Background: Zespół ujścia klatki piersiowej (thoracic outlet syndrome – TOS) jest jedną z najbardziej kontrowersyjnych jednostek klinicznych w medycynie. Pomimo wielu doniesień o interwencjach operacyjnych i nieoperacyjnych, brakuje rygorystycznych badań naukowych dotyczących tego zespołu, które pozwoliłyby na opracowanie postępowania opartego na dowodach naukowych.

Cele: Ocena korzystnych i niekorzystnych skutków dostępnych interwencji operacyjnych i nieoperacyjnych w leczeniu zespołu ujścia klatki piersiowej.

Strategia wyszukiwania: Przeszukaliśmy Cochrane Neuromuscular Disease Group Trials Specialized Register (July 2009), The Cochrane Central Register of Controlled Trials (The Cochrane Library Issue 2, 2009), MEDLINE (January 1966 to June 2009), EMBASE (January 1980 to June 2009), CINAHL (January 1981 to June 2009 ), AMED (January 1985 to June 2009 ) oraz listy referencyjne artykułów.

Kryteria selekcji: Wybraliśmy randomizowane lub quasi-randomizowane badania w dowolnym języku uczestników z rozpoznaniem dowolnego typu zespołu ujścia piersiowego (neurogennego, naczyniowego i „spornego”). Pierwszorzędową miarą wyniku była zmiana oceny bólu na zwalidowanej wizualnej skali analogowej lub podobnej, co najmniej sześć miesięcy po interwencji. Drugorzędowymi wynikami były zmiana siły mięśniowej i działania niepożądane interwencji.

Zbieranie i analiza danych: Czterech autorów niezależnie wybierało badania, które miały być włączone do badania i ekstrahowało dane. Jedno włączone badanie zostało ocenione pod względem ryzyka błędu systematycznego zgodnie z metodami zalecanymi w Cochrane Handbook for Systematic Reviews of Interventions.

Główne wyniki: Przegląd ten był skomplikowany ze względu na brak ogólnie przyjętych kryteriów rozpoznania TOS i musiał opierać się wyłącznie na rozpoznaniu TOS przez badaczy w recenzowanych badaniach. Nie było badań porównujących naturalną progresję z jakąkolwiek aktywną interwencją. W jednym badaniu o wysokim ryzyku błędu z udziałem 55 uczestników przezosiowa resekcja pierwszego żebra zmniejszyła ból bardziej niż nadobojczykowa neuroplastyka splotu ramiennego. W żadnej z grup nie obserwowano działań niepożądanych.

Wnioski autorów: Przegląd ten był skomplikowany z powodu braku ogólnie przyjętych kryteriów diagnostycznych dla rozpoznania TOS. Uzyskano bardzo niskiej jakości dowody na to, że przezosiowa resekcja pierwszego żebra zmniejsza ból bardziej niż neuroplastyka nadobojczykowa, ale brak jest randomizowanych dowodów na to, że któraś z tych metod jest lepsza niż brak leczenia. Nie ma randomizowanych dowodów na poparcie stosowania innych obecnie stosowanych metod leczenia. Potrzebna jest uzgodniona definicja rozpoznania TOS, zwłaszcza postaci spornej, uzgodnione miary wyników oraz wysokiej jakości badania randomizowane porównujące wyniki interwencji z brakiem leczenia i między sobą.