Atropa Belladonna
Dodelijke nachtschade
N.O.Solanaceae
Tinctuur van de gehele plant bij het begin van de bloei

DE ESSENTIËLE KENMERKEN

Wanneer men “duidelijk inziet wat het genezende is van geneesmiddelen”, zoals Hahnemann beveelt, dan denkt men niet meer in enge termen aan een geneesmiddel. Dat wil zeggen, wanneer men de essentie van een geneesmiddel begrijpt, kan men de mogelijke toepassingen van dat geneesmiddel in hun breedste context zien.

Veel van onze geneesmiddelen worden aangeduid als ‘acute geneesmiddelen’ of ‘constitutionele geneesmiddelen’, maar dergelijke kunstmatige grenzen bestaan niet in de homeopathie. In de loop van mijn persoonlijke ervaring heb ik waargenomen dat Belladonna, een geneesmiddel dat over het algemeen als een acuut middel wordt beschouwd, ook bij chronische aandoeningen tot de meest gebruikte polychrone middelen behoort.

Belladonna is een middel dat wordt gekenmerkt door grote intensiteit en levendigheid. Zowel Belladonna-patiënten als Belladonna-ziekteprocessen zijn indrukwekkend door de grote energie die ze manifesteren. De Belladonna-pathologie kan dus tot de meest extravagante behoren die door enig middel in onze hele materia medica wordt voortgebracht. Grote krachtdadigheid lijkt kenmerkend te zijn voor de pathologische processen van Belladonna. Evenzo lijkt de persoon met Belladonna in de grondwet over het algemeen vitaal en intens. Hij lijkt een grote hoeveelheid uitgebalanceerde energie te bezitten.

Zelden vindt men een toepassing voor dit middel bij uitgeputte, apathische personen. Integendeel, Belladonna mensen zien er gezond en robuust uit. Het lijken mensen te zijn zonder diepe miasmatische ziekte, zonder vele lagen van ziekte. Bijgevolg is er dikwijls een schaarste aan mentale en emotionele symptomen in de eerste stadia van de pathologie van deze patiënten. Bovendien hebben ze bijna altijd duidelijke verergeringen na inname van het middel en hebben ze over het algemeen weinig langdurige behandeling nodig.

In de meeste homeopathische materia medica wordt grote nadruk gelegd op de ‘plotselingheid’ van Belladonna aandoeningen. Dit ‘plotselinge’ karakter heeft zeker betrekking op acute aandoeningen en ook op sommige individuele crises van chronische aandoeningen, maar in de typische chronische gevallen ziet men heel vaak een langzame, gestage intensivering van de symptomatologie in de loop der jaren. Het is dus gebruikelijk een geschiedenis te vinden waarin de symptomen tamelijk onschuldig begonnen, maar gestadig voortgingen, zodanig dat in het laatste jaar of zo de toestand ondraaglijk werd, hetgeen de patiënt ertoe aanzette behandeling te zoeken.

De pathologie van de constitutionele Belladonna-patiënt beperkt zich in het algemeen tot het fysieke niveau; dit staat in contrast met het gebruikelijke verloop van de patiënt dat bij andere remedies wordt gezien. Typisch zal een patiënt aanvankelijk alleen fysieke symptomen vertonen, maar met toegevoegde stress of onderdrukkende medische therapieën, dringt de ziekte door tot diepere niveaus van het organisme, d.w.z. de mentaal-emotionele sfeer. Bijgevolg ziet men in de meeste gevallen een mengeling van zowel psychische als lichamelijke symptomen.

Belladonna constituties schijnen echter de pathologie te “quaranteren” tot slechts een of andere specifieke lichamelijke aandoening, misschien vanwege hun relatief hogere vitaliteit. Bij deze patiënten treft men gewoonlijk een geschiedenis aan van een progressieve intensivering van de lichamelijke aandoening en weinig tekenen van mentale of emotionele affectie. Zo hoort men dikwijls een patiënt vertellen over een geschiedenis van migraine die aanvankelijk niet vaak voorkwam en tamelijk mild was, maar die in de afgelopen twee jaar in frequentie is toegenomen tot verscheidene malen per week en die bestaat uit een bijna gekmakende pijn.

Als gevolg van bovenstaande observaties kan men zeggen dat de diagnose en het voorschrijven van Belladonna in het algemeen wordt gesteld op grond van lichamelijke aandoeningen. Er bestaat echter wel degelijk een karakteristieke Belladonna persoonlijkheid.

Uiterlijke Verschijning

De uiterlijke verschijning van Belladonna is er een van vitaliteit. Deze mensen zijn vol leven en kunnen plethorisch overkomen. Hun gezichten zijn vaak rood en blozend, en hun ogen lijken te glinsteren. Zoals hieronder vermeld, worden zij niet gemakkelijk genegeerd of voorbijgelopen, maar hebben zij de neiging op te vallen in de menigte.

Het mentale en emotionele beeld

Belladonna-individuen zijn levendig; zij hebben een soort aanwezigheid die niet gemakkelijk wordt genegeerd. Zij zijn het soort mensen dat opvalt in een groep; zij kunnen zelfs de neiging hebben om op feestjes in het middelpunt van de belangstelling te staan als gevolg van hun heldere ogen en grote vitaliteit. Het zijn echter geen mensen die op zoek zijn naar gezelschap. De Belladonna-persoonlijkheid bezit inhoud en rijkdom. Het zijn intellectuelen met een duidelijke intelligentie en een groot aantal levendig uitgedrukte ideeën. Zij hebben sterke, levendige emoties en gevoelens, levendige gedachten en verbeeldingen. Meer dan wat ook zijn zij prikkelbaar.

Hoewel zij gezelschap niet mijden, blijkt dat hun gedachten en verbeeldingen zo levendig zijn dat zij geen extra stimulans van buitenaf nodig hebben. In feite schijnen zij sterke prikkels te vermijden en een afkeer te hebben van luidruchtige, heldere plaatsen. Verder hebben hun sterke karakters geen steun van anderen nodig. Zij houden er niet van hun lijden te tonen (hoewel zij in een crisis meestal niet in staat zijn het te verbergen). Zij hebben geen behoefte aan troost en hebben de neiging hun problemen voor zichzelf te houden.

Oprikkelbaarheid en Boosheid

In onze materia medica wordt de Belladonna pathologie zo voorgesteld dat men denkt dat tenzij iemand totaal psychotisch is, stuiptrekkingen heeft of in een delirium verkeert, men dit middel niet kan voorschrijven. Mijn ervaring met de chronische patiënten van Belladonna, met degenen die ik het constitutionele type noem, is heel anders. Ik heb veel Belladonna gevallen gezien die helemaal geen mentale pathologie hadden. Zoals gezegd is de pathologie bij constitutionele Belladonna meestal beperkt tot het fysieke vlak. Maar natuurlijk kan er, wanneer het afweersysteem van de patiënt ernstig wordt aangetast, een verslechtering optreden naar diepere niveaus en dan zien we een plotseling verschijnen van psychische pathologie.

We zien geen progressieve psychopathologische toestand. De psychisch-emotionele pathologie die uiteindelijk bij Belladonna verschijnt, kan worden gezien als een accentuering van het beschreven persoonlijkheidstype. Dezelfde ‘intensiteit’ die de lichamelijke pathologie van Belladonna kenmerkt, geldt ook voor de psychisch-emotionele pathologie; beide komen op als een storm.

Irritabiliteit, woede, en tenslotte gewelddadige impulsen en gewelddadige manie kunnen worden waargenomen. Irriteerbaarheid is het enige symptoom dat consequent aanwezig is, zelfs in de vroege stadia van de pathologie. Zeer dikwijls vindt men een geschiedenis van ongeduld en plotse woede-uitbarstingen. Deze patiënten kunnen letterlijk exploderen van woede. Er zijn paroxysmen van woede en schreeuwen, en een patiënt kan zeggen dat wanneer hij boos is, “het hele gebouw me hoort schreeuwen!”. De woede is van dien aard dat zij hoestbuien kan veroorzaken terwijl het gezicht extreem rood wordt. De patiënt wordt zelfs boos om zijn eigen fouten en wil dan dingen kapot maken. Soms wordt de woede afgewisseld met huilen in een toestand die hij niet onder controle heeft.

De woede is echter even snel weer vergeten, als een storm die woedt en snel weer gaat liggen. Maar pas op, als iemand probeert een Belladonna-patiënt raad te geven terwijl hij in deze stemming is, hoe vriendelijk men het ook probeert, zal het resultaat zijn dat hij woedend wordt en op een nog ergere manier explodeert.

Bangsten en angsten

Omdat de Belladonna-persoon over het algemeen sterk van karakter is, is hij niet vatbaar voor angsten en ongerustheid. Men vindt wel in sommige gevallen angst voor de gezondheid, vooral angst voor kanker, maar deze angst wordt gemakkelijk overwonnen door de geruststelling van een arts en is snel vergeten. Angst is over het algemeen niet opvallend bij Belladonna, hoewel het soms kan voorkomen afgewisseld met woede, of in een menigte, of tijdens de menstruatie. Er kan ook zelden angst voor de dood of angst voor het donker optreden. De meest bekende angst van Belladonna is natuurlijk de angst voor honden en de angst voor dieren in het algemeen. Aangezien Belladonna een middel is met een levendige fantasie is het natuurlijk dat er een angst voor denkbeeldige dingen optreedt.

Destructiviteit

Er is ook een element van geweld dat door Belladonna heen loopt. Wanneer de patiënt tekenen van mentaal-emotionele pathologie begint te vertonen, kan hij melding maken van een verlangen om gewelddadige handelingen te verrichten. In het beginstadium kan de patiënt worstelen om verschillende dwanghandelingen tot geweld onder controle te houden; b.v. de verleiding om iemand te bijten of aan zijn haar te trekken. Hij kan zich zelfs gedwongen voelen om een onbekende omstander bij de haren te grijpen, maar hij houdt zich in. In een staat van woede of delirium kan hij echter de controle verliezen en de mensen om hem heen daadwerkelijk slaan, door mensen of voorwerpen, zoals een lepel, te bijten.

Belladonna kan in zijn psychose of delirium zeer destructief worden. Er is een verlangen om zijn kleren te scheuren, om mensen te doden, of om gedood te worden.

Een Belladonnapatiënt kan onder invloed van alcohol zeer destructief worden. De mentale pathologie van Belladonna wordt zeer verergerd door het drinken van sterke drank.

woede en manie

Ten slotte, wanneer alle beheersing verloren is, ziet men het optreden van een van de meest gewelddadige manieën die door enig middel teweeggebracht worden. Zoals gezegd is de Belladonna-gesteltenis in het algemeen bestand tegen psychische stoornissen, maar zij kan plotseling uitmonden in een gevorderde psychische pathologie. De Belladonna woede kan optreden tijdens hoofdpijnen, of, als alternatief, tijdens de opgewonden toestand kan een aanval worden teweeggebracht door de patiënt eenvoudig aan te raken. De Belladonnapatiënt kan angstaanjagend destructief en wild gewelddadig worden, en mensen willen slaan of bijten zoals eerder beschreven.

Er is een wildheid in hem, een wilde blik op zijn gezicht, en zijn kracht kan sterk toenemen. Hij kan gaan blaffen en grommen als een hond in zijn delirium. Tijdens een onderbreking van de woedende toestand kan hij willen sterven en proberen zelfmoord te plegen. Belladonna is geïndiceerd in gevallen van manische depressie waar de toestand van manie die we zojuist beschreven hebben wordt opgevolgd door lange perioden van depressie met een verlangen naar de dood, waar de patiënt zelfmoord wil plegen door zichzelf op te hangen of neer te steken, of op enige andere gewelddadige manier.

Deze gewelddadige episoden kunnen ook optreden tijdens febriele deliriums. Men kan zo’n geval in een volledig delirium zien, terwijl hij door de kamer tast en letterlijk probeert de muren te beklimmen of voorwerpen van de muur probeert te rapen. In deze toestand ziet de patiënt zwarte dieren op de muren en de meubels, hij spuugt in het rond en trekt grimassen terwijl zijn kracht enorm toeneemt. Het is werkelijk beangstigend om zo’n geval te observeren. Op andere momenten hallucineert de patiënt en ziet hij allerlei schimmen, kwade geesten en gezichten met venijnige hoektanden. Hij kan over duivels praten en zeggen dat hij door de duivel zal worden weggevoerd. Te midden van deze venijnige hallucinaties kan de patiënt op een sardonische en bijna boosaardige manier lachen.

Andere verschijnselen die tijdens een Belladonna-manie kunnen worden aangetroffen zijn o.a. stoten met het hoofd tegen een muur, pogingen om uit te halen naar denkbeeldige voorwerpen, of naar mensen die men zich inbeeldt op hun buik of gezicht. Soms zijn er stuiptrekkingen tijdens de manie-toestand en de razernij. Bij epileptici zien we de razernij en woede met de volle intensiteit van het middel en angstige vervormingen van het gezicht.

Psychose

In een Belladonna geval kan een toestand van psychose ontstaan als gevolg van een aantal factoren waarbij de natuurlijke uitlaatkleppen voor de emoties worden onderdrukt. Iemand kan bijvoorbeeld lijden aan buitensporige woede, wat de oorzaak ook is, en niet in staat zijn een goede uitlaatklep voor deze woede te vinden. Een andere mogelijkheid is dat iemand zijn ambities niet kan waarmaken, of ze moet onderdrukken. Andere factoren zijn een uitbarsting van gevoelens die misschien onderdrukt werden, of een vreselijke schrik, verdriet of vernedering die de patiënt heeft ondergaan. Al deze situaties kunnen leiden tot een psychotische toestand. De vorm van de psychose kan verschillend zijn, vooral afhankelijk van de oorzaak, maar de gemeenschappelijke kenmerken zijn het glinsteren van de ogen, de verhitting van het gezicht, de innerlijke prikkelbaarheid, de zinloze rusteloosheid en de toegenomen kracht. Belladonna moet ook worden overwogen bij aandoeningen als pyromanie en kleptomanie.

In een geval waarin de ambities zijn aangetast, zal de resulterende psychose buitensporige hoogdravendheid vertonen. De persoon kan bijvoorbeeld zeggen dat hij een grote ontdekking heeft gedaan waar hij veel geld mee kan verdienen. Hij ondertekent cheques voor grote bedragen om mensen te veel te betalen om dingen te kopen die hij zich niet kan veroorloven of niet nodig heeft. Hij schept veel op en praat op een opgewonden en intense manier. Hij slaapt ’s nachts maar een paar uur en zwerft de hele dag doelloos rond. Als iemand hem probeert tegen te spreken, slaat hij op hol en wordt zeer agressief, met een impuls om te doden.

Als de reden voor de waanzin een liefdesontgoocheling is, kan de vorm van de psychose een heel ander aspect aannemen. Hier heb je een patiënt die zich uitkleedt tot alleen zijn hemd en op klaarlichte dag de straat op rent, gebarend en veel absurde dingen zeggend. Hij kan een soort wilde dans beginnen, met geschreeuw, gezang, handgeklap. Het dansen kan afgewisseld worden met zuchten. Hij springt over stoelen en tafels, scheurt zijn eigen haar, houdt zich bezig met obsceen gepraat en gevloek. Hij kan spugen en bijten naar degenen om hem heen.

De waanzin kan ook het gevolg zijn van verdriet, en hier ziet u misschien weer een ander beeld, hoewel de basiskenmerken aanwezig moeten zijn zoals reeds vermeld. Deze patiënt heeft de neiging pinnen of stokken te gaan zitten breken en daarbij gebaren te maken alsof hij drinkt. Hij kan zich gaan verstoppen met angst in zijn ogen. Hij heeft het gevoel bezeten te zijn door de duivel of achtervolgd te worden door de politie, of hij kan het gevoel hebben dat hij in tweeën is gesplitst. Hij kan de illusie hebben dat hij een hond is en beginnen te grommen en te blaffen. Hij wordt ertoe aangezet alles aan te raken, en loopt doelloos rond en rond in een cirkel.

Delusies, hallucinaties en visioenen

Tijdens de Belladonna-psychose en de koortsachtige toestanden ervaart de patiënt levendige waanideeën, hallucinaties en visioenen. De levendige verbeelding van Belladonna en de prikkelbaarheid ervan zijn al genoemd. In bepaalde omstandigheden kan deze verbeelding plotseling tot uitbarsting komen en aanleiding geven tot hallucinaties of visioenen. Meestal gebeurt dit in een koortsachtige toestand, maar het komt ook voor bij psychische stoornissen. Deze visioenen kunnen zich voordoen met de ogen wijd open; bovendien zijn de hallucinaties geen bleke spookbeelden, maar eerder scherpe, levendige beelden. Als de patiënt zegt dat hij de neiging heeft om te ijlen en visioenen te zien zodra hij koorts heeft, kan dit een sterke bevestiging zijn van de diagnose Belladonna.

De waanideeën van Belladonna kunnen worden uitgelokt door koorts, door verwondingen aan het hoofd, door onderdrukte menstruatie en door hysterie, en ze gaan bijna altijd gepaard met verwijde pupillen en een rood gezicht.

Een typisch Belladonna delirium wordt hier beschreven door Kent: ’s Avonds werd hij overvallen door zo’n hevig delirium dat drie mannen nodig waren om hem op te sluiten; zijn gezicht was lijkbleek; zijn ogen geïnjecteerd en uitpuilend, de pupillen sterk verwijd; halsslagaders pulserend met de grootste hevigheid; een volle, harde pols, met verlies van het vermogen om te slikken. Gewelddadig delirium; brak in lachen uit, dan tandenknarsend, geneigd om de mensen rondom te bijten en te slaan.’

De volgende voorbeelden kunnen dienen om de bijna onbeperkte waanideeën van het Belladonna delirium te illustreren:
De patiënt gooit zijn armen in het rond, beweegt zijn lippen alsof hij praat, urineert buiten de pot.
Hij heeft waanideeën van vuur op een ver huis; van iemand die probeert de bedkleren weg te nemen; van een lichaam dat tussen de dijen wegzakt; van kakkerlakken die door de kamer krioelen.
Hij gelooft dat hij komkommers op het bed ziet, of dode personen, of zwarte honden.
Hij beeldt zich in dat hij droomt als hij wakker is; ziet reuzen, het hoofd van een vriend dat uit een fles steekt, een doorzichtig en gespikkeld hoofd.
Hij denkt dat hij een jongleur is, denkt dat hij een doorzichtige neus heeft.
Hij ziet schitterend gekleurde, glinsterende voorwerpen.
Hij denkt dat een arts een politieagent is, dat hij op een os rijdt.
Hij geeft zijn gewaarwordingen verkeerd weer.
Hij ziet schimmen, spoken, geesten in vuur.
Hijn hoofd en neus lijken doorzichtig; bomen lijken mensen in fantastische kledij.
Hij ziet grote schildpadden in de kamer.

Kent vat het hele beeld prachtig samen:
‘De mentale symptomen van Belladonna zijn verrukkelijk om te bestuderen, maar afschuwelijk om naar te kijken. De mentale symptomen zijn zoals die optreden bij hevige koorts, zoals die worden waargenomen bij maniakale opwinding, bij delirium. De opwinding is overal aanwezig. Geweld loopt als een rode draad door de mentale symptomen. Het is een wilde toestand. Hij is wild; slaat, bijt, verscheurt dingen, doet ongewone dingen; doet vreemde dingen; doet onverwachte dingen. Hij is in een staat van prikkelbaarheid. Deze mentale symptomen die optreden tijdens koorts, het delirium en de opwinding, worden heel vaak verbeterd door een beetje licht voedsel te eten.’

Slaap

De intensiteit die de mentaal-emotionele pathologie van Belladonna kenmerkt, wordt weerspiegeld door de intensiteit van de slaap, die bij dit middel van uitzonderlijk belang is. De patiënten kunnen luid praten tijdens de slaap, zelfs op een ruzieachtige manier. Ze bekennen dingen die ze overdag hebben gedaan op een zeer levendige manier. Ze zingen of kwaken tijdens de slaap. Ze draaien zich in een soort woede onrustig om in bed en strekken en schoppen de slapende partner. Zij knarsen met hun tanden en in het algemeen zullen degenen die met hen slapen u vertellen over de intense activiteit die hun slaap kenmerkt. Zij kunnen neigen tot somnambulisme, of de hele nacht aan slapeloosheid lijden, met beginnen bij het minste geluid, brandende huid, constipatie en hoofdpijn.

Het Belladonna Kind

De Belladonna vitaliteit en levendigheid komen nergens duidelijker naar voren dan bij het kind, dat vol energie en rusteloosheid is. Zijn verschijning wordt gekenmerkt door rode wangen, een hete huid en glinsterende ogen. Hij springt overal in de kamer rond, van de stoel naar de tafel naar het bed. In de spreekkamer blijft hij niet op één plaats. Dit is een levendig kind, vol fantasie en zeer beïnvloedbaar. Wat het kind overdag meemaakt, lijkt het tijdens zijn slaap te herbeleven. De moeder zal u vertellen over zijn slaap en de intensiteit waarmee dit kind slaapt, de rusteloosheid, het praten of schreeuwen tijdens de slaap, zelfs het opstaan en rondlopen. Het kind is moeilijk wakker te krijgen en heeft nachtelijke enuresis, vooral na suiker of zoete dingen. Hij is agressief en vecht met andere kinderen, maar is niet kwaadaardig zoals het Stramonium kind.

Bij het bestuderen van de voorgeschiedenis van het kind zult u vernemen dat het kind vatbaar is voor stuiptrekkingen met hoge koorts. Bij buikpijn braakt het alle voedsel uit en ontwikkelt zich een hevige dorst, gepaard gaande met grote uitputting. Plat op de buik gaan liggen verlicht de pijn. De stuiptrekkingen worden veroorzaakt door licht, door een tocht van koude lucht, door afkoeling van het kind. Zij komen vaker voor bij nerveuze, verstandige kinderen, met een goed hoofd.

In het geval van een hersenvliesontsteking wordt het kind wild en buiten zichzelf. De agressie neemt enorm toe, hij slaat de mensen om zich heen, trekt verschrikkelijke grimassen, heeft verkrampte ledematen en wordt enorm onrustig. In een delirium praat het kind veel, wat gevolgd wordt door lachen; het herkent zijn ouders niet. De stuiptrekkingen kunnen zo hevig zijn dat het kind door de plotselinge stuiptrekking van het bed op de grond vliegt.

Terwijl het kind bewusteloos en stuiptrekkend is, boort hij met zijn wijsvinger in de neus, zo hard en met zo’n kracht dat hij daar een gat boort. Als de verpleegster probeert te voorkomen dat het kind zichzelf met zijn hand zo’n schade toebrengt, ontstaat er een hevige stuiptrekking. Speciale aandacht verdient hier dit vreemde symptoom voor Belladonna: het boren met de vinger in neus en wang verbetert de algemene toestand van het kind.

Kent schrijft:
‘Bij Belladona blijft de zuigeling ook vaak in een diepe stupor, de diepe stupor die gepaard gaat met stuwing van de hersenen; verwijde pupillen; hete en droge huid; rood gezicht, kloppende halsslagaderen. Tenslotte wordt het kind bleek naarmate de stupor toeneemt en de nek naar achteren wordt getrokken, omdat naarmate de stupor vordert de basis van de hersenen en de ruggengraat betrokken raken, en de spieren van de nek samentrekken, waardoor het hoofd naar achteren wordt getrokken, en hij het hoofd rolt; de ogen staren, de pupillen zijn verwijd. Deze mentale toestand wordt geassocieerd met roodvonk en met cerebrospinale meningitis.’

Belladonna is een van de middelen die het best past bij de symptomatologie van de vreselijke ziekte die de jeugd treft: Het syndroom van Gilles de la Tourette. Het kind maakt verschrikkelijke tics en grimassen, en is zo onrustig dat hij niet kan worden ingetoomd om vijf seconden rustig te zitten. Hij spuugt, herhaalt obsceniteiten, maakt verschrikkelijke geluiden met zijn neus en strottenhoofd, kreunt, hoest, blaft, ziet er zwakbegaafd uit, is soms destructief en dan weer teder. Hij lijkt impulsief, doet alles en nog wat in hem opkomt.

Huilen schijnt de Belladonna-symptomen te verlichten, zelfs bij volwassenen. Een huilerige stemming bij kinderen en zelfs baby’s is kenmerkend, maar zij willen geen troost, wat hun toestand alleen maar verergert. Zij huilen om het huilen en dit schijnt hen goed te doen. Eten verbetert de meeste aandoeningen bij Belladonna. Bij hydrocefale kinderen is waargenomen dat zij huilen tot zij iets te eten krijgen.

Resteloosheid tijdens de stoelgang is een ander kenmerk bij Belladonna kinderen. Wanneer kinderen ziek in bed liggen met stuwing van de hersenen, hebben ze een intens heet hoofd terwijl er kloppingen te zien zijn. De temporale slagaders en de halsslagaders pulseren, met groot geweld.

Tijdens koorts kunnen Belladonna kinderen zich ook gedragen als Chamomilla of Cina. Ze zijn wispelturig, kunnen er niet tegen dat er met een vriendelijke kalmerende stem tegen hen wordt gesproken, vliegen in een woedeaanval als hen goede raad wordt gegeven, klagen dat alles bitter smaakt, verlangen dingen die, wanneer ze worden aangeboden, worden geweigerd, en huilen bij de minste provocatie. Tenslotte moet Belladonna worden overwogen in gevallen van wormen bij kinderen.

Seksualiteit

De seksualiteit van Belladonna is gewoonlijk goed in balans, maar wanneer deze sfeer wordt aangetast kan het resultaat een enorme toename van begeerte zijn die leidt tot buitensporige praktijken zoals nymfomanie en frequente masturbatie. Deze verhoogde seksuele opwinding kan niet gemakkelijk bevredigd worden. Zo vinden we gevallen van Belladonna die schaamteloos zijn in hun seksuele gedrag en soms exhibitionisme beoefenen. De opwinding is zo groot dat een onderbroken coïtus een algemene ontregeling van het organisme kan veroorzaken die leidt tot hoofdpijn of zelfs koorts. Bij vrouwen kan de toename van het verlangen leiden tot een obsessie met het idee van een huwelijk.

Spraak

De spraak van Belladonna wordt gekenmerkt door een aantal moeilijkheden en belemmeringen. Er lijkt een zwakte van het spraakorgaan te zijn, die leidt tot stotteren als iemand die dronken is. De spraak kan verward, gehaast, onsamenhangend en zelfs onverstaanbaar zijn. Tijdelijke sprakeloosheid kan optreden, waarbij de patiënt geen geluid kan uitbrengen.

Causatieve factoren

De symptomatologie in dit middel kan worden veroorzaakt door een aantal verschillende factoren, waarvan de belangrijkste betrekking heeft op de bloedsomloop die, wanneer beïnvloed door een stressfactor, met name warmte of koude of opwinding, symptomen kan doen verschijnen. Onvervulde ambitie is een andere factor, wanneer iemand verwacht dat hij rijk of beroemd zal worden van een project en dit niet uitkomt. Verwondingen aan het hoofd, teleurgestelde liefde, tegenslagen in het geluk, verdriet, woede en angst zijn andere factoren waarmee rekening moet worden gehouden in een Belladonna-geval.

Algemene opmerkingen

De Belladonna-pathologie heeft de neiging tot het uiterste te worden doorgevoerd. Bijvoorbeeld, wanneer prikkelbaarheid optreedt, neigt het naar extreme prikkelbaarheid. Evenzo kan men de sterk verhoogde intensiteit van de lichamelijke klachten opmerken; bijvoorbeeld, de hoofdpijnen zijn zelden mild en zeurend maar hevig, kloppend en barstend, ja zij behoren tot de hevigste in al onze materia medica. Nogmaals, wanneer de koorts stijgt, stijgt zij snel en is zeer hoog.

Het schijnt dat de uiting van de symptomatologie door het organisme niet kan worden ingetoomd; zij breekt uit, woedt wild en gaat dan plotseling voorbij, de patiënt uitgeput achterlatend. Zoals gezegd kunnen de afzonderlijke crises plotseling optreden, maar de chronische aandoeningen hebben de neiging langzaam in hevigheid toe te nemen, waarbij de beschreven uitersten geleidelijk worden benaderd.

Zoals eerder gezegd, gaat het in de overgrote meerderheid van de Belladonna-gevallen om een overwegend lichamelijke pathologie. De pathologische processen van Belladonna hebben de neiging zich te concentreren op het vasculaire systeem. Blozen en vasculaire congestie zijn de kenmerken van dit middel, met verstopping van de bloedvaten en kloppende, pulserende pijnen. In acute omstandigheden kan de stuwing echt hevig zijn, met een intense hitte en een gevoel alsof het deel brandt. De patiënt is genoodzaakt koude kompressen te gebruiken, zelfs ijs, om verlichting te vinden. Deze hitte kan zo intens zijn dat men letterlijk stoom uit het kompres kan zien komen.

Bij chronische aandoeningen kunnen echter ook mildere toestanden worden gezien. Blozen in het gezicht is een bekend kenmerk van Belladonna, maar men kan ook blozen zien in andere gebieden, zoals de rug of de ledematen. Er kan bijvoorbeeld episodische congestie van de benen optreden, waarbij de voeten heet worden en enkele dagen onbedekt moeten blijven tot de congestie afneemt. Belladonna heeft ook een uitgesproken droogheid van de huid en van alle slijmvliezen, maar wanneer deze droogheid de mond betreft, is er over het algemeen weinig dorst.

Alles wat de bloedsomloop aanzienlijk verandert, kan de Belladonna-toestand uitlokken of verergeren. In het algemeen kunnen oververhitting en abrupte blootstelling aan koude de symptomen uitlokken of verergeren, niet alleen in de onmiddellijke zin maar ook chronisch. Men hoort vaak over chronische hoofdpijn of duizeligheid, enz. die begon nadat een patiënt zijn haar had gewassen en onmiddellijk de koude lucht in ging. Belladonna-patiënten kunnen zowel warmbloedig als kil zijn of gevoelig voor zowel warmte als koude. Zelden treft men bij de constitutionele Belladonna extreme kilte of warmbloedigheid aan.

Het consequente thema is dat abrupte temperatuursveranderingen symptomen uitlokken door de circulatie te veranderen. Belladonna kan nadelig worden beïnvloed door blootstelling aan de zon, tot oververhitting door in de zon te zitten. Het is merkwaardig dat zulke ogenschijnlijk vitale patiënten zo gemakkelijk ontregeld kunnen raken door zo’n lichte belasting als het binnengaan van de kou bij oververhitting. Het is alsof de intense energetische toestand van Belladonna slechts precair in evenwicht wordt gehouden, kwetsbaar voor het geringste beetje extra stimulatie.

Ook hormonale verstoringen kunnen deze veranderingen in de bloedsomloop teweegbrengen; bijgevolg treden veel van de klachten van Belladonna op rond de menstruatie: voor, tijdens of na. De symptomen kunnen ook volgen op een bevalling of hysterectomie.