Rekiny hawajskie

Skrzela pozwalają rybom pobierać tlen z otaczającej wody i eliminować dwutlenek węgla z krwi. Rekiny mogą mieć do siedmiu zewnętrznych otworów skrzelowych, ale większość gatunków ma ich pięć.

Łuki skrzelowe są uważane za część szkieletu; utrzymują skrzela w miejscu. Łuki wspierają jeden lub dwa rzędy włókien skrzelowych. Włókna są zaprojektowane tak, że woda przepływa w jednym kierunku wzdłuż nich, podczas gdy wewnątrz włókien krew przepływa w przeciwnym kierunku. Ten przeciwprądowy system jest najbardziej wydajną metodą wymiany tlenu i dwutlenku węgla między wodą a krwią.

Ryby kostnoszkieletowe mają zazwyczaj cztery łuki skrzelowe po każdej stronie, pokryte i chronione przez pojedynczą zewnętrzną płytkę kostną. Rekiny nie mają ochronnego pokrycia kostnego nad szczelinami skrzelowymi, co sprawia, że skrzela są bardziej podatne na urazy.

Wiele rekinów, zwłaszcza gatunki żyjące na dnie, ma sparowane otwory zwane spiralami, znajdujące się między okiem a szczelinami skrzelowymi. Spiracles są używane do pobierania wody i wentylacji skrzeli, nawet gdy rekin żeruje lub odpoczywa na dnie.

Niektóre rekiny muszą utrzymywać pewną prędkość pływania, aby wentylować skrzela wodą pobieraną przez usta. Ale inne mają wyspecjalizowane mięśnie w gardle, które wykorzystują do pompowania wody przez skrzela, nawet gdy się nie poruszają.