Piwo lodowe powstało w wyniku warzenia mocnego, ciemnego lagera, a następnie zamrażania piwa i usuwania części lodu. To koncentruje się aromat i smak piwa, a także podnosi zawartość alkoholu w gotowym piwie. W ten sposób powstaje piwo o zawartości alkoholu od 12 do 15 procent. W Ameryce Północnej, woda zostanie dodana w celu obniżenia poziomu alkoholu.
Eisbock został wprowadzony do Kanady w 1989 roku przez mikrobrowar Niagara Falls Brewing Company. Piwowarzy zaczęli od mocnego ciemnego lagera (15,3 stopni Plato/1,061 pierwotnej grawitacji, 6% alkoholu objętościowo), następnie zastosowali tradycyjną metodę zamrażania i usuwania lodu, aby skoncentrować aromat i smaki, jednocześnie zwiększając stężenie alkoholu do 8% ABV. Niagara Falls Eisbock było wypuszczane co roku jako sezonowe piwo zimowe; każdego roku na etykiecie znajdował się inny historyczny widok pobliskiego wodospadu Niagara zimą. To kontynuowane każdego roku, aż firma została sprzedana w 1994.
Despite tego precedensu, duży kanadyjski piwowar Molson (obecnie część Molson Coors) twierdził, że zrobił pierwszy lód piwo w Ameryce Północnej, kiedy wprowadził Canadian Ice w kwietniu 1993 roku. Jednakże główny konkurent Molsona w Kanadzie, Labatt (obecnie część Anheuser-Busch InBev), twierdził, że opatentował proces produkcji piwa lodowego wcześniej. Kiedy Labatt wprowadził piwo lodowe w sierpniu 1993 r., zdobywając 10% udziału w rynku kanadyjskim, zapoczątkowało to tak zwane „wojny o piwo lodowe” w latach dziewięćdziesiątych.
Labatt opatentował konkretną metodę wytwarzania piwa lodowego w latach 1997, 1998 i 2000: „Proces obróbki chłodniczej, którego przykładem jest proces przygotowywania fermentowanego napoju słodowego, w którym materiały browarnicze są zacierane wodą, a powstały zacier jest podgrzewany i oddzielana jest od niego brzeczka. Brzeczka jest gotowana, schładzana i poddawana fermentacji, a piwo jest poddawane etapowi końcowemu, który obejmuje leżakowanie, w celu uzyskania napoju końcowego. Ulepszenie obejmuje poddanie piwa etapowi chłodzenia, polegającemu na szybkim schłodzeniu piwa do temperatury zbliżonej do punktu zamarzania w taki sposób, że kryształy lodu tworzą się w nim w minimalnych ilościach. Tak schłodzone piwo miesza się następnie przez krótki okres czasu z zawiesiną piwną zawierającą kryształy lodu, przy czym ilość kryształów lodu w otrzymanej mieszaninie nie zwiększa się w sposób znaczący. Na koniec poddane takiej obróbce piwo jest ekstrahowane z mieszaniny”. Dla laików firma podaje następujące wyjaśnienie: „Podczas tego wyjątkowego procesu temperatura jest obniżana do momentu, gdy w piwie tworzą się drobne kryształki lodu. Następnie za pomocą ekskluzywnego procesu kryształy te są usuwane. W rezultacie otrzymujemy zrównoważone piwo o pełnym smaku.”
Miller nabył prawa do marketingu i dystrybucji produktów Molson w USA i po raz pierwszy wprowadził produkt Molson w Stanach Zjednoczonych w sierpniu 1993 roku jako Molson Ice. Miller wprowadził również markę Icehouse pod marką Plank Road Brewery wkrótce potem, i nadal jest sprzedawana w całym kraju.
Anheuser-Busch wprowadził Bud Ice (5,5% ABV) w 1994 roku, i pozostaje jednym z najlepiej sprzedających się piw lodowych w kraju. Bud Ice ma nieco niższą zawartość alkoholu niż większość innych marek piwa lodowego. W 1995 r. firma Anheuser-Busch wprowadziła także dwie inne główne marki: Busch Ice (5,9% ABV, wprowadzone w 1995 r.) i Natural Ice (również 5,9% ABV, również wprowadzone w 1995 r.). Natural Ice jest marką nr 1 wśród sprzedających się piw lodowych w Stanach Zjednoczonych; jego niska cena sprawia, że jest bardzo popularny na kampusach uniwersyteckich w całym kraju. Keystone Ice, oparty na wartości pododdział Coors, produkuje również 5,9% ABV warzone oznaczone jako Keystone Ice.
Wspólne marki piwa lodowego w Kanadzie w 2017 roku, o zawartości alkoholu około 5,5 do 6 procent, obejmują Carling Ice, Molson Keystone Ice, Molson’s Black Ice, Busch Ice, Old Milwaukee Ice, Brick’s Laker Ice i Labatt Ice. Istnieje również Labatt Maximum Ice, z 7,1 procent alkoholu.
.
Dodaj komentarz