’The Paris Wife’ Dives Into Hemingway’s First Big Love

Wiemy, że Ernest Hemingway był genialnym pisarzem z osobowością większą niż życie. Był ciężko pijącym, macho facetem, który kochał walki byków i polowania na grubą zwierzynę.

Jest mniej znany jako zakochany młody człowiek. Obiektem uczuć dwudziestoletniego Hemingwaya była Hadley Richardson, ładna, ale niebrzydka mieszkanka Środkowego Zachodu, która była osiem lat starsza od niego. To właśnie Richardson dzieliła z Hemingwayem lata jego życia jako biednego, nieznanego jeszcze pisarza w Paryżu. Historia ich romansu i małżeństwa została sfabularyzowana w nowej powieści Pauli McLain, The Paris Wife.

Hadley Richardson pojawia się tu i ówdzie w książce Hemingwaya o jego paryskich latach, A Moveable Feast – i te przebłyski pierwszej żony Hemingwaya przykuły uwagę McLain. Sprawiły, że stała się ciekawa tej kobiety, którą Hemingway zdawał się idealizować w pamiętniku, który napisał pod koniec swojego życia.

„Ta jedna linijka wyróżniała się dla mnie, gdy czytałam ją ponownie”, mówi McLain. „I to było: 'Chciałem umrzeć, zanim pokochałem kogokolwiek oprócz niej… Kochałem ją i nie kochałem nikogo innego i mieliśmy piękny magiczny czas, kiedy byliśmy sami. „

McLain mówi, że nie chciała pisać kolejnej biografii o Richardsonie, ale chciała sięgnąć głębiej; wyobrazić sobie, jak wyglądało życie Richardsona w Paryżu i co myślała, poruszając się w kręgu artystów i intelektualistów, których poznała tam młoda para. McLain była również świadoma, że Hemingway sam napisał o tych latach w A Moveable Feast, a ona nie chciała czuć, że z nim konkuruje.

„Myślę, że wtedy przyszło mi do głowy, i być może oszukiwałam samą siebie, że prowadzę rozmowę z tą książką i że wstawiam moją wersję Hadley w tamte czasy i mówię o ich miejscach i ich doświadczeniach z jej punktu widzenia”, mówi. „Dając jej możliwość wyjścia na chwilę na światło dzienne, poza obrzeża historii literatury.”

Richardson miała 28 lat, kiedy przyjaciel przedstawił ją Hemingwayowi. Była utalentowaną muzyczką, ale większość dwudziestolecia spędziła opiekując się chorą matką. Przystojny, czarujący Hemingway otworzył przed nią zupełnie nowy świat – i kiedy powiedział jej, że chce się przeprowadzić do Paryża, aby móc pisać na pełen etat, McLain mówi, że była chętna, aby tam pojechać.

„Jakie to romantyczne, prawda? Chciała być tego częścią, była gotowa” – mówi McLain. „Często mówiła, że kiedy podłączyła swoją gwiazdę do gwiazdy Ernesta, eksplodowała życiem. A jednak myślę, że trzeba było trochę nadrobić zaległości. Pomyśl, jak onieśmielające musiało być bycie w tych salonach, bycie u stóp Gertrudy Stein czy Ezry Pounda, tych niesamowicie opiniotwórczych tastemakerów.”

Richardson nie zawsze była traktowana poważnie przez tych wielkich ludzi – była po prostu „żoną”. Mimo to Hemingwayowie byli postrzegani jako coś w rodzaju złotej pary, świeży i nieskażony kontrast dla bardziej wyrafinowanych i być może bardziej cynicznych ludzi, którzy ich otaczali.

Wtedy wszystko zaczęło się psuć. Richardson zgubił teczkę, która zawierała cztery lata pracy Hemingwaya. McLain mówi, że Hemingway nigdy tak naprawdę jej tego nie wybaczył. To było symboliczne, jak bardzo się różnili.

Hemingway był skupiony wyłącznie na swoim pisaniu. Richardson była gospodynią domową i matką, opiekującą się dzieckiem, któremu nadali przydomek „Bumby”. W końcu Hemingway zaczął romansować z jedną z przyjaciółek Richardson, czarującą młodą dziennikarką o nazwisku Pauline Pfeiffer.

„W czasie, gdy ścigała Ernesta, nigdy nie straciła tego udawania, że była jednocześnie najlepszą przyjaciółką Hadleya – wysyłała listy do nich obojga” – mówi McLain. „A listy do Ernesta były, jak można sobie wyobrazić, listami do kochanka. A listy do Hadley były jakby eerily prośbą o aprobatę.”

Paula McLain otrzymała tytuł MFA w dziedzinie poezji na Uniwersytecie Michigan. Była rezydentką w Yaddo i MacDowell Colony, a także otrzymała stypendia od Ohio Arts Council i National Endowment for the Arts. Autorka dwóch zbiorów poezji i pamiętnika, mieszka z mężem i dziećmi w Cleveland. /Stephen Curti hide caption

toggle caption

/Stephen Curti

Małżeństwo ostatecznie rozpadło się po jednym katastrofalnym lecie, kiedy to trzej członkowie miłosnego trójkąta spędzali razem wakacje na Riwierze. Spędzili ten wyjazd w towarzystwie bogatej i wyrafinowanej Sary i Geralda Murphy, którzy uwielbiali zabawiać utalentowanych artystów i pisarzy, takich jak F. Scott Fitzgerald i Hemingway. Wiele lat później Richardson, która do tego czasu była szczęśliwie ponownie zamężna przez wiele lat, powiedziała ankieterowi, jak bardzo cieszyła się, kiedy małżeństwo w końcu się skończyło.

„To była największa ulga”, powiedziała Richardson. „Nie spodziewałam się, że tak będzie, ale tak było. Ernest był straszną odpowiedzialnością. A kiedy nie był szczęśliwy, kiedy prowadził podwójne życie i w ogóle, to było po prostu strasznie trudne. I just didn’t care for it.”

Ale Richardson powiedziała również ankieterowi, że nadal dbała o Hemingwaya i uważała go za wspaniałego człowieka. Ze swojej strony, mówi McLain, Hemingway wydawał się żałować tego, co stało się z ich małżeństwem w Paryżu.

„Myślę, że rzeczywiście wierzył, że zrujnował coś dobrego”, mówi McLain. „Rzeczy były wtedy dla niego tak proste, czyste i jasne, a on stracił z oczu samego siebie.”

Hemingway był czterokrotnie żonaty, a Pfeiffer została jego drugą żoną. Mimo to wydawał się mieć wielkie uczucie do Richardsona do końca życia. Żaden z nich nie zdawał się nigdy zapomnieć, jak to było być młodym i zakochanym w pięknym Paryżu.

.