All Resources

SUMMARY: Discriminatie is wanneer een persoon oneerlijk wordt behandeld in vergelijking met anderen. De Verenigde Staten hebben wetten die vele vormen van discriminatie verbieden, waaronder discriminatie van mensen met een handicap. In dit artikel wordt uitgelegd waarom deze wetten belangrijk zijn. Het geeft ook een overzicht van een paar van deze wetten.

Gehandicaptengerelateerde non-discriminatiewetten hebben betrekking op hoe onze samenleving denkt over handicaps en hoe onze fysieke omgeving toegankelijker kan worden gemaakt. Zonder deze wetten zouden veel mensen met een handicap beperkte mogelijkheden hebben om op de werkplek te worden opgenomen en in hun gemeenschap te participeren. In veel gevallen zouden zij zelfs worden uitgesloten.

Deze wetten stellen mensen met een handicap in staat om voor hun rechten te vechten in een juridische context. Zonder deze wetten, bijvoorbeeld, als een werkgever erachter kwam dat je een handicap had, konden ze je ontslaan. Of, als andere mensen zich “ongemakkelijk” voelden toen je een restaurant binnenkwam, zou je kunnen worden verteld om te vertrekken of geweigerd service.

Rehabilitation Act

Gelijk met de algemene burgerrechtenbeweging in de jaren 1900, begonnen mensen met een handicap zich te organiseren en te pleiten voor hun rechten. De eerste wet op de burgerrechten in verband met handicaps in de Verenigde Staten maakte deel uit van de Rehabilitation Act, die in 1973 werd aangenomen. Hoewel de Rehabilitation Act uit vele delen bestaat, is het belangrijk op te merken dat Sectie 504 van de Rehabilitation Act hielp om de manier waarop onze maatschappij handicaps ziet, te veranderen. Deze verandering veranderde veel van de discriminatie die mensen met een handicap ondervonden op plaatsen zoals openbare scholen – en andere organisaties die federale fondsen ontvangen – in burgerrechtenkwesties. De wet maakte gehandicapten ook tot een legitieme minderheid.

Sectie 504 van de Rehabilitation Act bestrijkt slechts enkele gevallen van discriminatie. Het leidde tot de Wet voor Amerikanen met een Handicap, ook bekend als de ADA.

Amerikanen met een Handicap (ADA)

De ADA werd in 1990 aangenomen. Dit stuk burgerrechtenwetgeving bestrijkt veel gebieden van het leven voor mensen met een handicap. Zij is van toepassing op de werkgelegenheid en op de deelneming aan het staats- en gemeentebestuur. Zij is ook van toepassing op de deelname aan het gemeenschapsleven. Kortom, het helpt ervoor te zorgen dat mensen met een handicap niet worden gediscrimineerd op alle gebieden van het openbare leven.

De ADA werd in eerste instantie opgesteld door de National Council on Disability. Twee mensen introduceerden de ADA in het Congres. Dat waren senator Lowell Weicker (R-CT) en vertegenwoordiger Tony Coelho (D-CA). Na twee jaar van pleiten en onderhandelen keurde het Congres in 1990 de ADA goed met steun van zowel de Democratische als de Republikeinse partij. De ADA werd door president George H.W. Bush in wet omgezet.

De ADA is een op klachten gebaseerde wet. Dit betekent dat de enige keer dat een wetshandhavingsinstantie (d.w.z. het ministerie van Justitie, de Equal Opportunity Employment Commission of het Office of Civil Rights) discriminatie van mensen met een handicap onderzoekt, is wanneer die instantie een klacht ontvangt.

Americans with Disabilities Act Amendments Act (ADAAA)

Acht jaar nadat de ADA in wet werd ondertekend, besloot het Congres dat de wet niet voldeed aan zijn potentieel om discriminatie van mensen met een handicap te voorkomen. Als gevolg daarvan nam het Congres de ADA Amendments Act aan om een aantal basisrechten van mensen met een handicap te verduidelijken. De ADAAA werd in 2008 ondertekend door president George W. Bush.

Voordat de ADAAA werd aangenomen, werden de voordelen van de ADA voor mensen met een handicap ondermijnd door verschillende rechterlijke uitspraken. Bijvoorbeeld, in het geval van Titel I-regelingen, die betrekking hebben op werkgelegenheid, als een zaak voor de rechter kwam, werd de persoon met een handicap vaak ofwel niet voldoende gehandicapt bevonden om te worden gedekt, of te gehandicapt bevonden om in aanmerking te komen voor de baan in kwestie. In wezen heeft de ADAAA de ADA teruggebracht naar zijn oorspronkelijke bedoeling om discriminatie van mensen met een handicap te voorkomen.

De impact van de wet

Deze wetten hebben een enorme impact gehad op het leven van veel mensen met een handicap. Wanneer zij discriminatie ervaren, kunnen gehandicapten nu een aanklacht indienen tegen organisaties, regeringen of particuliere instanties. En onze samenleving is zich er meer van bewust geworden dat mensen niet oneerlijk mogen worden behandeld. Toch gaat discriminatie nog steeds door. Uit onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat werknemers met een handicap vaker op een beginnerspositie beginnen en vaker op een lager betaalde positie blijven – en minder kansen hebben om carrière te maken. Gehandicapten hebben ook minder gunstige attitudes en ervaringen op het werk, waaronder een minder rechtvaardige houding, minder steun van de organisatie en minder geschiktheid voor het werk en de collega’s. Ze melden ook minder goede relaties met managers, minder empowerment, en minder betrokkenheid.

Hoewel veel mensen hebben geleerd dat een diverse gemeenschap en werkplek een goede zaak is, zijn anderen nog aan het leren.

Meer informatie

Wilt u meer weten over het belang van Sectie 504 of over hoe het leidde tot de passage van de ADA en vervolgens de ADAAA? Lees A Movement Perspective, door Arlene Mayerson, op de DREDF website. (DREDF, oftewel het Disability Rights Education & Defense Fund, was in de jaren zeventig betrokken bij het aannemen van deze wet. DREDF blijft zich inzetten om het leven van gehandicapten te verbeteren.)

U kunt ook actuele gegevens over werkgelegenheidsstatistieken bekijken van het Office of Disability and Policy van het Amerikaanse ministerie van Arbeid.

In the End

In de afgelopen halve eeuw hebben de Verenigde Staten enorme veranderingen doorgevoerd in de wetten rond handicaps. Deze wetten hebben veranderingen teweeggebracht in de opvattingen van onze samenleving over invaliditeit en in onze fysieke omgeving. Zij hebben ook het leven van veel mensen verbeterd. Helaas zijn deze wetten er nog niet in geslaagd mensen met een handicap volledige burgerrechten te geven.

Mayerson, A. (1992). De geschiedenis van de Wet voor Gehandicapten van de Amerikanen: A movement perspective. Disability Rights Education & Defense Fund.

Disability Rights Education & Defense Fund. (1992). De geschiedenis van de Wet voor Gehandicapten van de Amerikanen: A movement perspective.

Schur, L., Kruse, D., & Blanck, P. (2005). Bedrijfscultuur en de tewerkstelling van personen met een handicap. Behavioral Sciences & the Law, 23(1), 3-20; Yin, M., Shaewitz, D., & Megra, M. (2014). Een ongelijk speelveld: Het gebrek aan gelijke beloning voor mensen met een handicap. American Institute for Research.

Nishii, L., & Bruyère, S. M. (2014). Binnen de werkplaats: Case studies van factoren die de betrokkenheid van mensen met een handicap beïnvloeden. DigitalCommons@ILR.