Foto door Jim Hancock
Probeer je eens een leven zonder aanraking voor te stellen. Geen knuffels of kussen (of seks), maar ook geen handen wrijven met de caissière als je je broodje afrekent, geen handen schudden tijdens zakelijke bijeenkomsten, geen schouderwrijven met vreemden in een overvolle MARTA-trein. In haar nieuwe boek, Close Enough to Touch, overweegt Metro Atlanta romanschrijfster Colleen Oakley de praktische en emotionele gevolgen van zo’n leven. Wij spraken onlangs met Oakley over haar inspiratie voor het boek.
Dit verhaal draait rond een vrouw, Jubilee Jenkins, met een uiterst ongebruikelijke medische voorwaarde-zij is allergisch voor menselijke aanraking. Was het gebaseerd op een echte aandoening?
Voordat ik romanschrijver werd, was ik een gezondheidsjournalist, en ik heb een paar artikelen over allergieën geschreven. Ik wist dat allergieën – voedselallergieën, milieu-allergieën – exponentieel toenemen. Tegenwoordig kent iedereen wel iemand die een of andere ernstige allergie heeft. Voor mij waren het mijn neefje en nichtje, die allebei zeer ernstige, levensbedreigende voedselallergieën hebben.
Ik wist dat ik allergieën in het boek wilde verwerken, maar – natuurlijk, als fictieschrijver – moest ik een stapje verder gaan. Dus begon ik onderzoek te doen naar bizarre allergieën, en er zijn een paar gekke allergieën. Ik las over een vrouw die zwanger werd en een allergie voor water ontwikkelde. Ze kon zelfs niet douchen omdat haar huid dan zou opzwellen met netelroos. Ik heb een vrouw gevonden die allergisch is voor technologie. Het klinkt vreemd, maar ze kan niet in de buurt van computers zijn – ze kan er zelfs geen in haar huis hebben – en ze kan geen mobiele telefoon gebruiken omdat ze allergisch is voor de radiogolven die die uitzenden. En er zijn mensen die allergisch zijn voor de zon en de hele tijd binnen moeten blijven.
Ik was al dit onderzoek aan het doen, en ik kreeg een gedachte: Wat als je allergisch bent voor andere mensen? Ik heb een heleboel allergologen om hulp gevraagd om een theoretische genetische reden te bedenken waarom zij deze aandoening zou hebben en om de wetenschap erachter te bedenken.
Alergisch zijn voor mensen klinkt op het eerste gezicht misschien een beetje gek, maar het is duidelijk dat het een diepe emotionele indruk op dit personage heeft gemaakt.
Toen ik begon na te denken over hoe het zou zijn als je mensen echt niet zou kunnen aanraken, realiseerde ik me hoe moeilijk dat zou zijn. Ten eerste, als je bedenkt hoeveel mensen je elke dag aanraakt, vaak zonder er bij na te denken. Het boek is ook een liefdesverhaal, en het was een uitdaging om te bedenken hoe je verliefd op iemand zou kunnen worden zonder ze fysiek aan te kunnen raken.
Het boek gaat ook in op hoe Jubilee’s aandoening haar als kind beïnvloedt.
Zelf moeder zijnde, het idee dat je je kinderen niet kunt aanraken – terwijl aanraking de manier is waarop je een band met ze opbouwt en je liefde toont – deed me nadenken over hoe dat van invloed zou zijn op de manier waarop je kinderen zouden worden. En de manier waarop het de relatie van een moeder met haar kind zou beïnvloeden.
Jouw laatste boek, Before I Go, had ook een medische achtergrond – de hoofdpersoon had te maken met uitgezaaide kanker. Is dit een thema dat je bewust hebt gekozen?
Ik denk dat ik, door mijn achtergrond als gezondheids- en medisch journalist, een van die mensen ben die zich graag verdiepen in studies en leren over aandoeningen en hoe artsen en patiënten met deze problemen omgaan. Het komt op een natuurlijke manier in mijn boeken terecht. Ik ga er niet naar op zoek, maar dat zijn gewoon de ideeën waartoe ik me aangetrokken voel.
Hoe denkt u dat mensen die andere soorten levensbedreigende allergieën hebben, het boek zullen zien?
Ik hoop dat ze het zullen lezen en er iets bekends in zullen vinden en zich er op een bepaalde manier toe zullen verhouden. Het kijken naar mijn zus met haar twee kinderen gaf me een andere kijk op allergieën. De last van de verantwoordelijkheid als ouder is al erg hoog, maar wanneer je kinderen voedselallergieën hebben, is het een constant 24/7 niveau van waakzaamheid. Het is al angstaanjagend om je kinderen de wereld in te laten gaan, maar te weten dat zoiets kleins als een pinda of een ei hun leven kan beëindigen, en dat jij daar de enige verantwoordelijke voor bent, is echt zwaar. Ik zorgde ervoor dat mijn zus elke scène las. Hoewel de aandoening die Jubilee heeft niet echt is, wilde ik dat het zo levensecht mogelijk zou zijn.
Foxtale Book Shoppe houdt een lanceringsfeestje voor Oakley’s boek op 7 maart in Room & Board Furniture, van 18.30 tot 20.30 uur.
Ze zal ook lezen en signeren op 13 maart in de Decatur Library van 19.15 tot 21.00 uur en op 29 april in Foxtale Book Shoppe om 14.00 uur.
Geef een antwoord