Bij kinderen met aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) komt impulsiviteit op veel verschillende manieren tot uiting.

“Kinderen kunnen impulsief de straat op rennen. Ze kunnen een andere leerling in de rij op school slaan. Ze kunnen op het dak klimmen en eraf springen, in de hoop te vliegen als Superman,” zegt Terry Matlen, ACSW, een psychotherapeut en auteur van Survival Tips for Women with AD/HD.

En ze kunnen driftbuien hebben. Er zijn vele redenen waarom kinderen met ADHD woedeaanvallen hebben. Bijvoorbeeld, “voor veel kinderen met ADHD is er geen intern begrip van ‘later’. Het is nu of nu,” zei Matlen. Ze hebben het moeilijk om hun wensen en behoeften opzij te zetten. Omdat ze kinderen zijn, moeten ze ook nog leren hoe ze zichzelf kunnen kalmeren of hun behoeften en emoties op de juiste manier kunnen uiten, zei ze.

“Een kleine teleurstelling wordt het einde van de wereld en niets lijkt het kind te stoppen van, wat lijkt op, obsessief bezig zijn met hun intense behoeften van dat moment.”

Ze kunnen zich ook overweldigd voelen door externe gebeurtenissen, zoals “te veel lawaai of opwinding op een feestje… Gecombineerd maken deze symptomen het erg moeilijk om kalm te blijven wanneer ze onder stress staan of wanneer ze zich angstig of angstig voelen.”

Wanneer je kind een driftbui heeft, vooral in het openbaar, kan het moeilijk zijn om te weten hoe te reageren. Sommige ouders vallen van het ene uiterste in het andere, van het sussen van hun kind en toegeven tot straffen en boos worden, volgens Matlen.

Maar hoewel het misschien onmogelijk lijkt, kunt u de hobbelige weg van driftbuien navigeren. Hier zijn deskundige strategieën om driftbuien te voorkomen of ze te temmen als ze beginnen.

1. Bepaal de bron.

Psychotherapeute Stephanie Sarkis, Ph.D, stelde voor om te kijken “naar wat het gedrag van je kind zou kunnen triggeren.” Als je de bron van het gedrag kunt vinden, zei ze, kun je stappen zetten om het te veranderen.

Weten wat je kind triggert, zei Matlen, kan je helpen hun driftbui zo vroeg mogelijk onschadelijk te maken. Heeft je kind bijvoorbeeld honger? Heeft het slaapgebrek? Heeft hij of zij last van heftige emoties? Zodra u het onderliggende probleem vaststelt, probeert u het op te lossen, zei ze.

Dit is ook een goed hulpmiddel om driftbuien te voorkomen. Bijvoorbeeld, als je kind niet kan omgaan met de overstimulerende omgeving van een lokale kermis, gewoon niet nemen hen, Matlen said.

2. Leg consequenties van tevoren.

Voordat een driftbui ooit begint, stelde Matlen voor om met je kind te praten over de negatieve gevolgen van slecht gedrag. Ze gaf dit voorbeeld: “Als je schreeuwt en huilt als ik de tv uitzet, kun je later vandaag niet meer kijken.”

Matlen koos voor deze aanpak toen haar dochter 5 jaar oud was. Ze had de neiging driftbuien te krijgen als ze in de winkel geen nieuw speelgoed kreeg. “Voor ons volgende uitstapje vertelde ik haar dat als ze een woedeaanval kreeg, ik haar gewoon zou oppakken en mee naar huis zou nemen. Geen speelgoed en geen bezoekjes meer aan de winkel voor een hele lange tijd.”

Haar dochter had nog steeds een inzinking. Maar in plaats van woedend of gefrustreerd te worden, pakte Matlen haar dochter op en nam haar mee naar de auto. Ze reed naar huis zonder een woord te zeggen. En het gebeurde nooit meer.

“Dit werkt natuurlijk niet voor alle kinderen, maar het is een voorbeeld van vooruit plannen en een uitkomst hebben die iedereen begrijpt.”

3. Praat met je kind, en moedig het aan om terug te praten.

Praat rustig en kalm met je kind, en erken hun gevoelens, zei Matlen. Door dit te doen, voelt je kind zich gehoord, zei Sarkis.

Voorbeeld, volgens Matlen, zou je kunnen zeggen: “Ik weet dat je boos bent dat ik dat speelgoed vandaag niet voor je koop. Het voelt frustrerend en het geeft je het gevoel dat je van binnen ontploft, nietwaar?”

Moedig je kind vervolgens aan om ook zijn emoties te uiten: “

4. Leid je kind af.

Voor jongere kinderen kan afleiding werken, zei Matlen. “Praat over iets heel anders, zoals hoe opgewonden je bent om de tv-show te kijken die je hebt gepland, wanneer jullie allemaal thuiskomen.”

5. Geef ze een time-out.

“Soms lijkt echter niets te werken, en stopt een kind niet, wat je ook probeert,” zei Matlen. Als dat gebeurt, leg dan rustig uit dat ze naar hun kamer moeten gaan. Ze mogen naar buiten komen als ze gekalmeerd zijn. Dit is een krachtige manier om zelfkalmerende gedragingen aan te leren, zei ze. Daarom is het belangrijk om voorwerpen te bewaren die gezond gedrag bevorderen, zoals een teddybeer of friemelspeelgoed, voegde ze eraan toe.

6. Negeer de driftbui.

“Soms is de beste reactie op een driftbui geen reactie,” zei Sarkis, auteur van verschillende boeken over ADHD, waaronder Making the Grade with ADD: A Student’s Guide to Succeeding in College with Attention Deficit Disorder. Dat komt omdat “zelfs negatieve aandacht aandacht is, en het geeft een ‘beloning’ voor het gedrag.” Dus je kind geen “publiek” geven kan helpen om de lengte van de driftbui te verminderen.

Als je kind een driftbui heeft in het midden van de winkel – en het is niet druk – laat ze de driftbui hebben, zei Sarkis. “Je krijgt misschien blikken van anderen. Dat is niet erg. Vergeet niet dat geen aandacht besteden aan het gedrag helpt het te doven.”

7. Geef ze herinneringen.

Volgens beide deskundigen hebben kinderen met ADHD het moeilijk met overgangen. Ze kunnen een inzinking krijgen wanneer het tijd is om de speeltuin te verlaten of te stoppen met het spelen van hun videogame om te gaan eten, zei Matlen. “Dingen die plezierig zijn, zijn moeilijk te stoppen, vooral als de overgang naar een activiteit is die ze misschien niet leuk vinden.”

Dit is wanneer herinneringen de sleutel zijn. Herinner je kind er bijvoorbeeld om de 30, 15, 10 en 5 minuten aan dat het eten klaar is, aldus Matlen. Stel ook passende consequenties vast als je kind zich daar niet aan houdt, zoals geen videogames spelen na het eten, of de volgende keer 15 minuten spelen in plaats van 30 minuten, zei ze. (Of verbied videogames voor het eten helemaal, zei ze.)

Matlen gaf dit voorbeeld van wat je tegen je kind moet zeggen: “Ik weet dat het moeilijk voor je is om te stoppen met je PlayStation als het tijd is voor het avondeten. Ik zal je geheugensteuntjes geven, zodat je je kunt ontspannen. Een driftbui is echter onaanvaardbaar, dus als dat gebeurt, zul je (vul maar in).”

8. Prijs je kind als het zelfbeheersing toont.

“Ouders moeten hun kinderen er veel meer op betrappen dat ze goed zijn dan dat ze ze betrappen dat ze ‘slecht’ zijn,” zei Sarkis. “Kinderen met ADHD reageren goed op positieve bekrachtiging.” Plus, “waar je je op concentreert, groeit”, voegde ze eraan toe.

Volgens Matlen, in plaats van te zeggen: “Je bent zo’n goede jongen voor het niet hebben van een inzinking toen ik nee zei tegen ijs,” zou een betere reactie zijn: “Je moet echt trots op jezelf zijn geweest dat je geen woedeaanval had toen je zag dat we geen koekjes meer hadden – goed gedaan!”

9. Vermijd lijfstraffen.

“Het is een normale reactie om boos te worden als een ouder ziet dat zijn of haar kind plat op de grond ligt te zwaaien, te schoppen en te schreeuwen,” zei Matlen. Je kunt je kind vastpakken of zelfs slaan. Maar dit wakkert de negatieve situatie en ieders emoties alleen maar aan, zegt ze. “Lijfstraffen kunnen het gedrag tijdelijk ontmoedigen – maar meestal escaleren ze het negatieve gedrag alleen maar – maar ze zetten ook de toon dat het oké is om mensen te slaan als je boos bent. Ook moet een kind “zichzelf onder controle krijgen.”

Omgaan met driftbuien is moeilijk. Maar door vooruit te plannen, kalm te blijven en specifieke strategieën toe te passen, kun je ze onschadelijk maken. En als de driftbui niet stopt, probeer hem dan uit te zitten.