In de huidige cultuur van massaal geweld zoals ervaren in de VS en over de hele wereld – meer specifiek in de nasleep van de Parkland schietpartij – zijn vragen gerezen over het denk- en redeneervermogen, temperament, stressmanagement en zelfs fysieke moed van agenten die reageren op inherent gevaarlijke terroristische aanslagen of massale schietpartijen.
Hoe vormen en verfijnen leidinggevenden in de rechtshandhaving deze noodzakelijke mentale attributen voor reagerende agenten? Bovendien, hoe identificeren supervisors en politietrainers deze eigenschappen in kandidaten voor SWAT-teams?
Hieronder volgen vier aangeboren kwaliteiten of potentieel te ontwikkelen eigenschappen die het Richland County Sheriff’s Department (RCSD) elite Special Response Team (SRT) zoekt in zijn nieuwe teamleden.
1. Een de-escalatie mentaliteit
“Response begint voor ons met een mentaliteit van de-escalatie – van het verspreiden van de dreiging – in elke situatie in tegenstelling tot een krachtige hamer standaard,” zei Richland County Sheriff’s Department Deputy Chief Chris Cowan, die de leiding heeft over de afdeling Special Teams van de afdeling, waarvan het elite Special Response Team (SRT) een element is. “We willen dat onze SRT-operators de mentaliteit hebben van een bewaker in plaats van een strijder. We willen het leven, ook dat van de verdachte, in elke situatie behouden. Dit is waar we naar zoeken bij de aanwerving, het opleidingsproces en daarna. Het is echt een cultureel ding.”
Volgens Cowan vereist het redden van levens in tegenstelling tot het nemen van levens in elke situatie van leven of dood een veel dieper niveau van denken, onbaatzuchtigheid en zelfs fysieke conditionering.
“De oude mentaliteit van SWAT was dat de teams werden bemand door atypische mensen die grotendeels werden gedreven door de mogelijkheid van directe actie. Dat is veranderd. Vandaag de dag gaat het allemaal om het redden van levens”, aldus luitenant Dominick Pagano, tactisch commandant van RCSD’s SRT.
2. Het vermogen om het lichaam te herprogrammeren
De SRT-kandidaat of -operator moet blijk geven van een totale toewijding om een teamspeler te zijn. Ten tweede moet hij of zij in staat zijn te denken en fysiek te functioneren in een trainingsomgeving die nauw aansluit bij wat er in de echte wereld gebeurt. Het nabootsen van die omgeving is de uitdaging voor RCSD.
“We weten dat wanneer je hartslag boven de 135 spm komt, je in een fysiologische zone komt waar tunnelvisie begint, de fijne en complexe motoriek begint af te nemen en er sprake is van auditieve uitsluiting,” zei Pagano. “Dat is de reden waarom strijders in een gevechtssituatie vaak melden dat ze ‘geschreeuwde’ commando’s niet horen, of niet weten hoeveel rondes er zijn afgevuurd, omdat de strijder in die fysiologische zone ze letterlijk niet kan horen.”
Pagano verwijst naar hoe het sympathische zenuwstelsel (SNS) reageert wanneer een persoon onder verschillende fysieke bedreigingen staat.
Volgens Pagano richt SRT-training zich op het oude militaire adagium – attention-to-detail – maar niet attention-to-detail zoals ervaren in de ontspannen sfeer van de hartslag in rust. Zowel Cowan als Pagano zijn op zoek naar operators – en op zoek naar het ontwikkelen van operators – die hun attention-to-detail meetbaar kunnen verbeteren terwijl ze functioneren in die SNS-zone wanneer de hartslag 135 bpm bereikt en overschrijdt.
Met andere woorden, de RCSD-operator moet op zoek gaan naar een sub-kalmte binnen de SNS-zone, en zijn of haar situationele bewustzijn uitbreiden buiten de smalle “tunnel” view. Hoe?
In tegenstelling tot de normale training op de schietbaan voor politieagenten, kunnen SRT-operators – net als andere SWAT-teamleden van andere wetshandhavingsinstanties – de opdracht krijgen om 100 yards te sprinten om de hartslag tot minstens 135 bpm te dwingen, en dan te schieten.
“We willen het lichaam en de geest herprogrammeren om beter te functioneren in omstandigheden van extreme stress,” zei Pagano. “We willen dat onze agenten leren hun ademhaling te vertragen, in te ademen door de mond en uit te ademen door de neus, en hun hoofd altijd op een draaibare positie te houden.” Pagano zegt dat dit geldt voor basispatrouilleagenten, maar nog meer voor SRT-operators.
Constante training in een SNS-prestatiezone helpt om de informatieoverbelasting te regelen en te beheren en de tunnelvisie te verbreden, niet anders dan de beginnende gevechtspiloot die zijn jet probeert te landen op een vliegdekschip. Voortdurende oefening conditioneert het lichaam en de geest.
“Als onze officieren zich eenmaal comfortabel beginnen te voelen in die zone, beginnen ze de hele omgeving in zich op te nemen. En ze leren en ontwikkelen het vermogen om dat in een paar seconden te doen. Het draait allemaal om tactisch bewustzijn,” zei Cowan.
Snelheid en aandacht voor details binnen de zone zijn de sleutel.
“Als we bijvoorbeeld een huis binnengaan en we hebben een slechterik die uit de slaapkamer stormt met een wapen gericht op onze agenten, hebben we dan een rechtvaardiging voor dodelijk geweld? Absoluut,” zei Cowan. “Maar wat zijn de andere componenten van die omgeving die ook moeten worden overwogen? Waar is ‘zij’ als er een zij is? Waar is het kind of zijn de kinderen? Wat is er aan de andere kant van die muur? Wat komt er door die zijdeur? Is er een raam?”
Wat nog meer? Het gaat niet alleen om schieten, fysieke training en kunnen functioneren in de SNS-zone.
Mentale flexibiliteit
“We evalueren mensen op basis van nederig dienstbetoon, voogdij, verlangen en communicatieve vaardigheden,” zei Cowan.
Zowel Cowan als Pagano zeggen dat ze veel meer onder de indruk zijn van de traagste SRT-kandidaat die weigert te stoppen, dan van de vraag of ze al dan niet een eerste PT-test hebben doorstaan.
“Als hij of zij tijdens de training niet afhaakt en door blijft gaan, zegt me dat als een operator down is, die officier er alles aan zal doen om die operator eruit te krijgen,” zei Pagano.
Natuurlijke angsten spelen ook een rol bij de SRT-evaluatie en -training van de RCSD: Alles van het bepalen of een potentiële operator angst heeft voor water, vuur, krappe ruimtes, of hoogtes; die zijn allemaal met elkaar verbonden bij het peilen van iemands fysieke moed.
In alle trainingsscenario’s worden verrassingssituaties gegooid. Net als in de echte wereld hebben niet alle trainingsscenario’s een mogelijke oplossing of een positieve uitkomst.
“We kunnen een man leren schieten en we kunnen zijn fysieke fitheid verbeteren om in SNS te kunnen opereren,” zei Cowan. “Maar we willen mensen die het mentale en emotionele welzijn hebben om hun zwakheden te herkennen; niet als een obstakel of een belemmering voor verbetering, maar iets dat hen drijft om uit te blinken.”
Een wil om hard te werken
Wanneer kandidaten tijdens het interview, assessment en selectiefase wordt gevraagd waarom ze fulltime SRT-operator willen worden, kunnen de antwoorden variëren van “Ik heb een militaire achtergrond” tot “Ik wil de beste zijn.”
Het betere antwoord, aldus Cowan, is: “Ik werk hard. Ik weet niet alles. Maar ik wil leren. We willen mensen die eerst ogen en oren gebruiken, dan hersenen en dan mond. We willen mensen die luisteren, denken en informatie verwerken, en als laatste handelen en spreken.”
Op de vraag of elke patrouille deputy het in zich heeft om SRT-operator te worden, zei Pagano: “Het potentieel kan er zijn, maar het hart moet er zijn. SRT-operator zijn is een enorme inzet in termen van uren en training en alle andere variabelen die met de missie te maken hebben.”
“Het vergt een uniek persoon om een school surveillant te zijn. Het vergt een uniek persoon om een onderzoeker te zijn die kindermisdrijven onderzoekt. Je moet een uniek persoon zijn om een SRT operator te zijn. We hebben ongeveer 967 mensen in dit departement, en wat de sheriff zo goed heeft gedaan is dat hij ze heeft geplaatst waar hun wensen liggen en wat hun doelen zijn. En nog belangrijker, hij heeft ze zo gepositioneerd dat ze de missie en de behoeften van het departement het beste dienen,” zei Cowan.
Creatieve trainingsscenario’s voor SRT-operators zijn gebaseerd op after-action rapporten, beoordelingen en evaluaties van beste praktijken en fouten die zijn gemaakt tijdens lopende SWAT-operaties en missies van terrorismebestrijdingseenheden wereldwijd.
Richland County Sheriff Leon Lott laat SRT-operators ook trainen met en leren van mensen buiten het departement. Er is getraind met andere SWAT-teams van de politie, maar ook met Special Forces-operators van het Amerikaanse leger en SEAL’s van de Amerikaanse marine.
Veel SRT-operators hebben militaire ervaring in het buitenland, zoals Pagano, die voordat hij bij de RCSD kwam, als parachutist infanterist bij de 82e Airborne Division van het Amerikaanse leger is ingezet. Cowan, die als uitwisselingsofficier heeft gewerkt met verschillende buitenlandse politie-afdelingen, is een voormalig officier van de Amerikaanse marine en afgestudeerd aan de Nationale Academie van de FBI.
“Al deze officieren brengen een geest van innovatie en gedrevenheid naar de cultuur van onze SRT, die eerlijk gezegd een positieve invloed heeft op elk ander element binnen het departement,” zei Lott die jaren geleden als sluipschutter diende in een van de eerste SWAT-teams van de RCSD.
“Deze SRT is echt een van de beste in het land,” zei Lott. “Dat is om verschillende redenen zo, en niet de minste daarvan is dat we beschikken over unieke ervaren en zeer capabele leiders. We hebben een cultuur van operationele creativiteit ontwikkeld. We hebben de oude krijgersmentaliteit vervangen door de geest en het hart van een beschermer. En geen enkele man of vrouw bij de SRT vindt zichzelf beter of superieur aan een ander: Ze zien zichzelf alleen als anders bekwaam.”
Geef een antwoord