Hospitale behandeling

Hospitalisatie wordt aanbevolen voor anorexici met een van de volgende kenmerken:

  • gewicht van 40% of meer onder normaal; of gewichtsverlies over een periode van driemaanden van meer dan 30 pond

  • ernstig verstoord metabolisme

  • slechte eetbuien en purgeren

  • verschijnselen van psychose

  • ernstige depressie of risico op zelfmoord

  • gezin in crisis

De ziekenhuisverpleging is in de eerste plaats gericht op het verhelpen van problemen die zich voordoen als een onmiddellijke medische crisis, zoals ernstige ondervoeding, ernstige elektrolyten onbalans, onregelmatige hartslag, polsslag lager dan 45 slagen per minuut, of lage lichaamstemperatuur. In extreme gevallen kunnen gehospitaliseerde patiënten gedwongen worden gevoed via een slangetje in de neus (nasogastrische sonde) of door overvoeding (hyperalimentatietechnieken). De weerstand tegen de behandeling is vaak groot. Nadat de patiënt lichamelijk stabiel is, omvat de behandeling individuele en groepstherapie, alsmede het geven van nieuwe voeding en toezicht op de lichamelijke toestand van de patiënt. De behandeling duurt gewoonlijk twee tot vier maanden in het ziekenhuis.

Poliklinische behandeling

Anorectici die niet ernstig ondervoed zijn, kunnen worden behandeld met poliklinische psychotherapie en voedingsadviezen. De aanbevolen behandelingen zijn eerder ondersteunend dan inzichtgericht, en omvatten gedragsbehandelingen en individuele en/of groepstherapie. Gezinstherapie wordt vaak aanbevolen wanneer de eetstoornis van de patiënt nauw samenhangt met disfunctioneren van het gezin. Zelfhulpgroepen zijn vaak nuttig om anorectici te helpen sociale steun en aanmoediging te vinden. Psychotherapie met anorectici is een langzaam en moeilijk proces; ongeveer 50% van de patiënten blijft ernstige psychiatrische problemen houden nadat hun gewicht is gestabiliseerd.

Medicatie

Anorectici worden behandeld met een verscheidenheid aan medicatie om lichamelijke problemen aan te pakken die worden veroorzaakt door hun eetstoornis en om bijkomende psychiatrische problemen te behandelen, zoals depressie, angst en suïcidale gedachten. De gebruikte medicijnen zullen variëren afhankelijk van het individu, maar depressie komt vaak voor bij anorectici en wordt vaak behandeld met antidepressiva.

Prognose

Slechts ongeveer de helft van alle anorectici zal een goed, langdurig lichamelijk en sociaal herstel doormaken. Het sterftecijfer wordt geschat op 6-20%. De meest voorkomende doodsoorzaken in verband met anorexia zijn verhongering, elektrolyten onbalans, hartfalen, en zelfmoord. Andere langetermijncomplicaties voor de gezondheid komen vaak voor.

Preventie

Kort bij grote langetermijnveranderingen in de samenleving, is de beste strategie voor preventie van anorexia het cultiveren van een gezonde houding ten opzichte van voedsel, gewichtscontrole en schoonheid (of lichaamsbeeld) binnen gezinnen
Enkele specifieke manieren om de kans op het ontstaan van anorexia nervosa te verkleinen volgen hieronder:

  • Als u een ouder bent, obsedeer dan niet over uw eigen gewicht en uiterlijk waar uw kinderen bij zijn.

  • Plaag uw kinderen niet over hun lichaamsvormen en vergelijk ze niet met anderen.

  • Maak duidelijk dat u van uw kinderen houdt en ze accepteert zoals ze zijn.

  • Probeer waar mogelijk samen als gezin te eten.

  • Houd kinderen eraan dat de modellen die ze op televisie en in modebladen zien, extreme, en geen normale of gezonde lichamen hebben.

  • Zet uw kind niet op dieet, tenzij uw kinderarts dit adviseert.

  • Blokkeer uw kind van het bezoeken van pro-anorexia websites. Dit zijn sites waar mensen met anorexia advies geven over extreme afslanktechnieken en elkaars vertekende lichaamsbeeld steunen.

  • Als uw kind een wedstrijdsporter is, leer dan de coach en de houding van de coach ten opzichte van gewicht kennen.

  • Als u denkt dat uw kind een eetstoornis heeft, wacht dan niet om in te grijpen en professionele hulp in te roepen. Hoe eerder de stoornis wordt behandeld, hoe gemakkelijker deze te genezen is.

Key Terms

Amenorroe Afwezigheid van de menstruatie bij een vrouw die is begonnen met het krijgen van menstruaties.
Lichaamsdysmorfe stoornis Een psychiatrische stoornis die wordt gekenmerkt door preoccupatie met een ingebeeld lichamelijk gebrek.
Elektrolyt-ionen in het lichaam die deelnemen aan stofwisselingsreacties. De belangrijkste menselijke elektrolyten zijn natrium (Na+), kalium (K+), calcium (Ca 2+), magnesium (Mg2+), chloride (Cl-), fosfaat (HPO4 2-), bicarbonaat (HCO3-), en sulfaat (SO4 2-).
Hyperalimentatie Een methode om anorectici bij te voeden door via een katheter vloeibare voedingsstoffen en elektrolyten rechtstreeks in centrale aders toe te dienen.
Lanugo Een zachte, donzige lichaamsbeharing die zich ontwikkelt op de borst en armen van anorexische vrouwen.
Neurotransmitter Een van de groepen chemische stoffen die door een zenuwcel (neuron) worden afgescheiden om een chemische boodschap naar een andere zenuwcel over te brengen, vaak als een manier om een zenuwimpuls door te geven. Voorbeelden van neurotransmitters zijn acetylcholine, dopamine, serotonine en norepinefrine.
Purgeren Het gebruik van braken, diuretica of laxeermiddelen om de maag en darmen na een eetbui te reinigen.
Russell’s sign Geschaafde of rauwe plekken op de knokkels van de patiënt, veroorzaakt door zelf opgewekt braken.
Superior mesenteric artery syndrome Een aandoening waarbij iemand na de maaltijd braakt als gevolg van een verstopping van de bloedtoevoer naar de darm.

Voor uw informatie

Bronnen

Boeken

  • Carleton, Pamela en Deborah Ashin. Neem de eetstoornis van uw kind onder controle: De stap-voor-stap-gids van een arts voor het overwinnen van anorexia en boulimia. New York: Marlowe & Co., 2007.

  • Heaton, Jeanne A. and Claudia J. Strauss. Praten over eetstoornissen: Eenvoudige manieren om iemand te steunen die lijdt aan anorexia, boulimia, eetbuien of problemen met het lichaamsbeeld. New York, NY: New American Library, 2005.

  • Liu, Aimee. Aan het winnen: The Truth About Life After Eating Disorders. New York, NY: Warner Books, 2007.

  • Messinger, Lisa and Merle Goldberg. Mijn dunne excuus: begrijpen, herkennen en overwinnen van eetstoornissen. Garden City Park, NY: Square One Publishers, 2006.

Websites Organisaties
Anorexia nervosa