Huislozen worden gedwongen om in de ruigte te slapen om geen afstand te hoeven doen van hun huisdieren, zo blijkt uit ons recente onderzoek.
We hebben een online enquête gehouden onder aanbieders van daklozenaccommodatie in het Verenigd Koninkrijk om erachter te komen of zij huisdieren toelaten in hun gebouwen. Hoewel 77% van de 117 deelnemende aanbieders huisdieren in huis wil nemen, laat slechts 37% dieren binnen toe.
Diegenen die huisdieren toelaten, vertelden ons dat dit zowel voor het welzijn van de dieren als voor de eigenaars was. Sommige aanbieders zeiden dat andere bewoners en personeel het prettig vinden om met huisdieren om te gaan, wat suggereert dat een huisdiervriendelijk beleid meer voordelen biedt.
Accommodatieaanbieders die huisdieren weigeren, doen dat om verschillende redenen, maar gezondheid en veiligheid is de meest genoemde reden. Alle eigenaren van gezelschapsdieren weten dat er een verhoogd risico op knoeien bestaat, vooral wanneer een dier jong is of aan een nieuwe omgeving moet wennen.
De huisdiervriendelijke diensten waren echter in staat om deze risico’s te beheren met contracten en beleid, zoals dat het de verantwoordelijkheid van de eigenaar is om voor het huisdier te zorgen, het uit te laten en het op te ruimen. Door een soortgelijk beleid te voeren, zouden andere aanbieders met succes huisdieren kunnen onderbrengen.
Hondenbezit werpt allerlei ethische vragen op, voor eigenaars, voor dierenartsen en voor de samenleving. Je zou kunnen argumenteren dat als iemand niet in staat is om voor zichzelf te zorgen, hij of zij geen huisdier zou mogen hebben. Maar dit gaat voorbij aan het feit dat eigenaren hun huisdier misschien al hadden voordat ze dakloos werden.
In het Verenigd Koninkrijk zijn ongeveer 320.000 mensen dakloos, wat neerkomt op 0,5% van de totale bevolking. Aangezien ongeveer 45% van de Britse huishoudens huisdierbezitters zijn, worden, wanneer mensen dakloos worden, ook hun huisdieren dakloos.
Critici van dakloos huisdierbezit negeren ook de positieve invloed van de band tussen mens en dier op dakloze mensen. Veel studies hebben het belang van huisdierbezit onderstreept, vooral voor mensen die geïsoleerd en sociaal uitgesloten zijn. Huisdieren, en vooral honden, zijn de primaire en vaak exclusieve bron van fysieke, psychologische en sociale steun voor daklozen.
Aangebleken is dat daklozen met huisdieren minder depressief en eenzaam zijn dan mensen zonder huisdieren, en in interviews worden huisdieren vaak omschreven als “familie”.
Na meer dan een decennium van bezuinigingen en de uitdagingen van COVID-19 en Brexit, zijn verdere beperkingen op overheidsdiensten waarschijnlijk. Maar het voorkomen dat één persoon een jaar dakloos blijft, bespaart naar schatting meer dan 9.000 pond aan overheidsuitgaven. Vroegtijdige interventie bij mensen die net dakloos zijn geworden of het risico lopen dakloos te worden, is daarom waarschijnlijk buitengewoon kosteneffectief.
Naast de financiële kosten zijn de menselijke kosten van dakloosheid duidelijk. De gemiddelde leeftijd bij overlijden voor daklozen is 45 jaar voor mannen en 43 jaar voor vrouwen, vergeleken met 76 en 81 jaar voor mannen en vrouwen in de algemene bevolking. Nadenken over huisdieren in deze bredere crisis lijkt misschien frivool, maar er zijn sterke aanwijzingen dat huisdieren een sociale spil zijn voor sommige van de meest uitgesloten leden van onze samenleving.
Veel respondenten, zowel in ons werk als in dat van anderen, melden dat ze liever in de rimboe zouden slapen dan afstand doen van hun huisdier. Maar als huisdiereigenaren weigeren afstand te doen van hun huisdier, worden ze door de lokale autoriteiten gecategoriseerd als “opzettelijk dakloos”, waardoor ze afzien van hun verantwoordelijkheid om hen te huisvesten. Het is dus belangrijk om meer huisvestingsaanbieders aan te moedigen huisdieren toe te laten.
Huisloosheid zal waarschijnlijk toenemen
De lockdown is voorbij en het Verenigd Koninkrijk zet zich nu schrap voor de economische gevolgen van de pandemie. De huisvestingssystemen komen steeds meer onder druk te staan en zonder ingrijpen van de overheid zal de dakloosheid waarschijnlijk toenemen. Het recente “Everyone In”-initiatief van de regering in reactie op COVID-19 heeft ongeveer 15.000 daklozen van de straat naar hotels en andere veilige ruimten gebracht, vaak met dramatische resultaten.
Ondanks de inspanningen van organisaties als de Big Issue om daklozen huisvesting te blijven bieden en verdere dakloosheid te voorkomen, blijven er grote uitdagingen bestaan, waaronder de toegang tot geestelijke gezondheidszorg en werkgelegenheidskansen. Naarmate bedrijven instorten en het aantal ontslagen toeneemt, en naarmate het tijdelijke verbod op uitzettingen wordt opgeheven, kan het aantal daklozen toenemen.
Een veilige slaapplaats is een fundamentele behoefte die voor iedereen beschikbaar moet zijn. Ook gezelschap is een basisbehoefte. (Velen van ons hebben tijdens een lockdown de stress ervaren van het gedwongen gescheiden zijn van onze familie en ons sociale netwerk). Ons werk toont aan dat, wanneer mensen al kwetsbaar en sociaal uitgesloten zijn, het samenhouden met hun familie een prioriteit moet zijn, zelfs als hun familieleden een vacht en een staart hebben.
Geef een antwoord