Mijn laatste twee berichten gingen over twee legendarische rock & roll artiesten die beiden een band hadden, maar de bands hebben nooit echt een grote rol gespeeld. Het meeste dat Steve Miller’s band had aan erkenning was letterlijk de naam The Steve Miller Band. Maar ik dacht, ik gooi het deze week over een andere boeg en schrijf over een band met in totaal acht mensen. Al die acht mensen hadden zeer belangrijke en beroemde rollen. De band waar ik het over heb heet Fleetwood Mac, en is oorspronkelijk opgericht in Groot-Brittannië.

De leden waren Stevie Nicks (zang, 26 mei, 1948), Lindsay Buckingham (gitaar en zang, 3 oktober 1949), Mick Fleetwood (drums, 24 juni, 1947), Peter Green (gitaar en zang, 29 oktober, 1946), Danny Kirwan (gitaar en zang, 13 mei 1950 – 8 juni 2018), John McVie (bas, 26 november 1945), Christine McVie (keyboard en zang, 12 juli 1943), en Jeremy Spencer (gitaar, 4 juli 1948).

Fleetwood Mac staat vooral bekend om een constante wisseling in hun bezetting, want de meeste van deze artiesten speelden niet allemaal tegelijk. Ze zijn ook bekend om hun album uit 1977, Rumours, dat de meest onvergetelijke nummers van dat decennium bevat.

Het begin

Fleetwood Mac begon in het V.K. als een blues-rock band. De oorspronkelijke band werd opgericht in 1967 en bestond uit Peter Green, John McVie, Mick Fleetwood en Jeremy Spencer. Deze kleinere versie van Fleetwood Mac had enig succes met de nummers “Oh Well” en “Black Magic Woman”. Green vertrok in 1969, en toen werd Danny Kirwan in de band verwelkomd. Helaas werd hij in 1972 ontslagen, en kort daarna kwamen Christine McVie (John’s vrouw), en de Amerikaanse gitarist Bob Welch bij de band. Omdat Welch uit de V.S. kwam, stuurde hij de band naar L.A. om dichter bij hun platenlabel, Reprise, te zijn. Toen ze eenmaal verhuisd waren, verliet hij de band. Nu stond de deur open voor Lindsay Buckingham, en Fleetwood’s toenmalige romantische partner, Stevie Nicks. Er wordt gezegd dat het toelaten van Nicks en Buckingham tot de band hun slimste beslissing was, en dat ze hebben geholpen om het kenmerkende geluid van Fleetwood Mac te creëren.

Nu weet je wat ik bedoelde toen ik zei dat Fleetwood Mac een constante verandering in hun line-up had.

Uniek geluid

Elke grote band en/of muzikant heeft een bepaald “geluid” in hun muziek. Alleen al door de eerste paar seconden van een nummer te horen, kan men gemakkelijk weten van wie het nummer is als de band een duidelijk en uniek geluid heeft. Na verloop van tijd kreeg Fleetwood Mac een opmerkelijk “Californisch geluid”, dat zowel romantisch was als gevuld met rock en roll. Toen Steve Nicks in het midden van de jaren 70 bij de band kwam, had Fleetwood Mac meer een dromerig, mystiek geluid. Fleetwood Mac had echter ook een country-geïnspireerd geluid, maar dat was niet zo diepgaand. Wanneer Fleetwood Mac echter samenspeelde, was het geluid melodieus en magisch. Dit melodieuze geluid werd gecreëerd door Buckingham’s bluesy gitaar, John McVie’s ritmische bas, Fleetwood’s donderende drumwerk, en Christine McVie’s soepele keyboard dat altijd harmonieerde met Buckingham’s en Nick’s zang.

Fleetwood Mac’s carrière explodeert- Letterlijk en figuurlijk

In 1977 bracht Fleetwood Mac Rumours uit, wat hun beroemdste album zou worden. Enkele van de nummers op dit album zijn “Landslide”, “Dreams”, “Go Your Own Way”, en “The Chain”. Er was echter veel onrust tussen de bandleden in deze periode. Buckingham en Nicks konden niet met elkaar overweg, de McVies waren gescheiden, en Fleetwood en zijn vrouw gingen uit elkaar vanwege drugsgebruik. Deze onrust inspireerde sommige nummers op Rumours. Zo was “Don’t Stop” gericht aan Christine’s ex-man, John McVie, en “You Make Loving Fun” was geschreven voor haar nieuwe vriend.

The Latter Half of Fleetwood Mac

In 1979 besloten ze opnieuw te experimenteren met hun geluid met een album getiteld Tusk, maar het was niet zo’n succes als Rumours. In de jaren 1980, bleven ze relevant door het uitbrengen van “Little Lies”, “Big Love”, en mijn persoonlijke favoriet, “Gypsy”, die allemaal hits waren. De band werd opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame in 1998.

Hoewel er zo veel geschillen waren tussen de bandleden, kwamen ze samen voor een reünietour van 2014-2015. Het had iets magisch om die “California sound” nog één keer live te horen.