7 minder bekende Cyberpunk-romans om je voor te bereiden op onze verschrikkelijke toekomst

Je hebt je spiegeljassen en je vingerloze handschoenen, maar je hebt je al een weg gebaand door Neuromancer en Snow Crash en alle andere boeken van blanke mannen over elektronisch versterkte afvalligen op het World Wide Web (of wat ze ook hebben in plaats van het Word Wide Web in de cyber-retro-toekomst). Als je nog niet genoeg hebt van de door kapitalisme geteisterde technodystopische hellevuren uit die boeken, plus, je weet wel, het leven in een door kapitalisme geteisterde technodystopische hel, probeer dan eens verder te gaan met een aantal van deze minder bekende cyberpunkromans.

Misha, Red Spider White Web

Misha’s personages leven in de marge van haar gewelddadige, vervuilde techno-dystopia. Haar hoofdpersonage, Kumo, is een worstelende artiest, financieel kwetsbaar maar diep principieel – de vijand hier is niet enkel de bedrijfsbelangen, zoals in de meeste cyberpunk, maar artistieke uitverkoop. Oh, en er is ook een sekte en een seriemoordenaar!

James Tiptree, Jr., The Girl Who Was Plugged In

Het klinkt als een Black Mirror aflevering: een tiener komt bij na een zelfmoordpoging om te ontdekken dat ze niet alleen nog leeft, maar dat ze cybernetische implantaten heeft gekregen waarmee ze op afstand een hersenloze, mooie kloon kan besturen. Wanneer de kloon een beroemdheid wordt, vragen we ons af: waarom is dit nog geen Black Mirror-aflevering geweest?

Madeline Ashby, Company Town

Het stadsgrote booreiland waar Company Town zich afspeelt, is een cyberpunkomgeving – er is nanotech, er zijn robots, er zijn cybernetische implantaten. Maar Hwa, het hoofdpersonage, is geen cyberpunk held: zij is eigenlijk de laatste volledig-organische persoon op het booreiland, die alle augmentaties heeft geweigerd. Dus wanneer iemand mensen begint te vermoorden (en het op Hwa gemunt heeft), heeft zij alleen haar eigen vechtkunsten en natuurlijke taaiheid om haar te beschermen.

Wilhelmina Baird, Crashcourse

Een dief, een artiest en een sekswerker geven zich op om te acteren in een “cybercinema”-film waarin het publiek de emoties van de personages op het scherm kan voelen. Het is een beetje queer, een beetje (oké, heel veel) antikapitalistisch, en een beetje metafictioneel – zijn de intriges en avonturen waarin het trio verwikkeld raakt slechts een deel van het plot van de film?

Raphael Carter, The Fortunate Fall

De mysterieuze Raphael Carter schreef alleen deze ene roman, die Bogi Takács op Tor.com beschreef als “een boek waarin queer post-Sovjetvrouwen proberen te emigreren naar een Wakanda dat voelende bitcoin ontwikkelt. Voor de liefde.” Moet je echt meer horen? Oké, er is ook een enorme Russische samenzwering en echo’s van reality-tv (het hoofdpersonage heeft een camera in haar hoofd geïmplanteerd zodat een publiek op haar sensorium kan afstemmen).

Lisa Mason, Arachne

Na de Big One is San Francisco een eiland, maar het is nog steeds een zetel van technologische innovatie – in dit geval gedachtekoppelingen die transacties mogelijk maken met de snelheid van het denken. Carly, een stoere jonge advocate, komt in een neerwaartse spiraal terecht wanneer haar telelink crasht en ze ontdekt dat ze het doelwit is van kunstmatige intelligenties die het menselijke (sub)bewustzijn proberen te stelen.

Cindy Pon, Want

In een Taipei in de nabije toekomst kunnen rijke mensen zich speciale pakken veroorloven om zich te beschermen tegen de dodelijke vervuiling en ziekte die de onderklasse teistert. Jason Zhou is vastbesloten om de corrupte CEO van de Jin Corporation, die de pakken produceert, te ontmaskeren en te vernietigen – maar in een poging om in de wereld van de rijken te infiltreren, wordt hij verliefd op de dochter van de CEO. Deze is YA, maar als een week kijken naar Greta Thunberg ons iets heeft geleerd, is het dat jonge volwassenen een betere kijk hebben op onze dreigende dystopie dan ieder van ons.