Rozłożone, zmumifikowane ciało mężczyzny zostało niedawno znalezione przez kryminalistycznych sprzątaczy w mieszkaniu w Sydney. Uważa się, że właściciel mieszkania cierpiał na chomikowanie, a policja uważa, że rozłożone ciało znajdowało się tam od ponad dziesięciu lat.
Od czasu do czasu czytamy historie osób cierpiących na chomikowanie – ludzi, dla których posiadane rzeczy stanowią poważne obciążenie. Bałagan może uniemożliwić im siedzenie na kanapie, wzięcie prysznica, ugotowanie posiłku lub spanie w swoim łóżku.
Mimo braku miejsca, nie są w stanie rozstać się z przedmiotami, których nie potrzebują. Dlaczego tak trudno jest im pozbyć się swoich rzeczy?
Kochanie rzeczy
Jako dzieci używamy rzeczy, aby pocieszyć się, gdy nasi rodzice są niedostępni. Kiedy osiągamy dorosłość, większość z nas porzuca swoje kocyki bezpieczeństwa i misie. Możemy od czasu do czasu kupić coś niepotrzebnego lub trzymać się kilku przedmiotów, których już nie potrzebujemy.
W większości przypadków, te kilka dodatkowych rzeczy nie stanowi problemu. Przechowujemy je w szafie lub dumnie eksponujemy na półce. Ale nasze rzeczy nigdy nie wykraczają poza ten punkt. Mamy kilka cennych przedmiotów, ale nie polegamy na nich, aby poczuć się dobrze – przynajmniej nie w sposób regularny.
To inna historia dla 1,2 miliona Australijczyków, którzy spełniają kryteria DSM-5 dla zaburzeń chomikowania. Należą do nich:
- trudności w wyrzucaniu przedmiotów niezależnie od ich rzeczywistej wartości
- postrzegana potrzeba zachowania przedmiotów i związany z tym niepokój na myśl o ich utracie
- zagracenie, które uniemożliwia korzystanie z domu zgodnie z jego przeznaczeniem.
Zaburzenia związane z gromadzeniem przedmiotów prowadzą do jakości życia równie niskiej, jak w przypadku osób chorych na schizofrenię. Clutter zwiększa ryzyko obrażeń, warunków medycznych i death.
A quarter to a third of Australian residential fire-related deaths are associated with hoarding disorder.
For those with hoarding disorder, possessions remind them of the past and foreshadow a potential future. Mogą sobie przypomnieć swoje dziecko noszące ten strój lub bawiące się tą zabawką. Są pewni, że dzbanek kiedyś się przyda, mimo że mają wiele innych dzbanków, których nigdy nie używali. Są one niezwykle przywiązane do swoich rzeczy z tego czy innego powodu.
Sama myśl o pozbyciu się swoich przedmiotów sprawia, że ludzie z zaburzeniami przetrzymywania czują się bardzo niespokojni. Ich niepokój jest podobny do tego, jaki inni mogą odczuwać w związku z wygłaszaniem przemówienia lub znalezieniem pająka w bucie. Wierząc, że nie są w stanie poradzić sobie z cierpieniem związanym z utratą swoich rzeczy, trzymają się mocno. Czyniąc to niestety wzmacniają swoje przekonania, że ich własności są potrzebne.
Przedmioty jako substytuty człowieka
Jeśli dzieci regularnie używają przedmiotów dla wygody w chwilach potrzeby, dlaczego nie wszyscy mają problem z gromadzeniem? Uważamy, że dzieje się tak dlatego, że niektórzy ludzie są bardziej podatni na antropomorfizm. Antropomorfizm jest wtedy, gdy obiekt jest postrzegany jako posiadający cechy podobne do ludzkich.
Osoby, które gromadzą przedmioty mają tendencję do doświadczania trudności interpersonalnych, czują się niepewnie w związkach i uważają, że są ciężarem dla innych. Aby zrekompensować niezaspokojone potrzeby społeczne, antropomorfizują przedmioty, aby poczuć się połączonymi.
Ludzie potrzebują fizycznego, społecznego i psychologicznego połączenia z innymi ludźmi. Ta potrzeba jest tak samo ważna, jak potrzeba powietrza, wody, jedzenia i schronienia. Samotność negatywnie wpływa na nasze zdrowie i jest czynnikiem ryzyka wczesnej śmierci. To zrozumiałe, że kiedy czujemy się niedowartościowani lub niekochani, szukamy bliskości. Kiedy nasze potrzeby nie są zaspokajane przez ludzi, przedmioty mogą służyć jako substytut.
Jednostki, które gromadzą przedmioty, mają tendencję do doświadczania trudności interpersonalnych, czują się niepewnie w związkach i uważają, że są ciężarem dla innych. Aby zrekompensować niezaspokojone potrzeby społeczne, antropomorfizują przedmioty, aby poczuć się związanymi.
Antropomorfizm nie zaspokaja w pełni potrzeb ludzi, więc zbierają oni coraz więcej przedmiotów. Silniejsze tendencje antropomorficzne są związane z bardziej kompulsywnym kupowaniem i większym pozyskiwaniem darmowych rzeczy.
Obecne podejście do leczenia uczy jednostki, jak kwestionować swoje przekonania na temat posiadania. Uczy je również, jak oprzeć się popędowi nabywania oraz jak sortować, organizować i wyrzucać posiadane rzeczy. To podejście pomaga tylko około jednej czwartej osób, które je otrzymują.
Myśleliśmy kiedyś, że odłączenie społeczne jest konsekwencją chomikowania. Teraz myślimy, że może to być część przyczyny. W Lifeline Harbour do Hawkesbury, Macquarie University, i UNSW, jesteśmy pilotażowe rozszerzone leczenie hoarding. Leczenie to odnosi się do podstawowych problemów związanych z chomikowaniem, jak również pomaga poprawić upośledzone połączenia społeczne.
Konsekwencje chomikowania nasilają się wraz z wiekiem. Bez leczenia, konsekwencje (takie jak pożar) hoarding disorder kosztuje Australię szacunkowo A $ 36,880 na osobę, za zdarzenie. Jeśli możemy pomóc ludziom czuć się cenione i kochane, mogą one skorzystać więcej z leczenia. Z kolei mogą doświadczyć rozpaczliwie potrzebnej poprawy jakości życia.
Melissa Norberg, profesor nadzwyczajny w dziedzinie psychologii, Macquarie University i Jessica Grisham, profesor nadzwyczajny w dziedzinie psychologii, UNSW
Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w The Conversation. Przeczytaj oryginalny artykuł.
.
Dodaj komentarz