam), en beiden kwamen aan de macht temidden van politieke onrust. Beide mannen verblijdden de bevolking met propaganda en verleidden de menigte met beloften van verandering. In de ogen van het publiek in hun respectieve tijdperken werden beide mannen gunstig beoordeeld.

Verschillen tussen Caesar en Augustus

Caesar begon zijn loopbaan in wezen vanaf de bodem, moest oprapen wat er over was van de macht van zijn familie en proberen er iets van te maken. Zijn neef en geadopteerde zoon was veel meer bevoorrecht; Augustus kon door Caesars wil vanaf de top beginnen, en hoefde niet te worstelen om zijn politieke carrière vooruit te helpen. Caesar had er jaren werk in gestoken om zijn hoge politieke status te bereiken, terwijl Augustus “alles aan zijn naam te danken heeft” (Cicero Filippenzen 13). Caesar’s charisma en militaire dapperheid maakten dat het publiek onder hem hem adoreerde. Augustus daarentegen was niet zozeer geliefd bij het publiek als wel gerespecteerd.

Toen Caesar had geregeerd over een door oorlog verscheurd land, nam Augustus het roer over en voerde grote hervormingen door. De eerste keizer van Rome had misschien niet de militaire vaardigheden van zijn oom, maar hij herstelde de orde in de chaos van het land en zorgde ervoor dat Rome niet uiteen zou vallen zoals in het verleden was gebeurd. De Senaat werd teruggebracht tot zijn oorspronkelijke omvang na de verhoging die Caesar had doorgevoerd, en Augustus zorgde ervoor dat de Senatoren deelnamen aan de discussie in plaats van blindelings in te stemmen met de stemming van het volk. Augustus voerde grote veranderingen door in het rijk om de glorie uit het verleden terug te brengen.

Dus, waarom slaagde Augustus waar Caesar faalde?

Caesar maakte vijanden van de senatoren om hem heen toen zijn macht een nieuwe tirannie dreigde te scheppen. Hij was geobsedeerd door de glorie van leiderschap en macht, en deed weinig om permanente, positieve veranderingen in de Romeinse Republiek te bewerkstelligen. Alle ratificaties die hij doorvoerde kenden succes op korte termijn, en hij overleefde niet lang genoeg om ze permanent te zien worden. Bovendien had hij deelgenomen aan burgeroorlogen en hoewel hij door de massa’s werd vereerd, lagen die oorlogen nog vers in het geheugen van de senatoren. Ondertussen nam Augustus de ruïnes van een door burgeroorlogen geteisterd rijk en maakte er een relatief vreedzaam tijdperk van. Daarentegen was het tijdperk van Octavianus tot Augustus grootser en vrediger dan de Republiek in lange tijd had meegemaakt. Hij had de tijd en de rijkdom om ervoor te zorgen dat zijn hervormingen werkelijkheid werden, terwijl hij in de ogen van het Romeinse volk een beeld van nederigheid behield. Hij manipuleerde de Romeinen en de regering om hogere machtsposities te verwerven dan hij beweerde te willen, en werkte het systeem zo dat hij de meerderheid van de militaire leiding verwierf. De keizer zorgde ervoor dat de Senaat verkleind werd om de efficiëntie te verhogen en hun bedreiging voor zijn positie als leider te verminderen. Augustus zorgde er ook voor dat de senatoren aandacht aan de discussie moesten besteden, creëerde nieuwe banen in kantoren die ook de veiligheid bevorderden, en hervormde de manier waarop de regering functioneerde. Caesar’s ambtstermijn werd besteed aan het verheerlijken van zichzelf en zijn prestaties in plaats van zich te concentreren op de grote onderliggende problemen waardoor Rome afbrokkelde, zoals de voortdurende strijd om de macht tussen de leden van de Senaat. De Senaat en Caesar waren hard op weg naar een mislukking toen zij hun aandacht richtten op het uitmoorden van elkaar en het smeden van onderlinge samenzweringen in plaats van het doorvoeren van echte hervormingen. Als het erop aankomt, faalde Caesar omdat hij te zeer op zichzelf gericht was, Augustus slaagde omdat hij zich, ondanks zijn manipulatie van de macht, op het keizerrijk richtte.