Budgie

De grondbeginselen

De parkiet (kort voor grasparkiet) is een papegaaiensoort die oorspronkelijk uit Australië komt. De parkiet is uiterst intelligent en kan leren menselijke spraak na te bootsen. In het wild is de soort ongelooflijk sociaal – hij vormt zwermen van honderden vogels die samen eten en migreren. In het Amerikaans Engels wordt de parkiet soms de schelpenparkiet genoemd.

Parkieten hebben zich aangepast aan de barre delen van Australië waar vaak droogte en grote hitte voorkomt. Als zodanig zijn parkietenkoppels voortdurend in beweging. Aboriginal Australiërs gebruikten de vogels eeuwenlang om zich een weg te banen door het ruige terrein en nieuwe voedsel- en waterbronnen te vinden.

Om het verschil tussen mannetjes en vrouwtjes te zien, moet je naar de granen kijken – het kleine gebied rond de neusgaten aan de bovenkant van de snavel. Bij mannetjes heeft dit gebied een koningsblauwe kleur, terwijl de ceres bij vrouwtjes meestal wit of bruin zijn. Hoewel dit een beetje sexueel dimorfisme toont, zijn deze vogels veel minder sexueel dimorf dan veel vogelsoorten – waarbij de mannetjes zeer kleurrijk zijn en de vrouwtjes dof gekleurd en gecamoufleerd.

Hoewel grasparkieten inheems zijn in Australië, zijn ze nu veel voorkomende huisdieren in een groot deel van de wereld. Vergeleken met kaketoes zijn grasparkieten veel slimmer en hebben ze geen kuif van veren op de top van hun kop. Parkieten zijn gemakkelijk als huisdier te houden, hebben het vermogen om sociale banden met hun eigenaars aan te gaan, en kunnen zelfs menselijke spraak nadoen!

Intessante Inzichten van de Budgie!

Veel mensen houden parkieten als huisdier vanwege hun aangename houding en het vermogen om menselijke spraak na te bootsen. De meeste mensen zijn echter niet op de hoogte van de verbazingwekkende biologische concepten die van parkieten zo’n ongelooflijke soort maken!

Kleurmutaties

In het wild vertonen parkieten voornamelijk de groene en gele kleur die te zien is op de afbeeldingen hierboven. Deze kleuren zijn waarschijnlijk een product van complexe selectieve krachten, variërend van seksuele selectie tot het ontwijken van roofdieren. Hoewel het gestreepte patroon rond de ogen bij veel parkieten in gevangenschap behouden blijft, heeft kunstmatige selectie veel meer kleurvariëteiten opgeleverd.

Deze kleurvariaties – waaronder blauw, wit, en combinaties van al deze kleuren – kunnen in een populatie in gevangenschap worden geselecteerd door het opzettelijk kweken van verschillende variëteiten. In tegenstelling tot natuurlijke selectie, is kunstmatige selectie niet gebaseerd op aanpassingsvermogen. In tegenstelling tot natuurlijke selectie is kunstmatige selectie niet gebaseerd op aanpassingsvermogen, maar op de voorkeuren van de kweker.

Terwijl deze vogels in het wild waarschijnlijk niet lang zouden overleven door de consequente krachten die tegen hen selecteren, gedijen zij gemakkelijk in gevangenschap. Zo zijn alle bovengenoemde kleurvariëteiten (en nog veel meer!) te vinden in dierenwinkels over de hele wereld.

Vocal Mimicry

Budgy’s behoren tot de meest sociale vogelsoorten die zijn bestudeerd. Net als papegaaien en andere zeer sociale vogels, gebruiken grasparkieten een complexe reeks van vocalisaties om te communiceren met hun soortgenoten in het wild. In gevangenschap helpt dit gedrag parkieten zich aan te passen aan de menselijke sociale structuur.

De meest bekende parkieten (vaak te vinden op YouTube) kunnen een verscheidenheid aan complexe zinnen herhalen. Eigenaars hebben hun grasparkieten geleerd om menselijke spraak na te bootsen, gaande van eenvoudige woorden tot complexe zinnen. Meestal wordt dit bereikt door positieve bekrachtiging. Eigenaars praten tegen hun vogels, en wanneer de vogels proberen te reageren worden ze beloond met een traktatie. Met veel oefening en traktaties kunnen grasparkieten bijna elke gewenste zin leren herhalen.

Sociale structuur

Deel van de reden waarom grasparkieten zich goed aanpassen aan gevangenschap is dat ze in de natuur in complexe samenlevingen leven. Grote zwermen grasparkieten hebben immens complexe sociale relaties. Niet alleen tonen de vogels genegenheid voor elkaar, maar ze communiceren ook om de zwerm naar nieuwe bronnen te verplaatsen.

In een gevangenschapssituatie helpt dit natuurlijke gedrag parkieten zich te binden aan hun eigenaars. Net als andere vogels, zullen grasparkieten zich inprenten op het eerste organisme dat ze zien nadat ze uit het ei zijn gekomen. Als dit een mens is, zullen de parkieten zeer dicht bij de mens zijn die hen opvoedt. Zelfs koppels parkieten in gevangenschap kunnen hun eigenaar zien als “deel van de kudde” – en zullen niet schrikken of bang worden van de aanwezigheid van de mens.

Dit gezegd hebbende, kunnen parkieten ook depressief worden als je ze te lang alleen laat. Omdat het zulke sociale wezens zijn, lijden ze erg als ze alleen zijn. In het wild zou alleen zijn voor een parkiet gelijk staan aan de doodstraf. Het is dus het beste om meer dan 1 parkiet per keer te houden, zodat uw vogel niet eenzaam wordt terwijl u weg bent voor uw werk.