“Masculiniteit is een geheel van eigenschappen, gedragingen en rollen die met jongens en mannen worden geassocieerd. Hoewel mannelijkheid sociaal geconstrueerd is, blijkt uit onderzoek dat sommige gedragingen die als mannelijk beschouwd worden, biologisch beïnvloed zijn. In welke mate mannelijkheid biologisch of sociaal beïnvloed is, is onderwerp van discussie. Het staat los van de definitie van het biologische mannelijke geslacht, aangezien zowel mannen als vrouwen mannelijke trekken kunnen vertonen,” aldus Wikipedia, een niet geheel onbetwistbare bron.
Langzaam maar zeker, met de hulp van de mainstream media – denk aan tv-programma’s als Euphoria met trans-actrice Hunter Schafer, grote merken als Victoria’s Secret dat onlangs trans-model Valentina Sampaio aan haar rooster van Angels toevoegde en gezichten als Richie Shazam, die zich gewoon kleedt zoals hij wil, en te zien is in campagnes voor huizen als Vivienne Westwood en Kenzo – beginnen de traditionele westerse ideeën over gender en de attributen ervan te veranderen.
“Ik wilde uiteenlopende ideeën over mannelijkheid – mannelijke kwetsbaarheid of het gebrek daaraan – toepassen op ieders ervaring en hoe dat hen in hun leven beïnvloedt,” legt fotografe, muzikante en model Lida Fox uit, wier boek “Boys Pee On Things” deze maand uitkomt bij Good Taste Publishing. Met dit in gedachten vroeg Fox een aantal vrienden – waaronder fotograaf Rebekah Campbell, model Remy Holwick en kunstenaar Lucien Smith – om foto’s en stukjes tekst in te sturen die hun eigen ervaringen weerspiegelen.
De uitgever van het boek en MUSE-medewerker Paige Silveria ging met Fox om de tafel zitten om het resulterende project te bespreken.
PS Waar komt het boek vandaan?
LF Ik keek naar wat schrijfsels en dacht aan mannelijke gevoeligheid als een doorlopend thema. Ik fotografeer veel mannelijke vrienden en in veel van de foto’s die de deelnemers opstuurden, begon ik het thema van de mannelijke identiteit te zien opduiken. En ik ging ook door een periode waarin ik altijd plassende jongens fotografeerde. Dus ik had daar veel van en ik dacht dat het een cool thema zou zijn. Maar om het ook uit te breiden naar de gevoelige kant van jongens. Of het gebrek eraan. En om iedereen erbij te betrekken om het niet zo geslachtsgebonden te maken. Ik vroeg een aantal medewerkers om hun werk over het onderwerp te sturen. Sommigen waren er echt mee bezig. Sommigen hadden al veel werk dat deze thema’s verkende. Het was dus interessant om te zien hoe mensen er op verschillende manieren tegenaan keken.
CF Hoe heb jij het zelf bekeken?
LF Ik vind dat mijn werk daarin heel speels en tongue-in-cheek is. Ik schreef kleine stukjes zoals, “Pissed, you piss wherever you wish. Soms ben ik boos omdat ik waarschijnlijk mis.”
CF Was je überhaupt verrast door wat de inzenders inzonden?
LF Sommige mensen schreven over echte ervaringen, zoals korte verhalen. Saara stuurde een verhaal uit haar kindertijd over hoe ze voor het eerst jaloers was op haar penis. Hoe ze wenste dat ze een jongen was. En hoe ze later zo blij was dat ze dat niet was. Sommige mensen leken het meteen te snappen. Sommigen stelden meer vragen. Maar ik wilde echt dat ze het konden interpreteren zoals ze wilden. Ik ken de meeste van de bijdragers. Dus ik had een idee van hoe hun inzendingen zouden zijn. Sommige had ik helemaal niet verwacht. Zoals mijn vriendin Wendy in Parijs, die filmstudent is.