Zebra równinna

Informacje ogólne:

Gatunki zebry obejmują zebrę Grevy’ego (E. grevyi), zebrę równinną (E. quagga) i zebrę górską (Equus zebra). Grupy rodzinne mogą łączyć się z innymi stadami, tworząc ogromne grupy liczone w tysiącach sztuk. Więzi społeczne w dużych stadach pozwalają na większą ochronę; stada wyglądają bardziej zastraszająco niż pojedyncze osobniki. Lwy są głównym drapieżnikiem zebry, jednak najbardziej niszczycielskim wrogiem zebry jest człowiek. Najlepszą ochroną zebry jest ucieczka przed drapieżnikiem, z prędkością do 40 mil na godzinę. Będzie używać swoich kopyt, aby wyrwać się i jest w stanie kopać z ekspertem celności, gdy zagrożone. Ich głównymi drapieżnikami są lwy, gepardy i lamparty. Istnieje wiele teorii na temat tego, dlaczego zebry mają paski. Mogą one być wykorzystywane do kamuflażu jako ubarwienie zakłócające, ukrywające ich sylwetki wśród traw lub do identyfikacji. Wzory są jak odciski palców: żadne dwa nie są takie same. Paski mogą również utrzymać choroby przenoszące muchy z dala, ponieważ trudno jest im zobaczyć zebra.

Cechy fizyczne i cechy:

Zebry są gatunkiem konia i są zatem blisko spokrewnione z naszymi udomowionymi końmi. Charakteryzują się one charakterystycznym pasiaste wzory w kolorze czarnym i białym, a oni mają krótkie, sztywne grzywy. Zebry nizinne odróżniają się od innych gatunków szerokimi pasami, które rozciągają się wokół brzucha i w dół do kopyta. Dorosły samiec zebry, lub ogier, ma około pięciu stóp długości; samice, lub klacze, są nieco mniejsze. Przeciętna dorosła kobieta waży od 600 do 750 funtów.

Zebry mają ostre, wyspecjalizowane zęby sieczne, aby łatwo ciąć trawę, którą jedzą. Są nieparzystokopytne i chodzić na czubkach palców. Podobnie jak ich krewni, zebry nie są przeżuwaczami kopytnymi, więc muszą przyjmować dużo pokarmu, aby uzyskać odpowiednie składniki odżywcze w diecie. Zebry muszą pić codziennie, a zatem są one ograniczone do siedlisk, gdzie woda może być dostępna w ciągu pół dnia spacerem. Zebry są aktywne zarówno w dzień, jak i w nocy, a ich aktywność często zależy od odległości do źródła wody.

Sposób życia i rozmnażania:

Zebry żyją w grupach rodzinnych składających się z pięciu do 20 osobników, z jednym dorosłym samcem, kilkoma samicami i ich młodymi. Klacze tworzą grupy i łączą się z jednym ogierem, który chroni je przed prześladowaniami ze strony innych samców – co jest korzystne dla samic, ponieważ pozwala im spędzać więcej czasu na żerowaniu.

Młode samce (ogierki) i młode samice (klaczki) osiągają dojrzałość płciową w wieku około 16 do 22 miesięcy, ale samce nie zaczynają konkurować o samice, dopóki nie osiągną wieku około 4 lat.

Okres ciąży zebry wynosi około jednego roku, a jedno źrebię jest produkowane w tym samym czasie. Urodzone z kudłatym futrem i brązowawymi paskami, nowo narodzone źrebięta mogą stać w ciągu 15 minut od urodzenia i rozpocząć karmienie w ciągu godziny. Źrebięta mogą rozpocząć wypas w ciągu tygodnia od urodzenia, ale mogą karmić przez siedem do 16 miesięcy.

Kotki pozostają w stadzie, dopóki nie osiągną dojrzałości płciowej. Ogierki opuszczają stado rodzinne, gdy mają 2-3 lata, aby dołączyć do stada kawalerów, zanim będą wystarczająco dorosłe, aby konkurować o samice.

Dzikie zebry żyją około 20 lat, a zebry w ogrodach zoologicznych mogą żyć dodatkowe pięć do 10 lat.

Zasięg:

Południowo-wschodnia Afryka, a największe skupiska znajdują się w Kenii i Tanzanii.

Siedlisko:

Otwarte tereny trawiaste i sawanny, często mieszające się ze stadami innych zwierząt przeglądających lub pasących się, takich jak żyrafy lub antylopy gnu.

Dieta:

Zebry są pastuchami, a ich wypas ma tendencję do promowania nowego wzrostu trawy. Zazwyczaj są pierwszymi gatunkami, które przybywają na nowe pastwiska, żywiąc się grubszą, górną trawą i pozostawiając delikatne łodygi, liście i rosnące pędy dla innych pasących się zwierząt. W zoo podajemy im siano bermudzkie, ziarna i Equi-Aid (zapobiega zakażeniom), a także sól i minerały.