Jak ciemność zapadła nad peruwiańską Amazonią w 2006 roku, moja żona i ja słuchaliśmy z zapartym tchem, podczas gdy nasz przewodnik opowiedział nam straszną historię jaguara i mrówkojada olbrzymiego.
Naoczni świadkowie, jak twierdził nasz przewodnik, znaleźli tych dwóch wrogów martwych razem, obejmujących się jak kochankowie, ale w stanie wzajemnego zniszczenia – szczęka jaguara nadal opadała wokół szyi mrówkojada, gdzie przebiła tętnicę jego ofiary, a dziesięciocentymetrowe pazury mrówkojada nadal tkwiły w bokach wielkiego kota. Później, gdy czar i alkohol prysł, pomyślałem, że to pewnie jakaś bajeczka, coś do opowiadania turystom po zachodzie słońca nad najwspanialszą dżunglą świata i po wypiciu o kilka drinków za dużo. Ale niesamowite nowe wideo z kamery-pułapki udowadnia, że mogłem się mylić w wątpliwościach.
Wideo rejestruje 12 przyprawiających o dreszcze sekund gigantycznego mrówkojada idącego ramię w ramię z jaguarem – walka rzadko, jeśli w ogóle – widziana przez ludzkie oczy. Zrobione w Gurupi Biological Reserve w brazylijskim stanie Maranhão jako część badania na jaguarach, pokazuje tylko, jak zwinny i zręczny może być olbrzymi mrówkojad, jak zręczny mistrz sztuk walki.
„Byłem w biurze, sortując tysiące filmów z kamer pułapek, co jest naprawdę fajne, ale może stać się trochę nudne po dziesiątym razie”, Elildo Carvalho Jr, naukowiec z brazylijskiego Narodowego Centrum Badań nad Zachowaniem Drapieżników (CENAP), powiedział. „I wtedy, ten szalony obraz nagle wyskakuje z ekranu … Czułem się uchwycony przez niesamowite . Oglądałem go ponownie i ponownie … Potem zadzwoniłem do moich kolegów, z dumą ogłaszając, że zobaczą coś, czego nigdy wcześniej nie widziano.”
W filmie możemy zobaczyć surową fizyczność – i niebezpieczeństwo – takiego spotkania dla obu tych zagrożonych i zanikających gatunków. Ale, według Carvalho, nigdy nie dowiemy się, jak to się skończyło.
„Na miejscu nie było żadnych wskazówek, poza tym odzyskaliśmy kamerę miesiąc po tym wydarzeniu i dopiero długo po tym zobaczyliśmy materiał filmowy.”
Carvalho uważa, że te dwa zwierzęta prawdopodobnie zmierzyły się nawzajem, a następnie poszły w swoją stronę, żadne z nich nie chciało sprawdzić siły drugiego.
Ciągle dodaje, „kto wie?”
Jaguar v. Giant Anteater
Naukowcy od dawna wiedzą, że jaguary żerują na mrówkojadach olbrzymich, ale uważa się, że zwykle celują w małe lub młode mrówkojady olbrzymie, aby uniknąć potencjalnie śmiertelnego błędu.
Jedno badanie z 2010 roku wykazało, że mrówkojady olbrzymie stanowiły tylko 3,2 procent ofiar jaguarów w Pantanalu. Ale niektóre jaguary – jak się wydaje – mogą być specjalistami od mrówkojadów olbrzymich. Badania przeprowadzone na ogromnych brazylijskich łąkach, znanych jako cerrado, wykazały, że zdumiewające 75% ofiar jaguarów stanowiły mrówkojady. Jaguary i mrówkojady olbrzymie faktycznie podzielić trzy ekosystemy – Amazon, cerrado i Pantanal – i jak współdziałają może zależeć od siedliska i innych prey availability.
„Częstotliwość i wynik spotkań są nieznane,” Carvalho powiedział. „Walka z niebezpieczną zdobyczą jest zawsze niepożądana, więc rozsądnie jest założyć, że jaguar będzie wolał atakować mrówkojady olbrzymie z zaskoczenia i od tyłu, aby uniknąć kłopotów.”
Powiedział, że bitwy takie jak ta uchwycona przez jego pułapkę na kamery prawdopodobnie zdarzają się tylko wtedy, gdy jaguar zepsuje swój atak lub dwa zwierzęta wpadną na siebie niespodziewanie.
Ale istnieje przynajmniej jedno zdjęcie z pułapki na kamery przedstawiające jaguara niosącego w paszczy zabitego mrówkojada olbrzymiego – nie młodego – o dużej masie, co dowodzi, że czasami te spotkania kończą się przynajmniej jedną ofiarą śmiertelną. Zdjęcie nie pochodzi z amazońskich lasów deszczowych, lecz z cerrado.
Nie trudno też uwierzyć, że mrówkojad olbrzymi mógłby rzeczywiście zabić jaguara. Dorosły mrówkojad olbrzymi może ważyć ponad 40 kilogramów – mniej więcej tyle, co mała samica jaguara – i nie zawaha się walczyć, gdy zostanie zaatakowany. Podobnie jak velociraptor – którego skamieniałe kości zostały kiedyś odkryte w śmiertelnym uścisku z protoceratopsem – mrówkojady olbrzymie wiedzą, jak używać swoich spektakularnych pazurów. Tylko pazury mrówkojada są prawie dwa razy dłuższe niż te słynnego dinozaura.
Pomimo nieco niezręcznego wyglądu, Carvalho powiedział, że mrówkojad olbrzymi to „nie jest coś, z czym można zadzierać w ciemną noc.”
W 2012 roku, mężczyzna polujący z dwoma synami i ich psami, złapał mrówkojada olbrzymiego w amazońskiej Brazylii. Mrówkojad przeszedł w tryb obronny, stojąc z rozłożonymi kończynami przednimi i pazurami.
„Myśliwy nie strzelał ze swojej strzelby z obawy o przypadkowe zastrzelenie swoich psów” – czytamy w raporcie opublikowanym w Wilderness and Environmental Medicine. „Zbliżył się do zwierzęcia uzbrojony w nóż, ale został złapany za przednie kończyny.”
Przebity długimi pazurami, mężczyzna wykrwawił się na miejscu, podczas gdy jeden z jego synów, który również został ranny, strzelił do gigantycznego mrówkojada pięć razy, aby go zabić.
Wciąż, takie incydenty są godne uwagi, ponieważ są tak rzadkie.
„W Brazylii nie ma agresywnych dzikich zwierząt, nie są one przyzwyczajone do ludzi”, powiedział Danilo Kluyber, główny lekarz weterynarii z Giant Armadillo Conservation Project i Research Associate w Naples Zoo, powiedział.
On powinien to wiedzieć. Kluyber spędza dni na chwytaniu i uspokajaniu mrówkojadów olbrzymich i pancerników olbrzymich, aby założyć im obroże śledzące, które pozwolą lepiej zrozumieć te mało zbadane megafauny.
„Schwytanie jest najbardziej stresującym momentem dla każdego dzikiego gatunku, ponieważ oznacza to dla nich śmierć i będą o nią walczyć wydając całą swoją energię, aby przetrwać” – wyjaśnił. „W tym momencie mrówkojady olbrzymie mogą spowodować poważne obrażenia u człowieka swoimi ostrymi i dużymi pazurami, które są ich jedynym sposobem obrony. Podczas procedur chwytania mrówkojadów olbrzymich używamy dwóch sieci i bezpiecznego protokołu znieczulającego stosowanego zaraz po unieruchomieniu osobnika za pomocą sieci.”
Powiedział, że zwierzęta takie jak mrówkojady olbrzymie są niebezpieczne tylko wtedy, gdy są osaczone, a takie zdarzenia mają miejsce zazwyczaj tylko wtedy, gdy ludzie próbują na nie polować.
Ataki jaguarów na ludzi są również niezwykle rzadkie. Jaguary nigdy nie były znane z tego, że stały się tak zwanymi „ludożercami”, jak niektóre tygrysy i lwy, które zaczynają się specjalizować w polowaniu na ludzi. Jaguar mógłby z łatwością zabić człowieka – ma najsilniejszą siłę uderzenia ze wszystkich kotów na planecie – po prostu woli nas unikać za wszelką cenę.
Dwa zagrożone gatunki
Jak w przypadku prawie każdego gatunku na planecie (poza prawdopodobnie złośliwymi komarami), ludzie są o wiele bardziej niebezpieczni dla mrówkojadów i jaguarów niż oni kiedykolwiek mogliby być dla nas.
Czerwona lista IUCN kategoryzuje jaguara jako bliskiego zagrożenia wyginięciem, podczas gdy mrówkojad jest zagrożony. Ponieważ te dwa szerokopasmowe gatunki dzielą wiele z tych samych ekosystemów, dzielą również wiele z tych samych egzystencjalnych zagrożeń.
Numerem jeden jest niszczenie siedlisk. Ludzie zniszczyli około jednej piątej brazylijskiej Amazonii w ciągu ostatnich czterdziestu lat. A obecny rząd brazylijski jest w trakcie procesu erozji ochrony, która faktycznie pomogła Brazylii dramatycznie spowolnić wylesianie w ciągu ostatnich 15 lat.
Cerrado, mniej znana kraina traw, która obejmuje 20 procent Brazylii, jest w jeszcze gorszym stanie. Połowa ekosystemu została utracona na rzecz rozległych farm soi i rancz bydła. Jednocześnie niewielka część cerrado została faktycznie odłożona jako obszary chronione.
W międzyczasie, w badaniu z 2012 r. oszacowano, że ludzie wylesili 15 procent Pantanalu – największego na świecie obszaru podmokłego – na potrzeby hodowli bydła i intensywnego rolnictwa.
Jaguary również stoją w obliczu drastycznie uszczuplonej bazy ofiar, ponieważ wiele lasów i ekosystemów jest nadmiernie eksploatowanych. Wielkie koty są powszechnie prześladowane jako szkodniki na ranczach, i choć rzadko zabijane dla ich skór już, nadal są kłusownicy dla ich części ciała – łapy i zęby – do sprzedaży nielegalnie.
W przeciwieństwie do tego, mrówkojady olbrzymie – uważane za jeden poziom bardziej zagrożone niż jaguary – są polowane jako mięso z buszu w całym ich zasięgu. Naukowcy dopiero zdają sobie sprawę, jak bardzo zagrożone są te gatunki – i inne brazylijskie dzikie zwierzęta – przez kolizje z samochodami.
„Szokujące jest to, że mrówkojady olbrzymie są jednymi z głównych gatunków zabijanych na tych drogach, a śmiertelność na drogach stanowi poważne zagrożenie dla długoterminowej żywotności populacji”, powiedział Kluyber, wskazując na jeszcze nie opublikowane badania, w których odnotowano 135 mrówkojadów olbrzymich zabitych przez kolizje samochodowe w cerrado. Gatunek ten był jednym z trzech najlepszych zwierząt zabitych przez samochody i stanowiły ponad 10 procent wszystkich śmiertelności.
Siedliska w cerrado jest „bardzo rozdrobnione”, Kluyber powiedział, co zmusza zwierzęta do poruszania się na duże odległości i często przekraczają liczne drogi.
Pułapki na aparaty fotograficzne w dobie spadku populacji dzikich zwierząt
Ale nawet gdy populacje jaguarów i mrówkojadów olbrzymich zmniejszają się, widzimy ich więcej niż kiedykolwiek wcześniej – uczymy się więcej niż kiedykolwiek wiedzieliśmy. Wszystko dzięki wynalazkowi aparatu fotograficznego, który robi zdjęcia lub nagrywa wideo, gdy zwierzę uruchamia czujnik podczerwieni, współczesną pułapkę z kamerą.
„Pułapki z kamerą rewolucjonizują nasze rozumienie kryptycznych zwierząt lasów deszczowych”, powiedział Carvalho. „Pozwalają nam uzyskać informacje o rozmieszczeniu, obfitości, wzorcach aktywności i zachowaniu tych gatunków, które byłyby niemożliwe do uzyskania w inny sposób.”
Ale pułapki z kamerą mogą okazać się dobre dla czegoś więcej niż nauka. Mogą one również być w dużej mierze niewykorzystane, ale potencjalnie ogromne, zasoby, aby dostać się do społeczeństwa, aby zobaczyć gatunki na nowo i rzeczywiście dbać o ich przetrwanie, zwłaszcza tych kryptycznych, rzadko widziane w osobie gatunków. Na przykład, tylko za pomocą pułapek na kamery, Planeta Ziemia II była w stanie uzyskać oszałamiające filmy z lampartami śnieżnymi. Dla wielu gatunków, pierwszy raz w życiu zostały złapane na filmie było ze względu na pułapkę kamery ukryte w lesie gdzieś.
„Przy odrobinie szczęścia, również dać nam piękne zdjęcia lub niesamowite filmy, takie jak ten,” Carvalho powiedział.
Okazja teraz jest dla obrońców przyrody, aby w jakiś sposób wykorzystać swoje zdjęcia i filmy wideo, aby podnieść świadomość, jak również zdobyć zwolenników i fundusze. Naukowcy okazali się nieskończenie kreatywni w używaniu pułapek na kamery do zbierania danych, ale używanie ich jako narzędzi PR do ratowania gatunków nie wskoczyło do głównego nurtu.
Indeed, pułapki na kamery ujawniają zagubione światy – setki tysięcy zagubionych światów – naukowcom. Obrazy i filmy pochodzące z niepoliczalnej liczby pułapek kamer siedzących na całym świecie każdego dnia są tak niesamowite i imponujące, jak wszystko, co wychodzi z NASA. W epoce, w której wydaje nam się, że wiemy wszystko, dowodzą one, jak mało – jak bardzo mało – wiemy o planecie, którą faktycznie zamieszkujemy, jak wiele pozostaje do nauczenia się i odkrycia, i jak wiele mamy do stracenia.
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{{highlightedText}}
- Share on Facebook
- Share on Twitter
- Share via Email
- Share on LinkedIn
- Share on Pinterest
- Share on WhatsApp
- Share on Messenger
.
Dodaj komentarz