Bandicoot Wat is een Bandicoot?

Foto: Bandicoot

Bandicoots zijn kleine, nachtactieve, omnivore, buideldierachtige zoogdieren. Zij hebben een lange puntige snuit, een gebocheld lichaam, met korte voorpoten en nek, grote achterpoten en een dunne, niet-prehensibele staart. Er zijn ongeveer 20 soorten bandicoots in Australië.

De drie belangrijkste soorten bandicoots in Australië zijn:

-Langneusbandicoot
-Noordelijke bruine bandicoot
Zuidelijke bruine bandicoot

De Engelse naam “bandicoot” is afgeleid van de Indische naam “pandi kokku” (varken-rat). Het is niet zeker hoe de associatie is overgegaan op een Australisch buideldier, maar ze lijken er wel enigszins op. Het eerste bekende gebruik van het woord om het Australische buideldier te beschrijven was door de ontdekkingsreiziger George Bass in 1799.

Wetenschappelijke naam: Peramelemorphia

Bandicoots – Beschrijving & Kenmerken Algemene beschrijving van Bandicoots

Photo: Bandicoot poserend

Uiterlijk, grootte & Gewicht

Bandicoots lijken qua uiterlijk ongeveer op ratten, maar hebben een langgerekte snuit met voorpoten die korter zijn dan hun achterpoten, en hebben langgerekte voeten zoals kangoeroes. Ze variëren in grootte van 28-81 cm en wegen tussen 0,2-1,6 kg. Dat is ruwweg de grootte van een rat tot een konijn. Mannetjes zijn veel groter dan vrouwtjes. Hun vachtkleuren zijn grijs, bruin, zwart en goudkleurig; meestal met een lichtere witte onderbuik. Hun vachtharen zijn kort en relatief stijf.

Tanden, mond & Geluiden

De meeste bandicootsoorten hebben een lange spitse snuit. Ze hebben kleine, scherpe tanden van relatief gelijke grootte, geschikt voor een insectenetend dieet.

Bandicoots zijn een van de meer vocale buideldieren. Ze hebben minstens vier verschillende geluiden.

– Bij ergernis maken ze een “whuff, whuff” geluid.
– Bij angst of pijn laten ze een luide kreet horen.
– Ze gebruiken een hoog geluid om elkaar te lokaliseren.
– Een snuivend geluid wordt gemaakt bij het zoeken naar voedsel. Gevolgd door een grommend geluid als het voedsel is gevonden.

Verplaatsing &Vervoering

Terwijl de Bandicoot met zijn grote achterpoten op een huppelend buideldier lijkt, beweegt hij zich eigenlijk met een langzame konijnensprong, waarbij de voor- en achterpoten afwisselend werken. Als ze zich snel voortbewegen, springen en galopperen ze. Zij kunnen ook verticaal springen tot op een hoogte van bijna 2 m wanneer zij worden achtervolgd of gealarmeerd. De enige keer dat een bandicoot op zijn twee achterpoten springt, met zijn lichaam bijna verticaal gehouden, is wanneer hij een houding aanneemt in een conflictsituatie.

Unieke aanpassingen

Bandicoots hebben verschillende aanpassingen die hen geschikt maken voor de barre en dorre Australische omgeving.

– Nachtelijk gedrag – Houdt hen uit de hete Australische zon.

– Naar achteren gerichte buidelopening – voorkomt dat er vuil in de buidel van het wijfje komt als ze graaft.

– Sterke graafklauwen – voor het uitgraven van ondergrondse prooien.

– Lange spitse neus – om de prooi op te snuiven.

– Lange spitse tanden – Hiermee kan hij zijn voedsel grijpen en doorbijten.

Typen Bandikoot

Langneusbandikoot

De langneusbandaap heeft een borstelige en ruwe grijsbruine pels, een puntige neus en puntige oren. Hij heeft een gebogen houding, een korte staart en zijn voorpoten hebben elk drie langnagelige tenen. Dit buideldier is ongeveer zo groot als een konijn, tussen 31-43 cm lang en weegt tot 1,5 kg.

De langneusbandicoot leeft in regenwouden, geulen en grasrijke bossen langs de oostkust van Australië van het Cape York Peninsula in Noord Queensland tot Victoria. (Rode gebied op kaart).

Northern Brown Bandicoot

De noordelijke bruine bandicoot heeft een dikke ruwe gespikkelde bruinzwarte pels, een puntige neus en kleine ronde oren. Hij is tussen 30-47 cm lang en weegt tot 2,0 kg.

De noordelijke bruine bandaap komt voor in de noordelijke delen van Australië en langs de oostkust tot in centraal New South Wales. (Paars gebied op de kaart).

Southern Brown Bandicoot

De zuidelijke bruine bandicoot heeft een donkergrijze geelbruine pels, een lange kegelvormige neus en kleine afgeronde oren. Hij heeft een gebogen houding, een korte staart en zijn voorpoten hebben elk drie langnagelige tenen. Ongeveer zo groot als een konijn is dit buideldier tussen 28-36 cm lang en weegt tot 1,5 kg.

De zuidelijke bruine komt alleen voor in kleine gebieden in Victoria en Zuid-Australië. (Groen gebied op de kaart).

Bandicoot – Habitat Waar leven Bandicoots?

Bandicoots zijn solitaire, territoriale dieren. Het leefgebied van een vrouwtje is ongeveer 1-4 ha, dat van een mannetje 18-40 ha. Ze markeren hun territorium met geur uit een klier achter hun oren en zullen hun territorium agressief verdedigen. Ze doen dit door op hun achterpoten te gaan staan en woest naar elkaars schouders en rug te klauwen tot één van hen zich verslagen terugtrekt. Bandicoots foerageren ’s nachts in open gebieden en rusten overdag in nesten.

Bandicoots bouwen hun nesten op de grond in dicht struikgewas. Ze bekleden hun nesten met droog gras en bladafval. Ze kunnen ook verlaten holen, tunnels en boomstammen gebruiken.

Bandicoot – Dieet Wat eet een Bandicoot?

Bandikoeten zijn omnivoren opportunistische eters die eten wat voor hen beschikbaar is. Ze foerageren ’s nachts en gebruiken hun gevoelige neus om voedsel op te snuiven. Wanneer bandicoots ondergronds voedsel ontdekken, graven ze een kegelvormig gat met hun sterke afgeplatte voorklauwen en bereiken ze hun maaltijd met hun lange snuiten. Tijdens het eten houden ze hun voedsel in hun voorpoten vast.

Bandicoots eten insecten, spinnen, kevers, regenwormen, duizendpoten, miljoenpoten, en insectenlarven. Ze eten ook wortels, zaden, gevallen fruit, plantenknollen en schimmels. Ze drinken door water op te likken zoals een kat. Sommige woestijnsoorten hebben heel weinig water nodig en halen al het vocht dat ze nodig hebben uit hun voedsel.

Bandicoot – Voortplanting &Levenscyclus Babybandicoots

Bandicoots zijn solitaire dieren. Ze komen alleen samen om te paren. Een vrouwtje kan elke 7 tot 8 weken een nieuw nest krijgen, maar heeft meestal 2 tot 3 nesten per jaar.

Bandicoots hebben de kortste draagtijd van alle buideldieren, die slechts 12 dagen duurt. Vrouwtjes kunnen tot vijf baby’s baren. De jongen worden klein en onderontwikkeld geboren en komen via een koord dat aan de baarmoeder van de moeder is bevestigd in haar buidel terecht. Eenmaal in haar buidel hecht elk jong zich vast aan een speen en blijft nog twee maanden in haar naar achteren gerichte buidel.

Jonge bandikoeten worden met ongeveer vier maanden zelfstandig en zijn met ongeveer vijf maanden geslachtsrijp.

Bandikoeten leven tussen de 2 en 5 jaar.

Bandikoet – Bedreigingen en Roofdieren Overleeft de Bandikoet?

Bandicoots vallen ten prooi aan vossen, dingo’s, grote vogels, verwilderde en huiskatten, en honden. Ze worden ook beïnvloed door de concurrentie met konijnen voor voedsel en nestplaatsen.

Klimaatverandering, bosbranden en verlies van habitat hebben ook een belangrijke invloed op hun achteruitgang.

Velen worden gedood door motorvoertuigen, en zelfs door vergiftiging met slakkenvoer.

Bandicoot – Instandhoudingsstatus Is de Bandicoot Bedreigd?

Bandikoots zijn beschermd in alle Australische staten. Van de 20 bandicootsoorten in Australië staan er 7 te boek als ernstig bedreigd of reeds uitgestorven.