Volgens het Amerikaanse Census Bureau heeft ongeveer 7,5% van de kinderen in de schoolgaande leeftijd in de Verenigde Staten Attention Deficit Disorder (ADD) of Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD). Ongeveer de helft van de kinderen met ADHD ontwikkelt ook een “oppositionele gedragsstoornis of een gedragsstoornis die gepaard gaat met agressie”, volgens Dr. L. Eugene Arnold, emeritus hoogleraar psychiatrie en gedragsgezondheid aan het Nisonger Center van het Wexner Medisch Centrum van de Ohio State University. Arnold voegt eraan toe dat het het meest voorkomt bij de hyperactieve-impulsieve en gecombineerde typen van ADHD.

Er zijn drie typen ADHD: onoplettend type, dat een onvermogen om aandacht te besteden met zich meebrengt; hyperactief-impulsief type, waarbij de behoefte om vaak te bewegen en het hebben van problemen met het beheren van impulscontrole; en het gecombineerde of gecombineerde type, met inbegrip van het gevoel de behoefte om constant te bewegen naast het onvermogen om aandacht te besteden.

ODD wordt gediagnosticeerd wanneer er sprake is van een patroon van woede, uitbarstingen, prikkelbaarheid en tarting. Voorbeelden van dit soort gedrag zijn huilen, janken, iets gooien, iemand slaan, vloeken, stampen, of een huiswerkopdracht verscheuren. Arnold legt uit dat dit gedrag niet het gevolg is van moedwillig opstandig zijn, maar van een slechte controle over de emotionele regulatie. Ellen Braaten, directeur van het Learning and Emotional Assessment Program van het Massachusetts General Hospital legt verder uit dat kinderen met ADHD “meer dingen hebben om gefrustreerd over te zijn … en ze zijn meer geneigd om te handelen naar iets met onmiddellijkheid en een zekere mate van intensiteit op het moment dat de drang toeslaat.”

Net als bij andere vormen van ADHD, zoals vermeld in een studie gefinancierd door het National Institute of Mental Health, zijn de beste resultaten het resultaat van medicatie plus gedragstherapie. Gedragstherapie kan het gedrag, de zelfbeheersing en het gevoel van eigenwaarde van het kind verbeteren. Maar omdat sommige ADHD-medicijnen stimulerende middelen zijn, terwijl ze “vaak nuttig kunnen zijn bij het beheersen van impulsief gedrag… verhogen ze tegelijkertijd juist de prikkelbaarheid die tot agressie kan leiden”, aldus Braaten. Studies zijn aan de gang om de effectiviteit van niet-stimulerende medicijnen te beoordelen.

Een artikel in het Journal of Child and Adolescent Psychopharmacology stelt dat ADHD met impulsieve agressie een ernstig klinisch probleem en een probleem voor de volksgezondheid is, omdat het “sterk voorspellend is voor een zeer ongunstig ontwikkelingstraject dat wordt gekenmerkt door de mogelijkheid van persisterende ADHD, toenemende psychosociale belasting, accumulerende comorbiditeiten, ernstige levenslange functionele tekorten op een breed scala van domeinen, delinquentie/criminaliteit en antisociaal gedrag op volwassen leeftijd.”

Onderzoek is van cruciaal belang om deze risico’s te helpen verminderen en de kwaliteit van leven te verbeteren voor kinderen met de diagnose ADHD met agressie, en hun dierbaren. Meridien Research heeft studies die nu worden ingeschreven. Voor meer informatie of om te zien of u of iemand die u kent in aanmerking komt voor deelname, neem dan vandaag nog contact met ons op via 888-777-8839 of bezoek onze individuele studiepagina’s.